การศึกษาปริยัติก็มีอีกอย่างหนึ่ง คือ  ศึกษาปริยัติแล้วก็เอามาปฏิบัติ

เวลาฟังปริยัติ หมายความว่าคำสั่งสอนใด ๆ อ่านคำสั่งสอนใด ๆ มา แล้วก็

มาคิด มาคิดให้เข้าใจ มาคิดให้รู้ มาคิดให้แจ้ง อันนี้แหละเรียกว่า "ปัญญา" ได้

เวลาพูดถึงปริยัติข้อใดเอามาคิดว่าท่านหมายความว่าอะไร แล้วมาดูที่จิตใจ

ของเราว่ามันตรงหรือไม่ มีเหตุอย่างนั้นมันตรงไหมที่ท่านสอน อันนี้ก็หมาย

ความว่าเป็นการปฏิบัติ ฉะนั้น ถ้าเรียนปริยัติมาข้อใดแล้วมีเวลาเมื่อใด ก็มา

พิจารณาถึงข้อปริยัติในระหว่างที่ยังไม่ได้ลืมคำสั่งสอนนั้น มาดูจิตใจของเรา

     การดูจิตใจนี้ก็คือการปฏิบัติ ไม่ต้องมีอย่างอื่น การดูจิตใจนั้นอย่างเดียว

เป็นการปฏิบัติ  ฉะนั้น ถ้าเรียนปริยัติ หรือได้ฟังปริยัติ ได้เห็นปริยัติ ได้รู้สึก

ปริยัติ หมายความว่าได้ไปที่ไหน ได้เห็นโลกเป็นอย่างนั้น ๆ  นั่นเป็นปริยัติ

ทั้งนั้น เอามาพิจารณาว่าเวลาเราเจอสิ่งของเหล่านั้น ใจของเรารู้สึกอย่างไร

นี้เป็นการปฏิบัติ และมาพิจารณาว่าทำไมมันเกิดอย่างนั้นก็เป็นการปฏิบัติ

ถ้าหากว่าเมื่อฟังปริยัติ อ่านปริยัติ ประสบปริยัติแล้วมาปฏิบัติคือดูที่ใจ

จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง เพราะว่าปริยัตินั้นลืมไปแล้ว แต่ใจที่สัมผัส

และศึกษาอารมณ์ต่าง ๆ ไม่ลืม ไม่มีทางลืม เพราะว่าเห็นแล้ว เห็นว่าอะไร

เป็นจริงแล้ว เมื่อเห็นจริงแล้วไม่มีทางลืม

*พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ*

ความตอนหนึ่งจาก หนังสือ พ