... มีพุทธภาษิตบทหนึ่งว่า “นตฺถิ ปญฺญา สมา อาภา” แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาไม่มี ...

ปัญญาเป็นเครื่องชี้นำที่สำคัญในท่ามกลางสถานการณ์ใดๆ หรือในการตัดสินใจใดๆ ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม ปัญญาใคร่ครวญด้วยเหตุด้วยผลโดยชอบจะนำพาให้บุคคลดำเนินไปในทางที่ถูกต้องดีงาม ได้รับชัยชนะต่อปัญหาโดยชอบ สามารถไขว่คว้าโอกาสไว้ได้โดยชอบ สามารถสร้างกุศลกรรมความดี ปัญญาขั้นสูง ขั้นละเอียดที่เข้าใจแจ่มชัดในอริยสัจ ๔ เป็นปัญญาที่นำพาให้พ้นทุกข์ได้ ตรงกันข้ามการขาดปัญญาใคร่ครวญโดยชอบ ขาดการแสวงหาเหตุผลข้อเท็จจริงโดยรอบด้าน นำพาให้บุคคลดำเนินไปในทางที่เพลี่ยงพล้ำต่อปัญหานั้น หรือทำให้สูญเสียโอกาสไป หรือนำพาให้ดำเนินไปในทางที่เป็นบาปอกุศล

ในสังคมโลกและสังคมธรรม จากอดีตถึงปัจจุบัน ทั้งในตำนาน เรื่องเล่าขาน เรื่องสรรค์สร้าง หรือเรื่องจริง มีมากมายที่สะท้อนให้เห็นถึงความมีปัญญา และมากมายที่สะท้อนให้เห็นถึงการขาดปัญญา เรื่องราว ๙ เรื่องในไฟล์ที่แนบมาพร้อมกับกระทู้นี้จึงเป็นเพียงตัวอย่างส่วนหนึ่งเท่านั้น

สาธุ...

ได้อ่านบทธรรมที่คุณนิดานำมามอบไว้ให้เป็นกุศโลบายในการสร้างปัญญา

สะดุดใจในเรื่อง "ตุ๊เจ้าพุทโธหาย" อุบายสอนธรรมของท่านหลวงปู่มั่น

ทำให้ได้ถามตัวเองอยู่บ่อยๆ ว่า...

"พุทธัง ธัมมัง สังฆัง ของเราหายไปไหน!"

(^_^) นิดาว่าคุณเมธาระลึกถึง "พุทธัง ธัมมัง สังฆัง" อยู่ทุกวันเท่าๆ กับที่คุณเมธาระลึกถึงหลวงปู่ดู่ เพราะในหนังสือที่คุณเมธาและกลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำจัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่ธรรมะของหลวงปู่ หลวงปู่ดู่ท่านสอนเน้นย้ำเรื่อง ไตรสรณคมณ์ เช่นกัน ... ธรรมซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้และทรงสอนไว้ดีแล้ว ภายหลังพุทธกาล ไม่ว่าธรรมนั้นจะหลั่งมาจากทิศทางใด สายใด ธรรมทั้งหลายเหล่านั้นย่อมหลอมรวมลงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ... ก็ต้องขอกล่าวอนุโมทนาแด่คุณเมธาและกลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำอีกครั้ง ในกุศลกรรมใดๆ ที่คุณเมธาและกลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำได้กระทำแล้วซึ่งเป็น พุทธบูชา ธัมมบูชา สังฆบูชา และอาจาริยบูชาค่ะ _/|\_

_/|\_ ขออภัยในความผิดพลาดค่ะ ขอแก้ไขจาก "ภายหลังพุทธกาล" เป็น "ภายหลังพุทธปรินิพพาน" ค่ะ

ขอ _/|\_ กับคุณนิดาและเพื่อนสมาชิกทุกท่านที่มีกุศลเจตนาอันบริสุทธิ์
ช่วยกันรักษาพระศาสนาที่พระพุทธองค์ทรงฝากไว้กับพุทธบริษัท ๔
บุญรักษา ธรรมรักษา ทุกท่านครับ

๙ เรื่องในไฟล์แนบเป็นเพียงตัวอย่างส่วนหนึ่ง ยังมีรอบตัวเราท่านทุกคนอีกมากมาย โดยเฉพาะที่ใกล้ตัวและเป็นข้อมูลที่ได้รับทราบในปัจจุบันจากเว็บนี้เอง ได้แก่ เรื่องราวที่ได้อ่านจากกระทู้ใน Main webboard   »   สนทนาเรื่องราวหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ >> อาหารสมองเช้าวันจันทร์ – เรื่องที่หลายคนไม่เคยคิด ของคุณเมธา ซึ่งเริ่มต้นไว้ ณ วันที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๔ และในความคิดเห็นลำดับที่ ๕๑ ของคุณเมธา เมื่อวันที่ ๘ กันยายน ๒๕๕๔ กล่าวถึงงานออกแบบชิ้นงานที่อาจารย์มอบหมายให้นักศึกษาสถาปัตย์ฯ จุฬาฯ ไปคิดและนำเสนอในชื่อว่า "Infinity" แล้วปรากฎว่ามีชิ้นงานหนึ่งที่ได้คะแนนเต็มสิบ เป็นชิ้นงานที่เป็นกระดาษขาวแผ่นใหญ่เจาะช่องสี่เหลี่ยมตรงกลางทะลุออกไปได้ ... เป็นชิ้นงานแห่งปัญญาความคิดที่น่าทึ่งจริงๆ

เรามักพบคำว่า “สติปัญญา” อยู่บ่อยๆ คำว่า สติ และคำว่า ปัญญา จึงมีความเกี่ยวเนื่องกันอยู่ และเมื่อพูดถึงคำใดคำหนึ่ง อีกคำหนึ่งก็เข้ามาในความคิดด้วยเช่นกัน

เช่นเดียวกับ เมื่อได้อ่านกระทู้ใน    Main webboard   »   สนทนาเรื่องราวหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ >> (อนุบาลเล่าเรื่อง)...สติ ของคุณ _OHM ซึ่งเริ่มต้นไว้ ณ วันที่ ๖ กันยายน ๒๕๕๔

และเมื่อพูดถึงเรื่อง “สติ” ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงบทกวีที่ผู้ประพันธ์คือ คุณมนตรี ศรียงค์ ได้กระหวัดถึง “สติ” ในงานปัจจุบันขึ้นมาเตือนใจตนให้ยิ่งเห็นคุณค่าและความสำคัญของการมีสติ ไม่เพียงเท่านั้น ยังแทรกแนวคิดธรรมะอีกหลากหลายไว้อีกด้วย อาทิ ความพากเพียรหมั่นฝึกฝน ความพอดี ความสงบตั้งมั่น การระลึกรู้ในลมหายใจ การตื่นรู้ การทำหน้าที่การงานอย่างเป็นสุข นอกจากนั้น กวีนิพนธ์ชิ้นนี้ยังถ่ายทอดด้วยภาษาที่ฉายชัดถึงจินตภาพของเรื่องราวได้อย่างชัดเจน สมชื่อของงานรวบรวมบทกวีในชุด “โลกในดวงตาข้าพเจ้า” ซึ่งได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี ๒๕๕๐ ... เนื้อความของบทกวีที่กล่าวถึงนี้ คือ ใจความที่ ๒-๔ (หน้า ๖๐-๖๓) ในชื่อบทกวีว่า “นิพพานในร้านหมี่เป็ดศิริวัฒน์” ดังนี้

๒ ทุ่นกระทบแป้ง

คือความเหน็ดเหนื่อยอย่างยิ่งยวด

ความเมื่อยปวดลามลุกไปทุกจุด

น้ำในหูเอียงเทจนเซซุด

ยังก้มหน้างุดงุดยังทำงาน

เทแป้งลงกระบะในเครื่องตี

ลมหายใจหอบถี่นั้นฟุ้งซ่าน

ความเหน็ดเหนื่อยนักอันดักดาน

ชั่วโมงอันยาวนานแสนนานยาว

เสียงทุ่นกระทบแป้งดังตึงตัง

ฟุ้งทั้งแป้งป่นจนโพลนขาว

กลบเสียงโฆษณาที่ปาวปาว

กลบข่าวโจรใต้ฆ่ารายวัน

อยู่กับความอึกทึกอันกึกก้อง

ในห้องที่ปิดมิดชิดกั้น

พบตนเองโซมเหงื่อจนเนื้อมัน

กำลังฝันถึงไหนก็ไม่รู้

สะดุดถังสเตนเลสที่ข้างตัว

เจ็บหัวแม่เท้าจนครางอู้

ตกใจ-ภวังค์ง่วงก็ร่วงกรู

เหลือบดูทุ่นเหล็กแล้วขนลุก!

๓ แป้งที่รีดจนบางเรียบ

ชีวิตมีอันตรายอยู่รอบตัว

ง่วงงัวเงียงงก็จงปลุก

เหนื่อยเป็นเหนื่อยท้อเป็นท้อทุกข์เป็นทุกข์

ให้รู้ทุกสภาวะของชีวิต

เช่นที่ตีแป้งเหนียวเนื้อเดียวกัน

จนมันราบเรียบเนียนสนิท

ให้รีดแบนแผ่นบางทีละนิด

ค่อยค่อยบิดลูกโม่ทีละน้อย

ค่อยค่อยเป็นค่อยค่อยไปอย่างที่เป็น

ตาเห็นหูยินให้บ่อยบ่อย

ลูกโม่หมุนรอยรอบซ้ำรอบรอย

นับร้อยร้อยรอบจนพอดีบาง

ต้องให้บางพอดีอย่างที่เป็น

เพื่อการตัดเป็นเส้นสวยสล้าง

มิให้บางหรือหนาเกินกว่าบาง

เพื่อมือสางเส้นสวยได้ด้วยดี

คือการงานจากไข่และจากแป้ง

โถมด้วยแรงจนเส้นกลายเป็นหมี่

ลุล่วงลงตัวด้วยพอดี

ไม่มีมากน้อยจนเกินไป

เพราะจิตขณะนั้นได้ดำดิ่ง

ภาวะสงบนิ่งมิติงไหว

จึงคล้ายคล้ายการงาน-การหายใจ

กำหนดกันและกันไว้อยู่ในที

๔ หมี่เหลืองศิริวัฒน์

กลายเป็นการงานอันแสนสุข

ตื่นปลุกเบิกบานในหน้าที่

วันเป็นวันเดือนเป็นเดือนปีเป็นปี

คนขายหมี่จะไปนิพพานแล้ว!

ขอขอบพระคุณคุณเมธา เจ้าของชิ้นงาน “infinity” คุณ _OHM และผู้ประพันธ์บทกวี “นิพพานในร้านหมี่เป็ดศิริวัฒน์” ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ _/|\_

_/|\_ ครับ

โมทนาสาธุค่ะ

_/|\_ ทุกคนค่ะ (^_^)

หลักที่หลวงปู่ให้ไว้ยังคงปรับใช้ได้เสมอว่าธรรมทุกอย่างล้วนมีหยาบ กลาง ละเอียด

สติก็มีหยาบ กลาง ละเอียด

แม้นิพพานก็มีหยาบ กลาง ละเอียด

ในหยาบก็ยังมีหยาบ กลาง ละเอียด ฯลฯ

จึงไม่ควรดูถูกนิพพานน้อย ๆ ในชีวิตประจำวัน

อนุโมทนากับคุณนิดาครับ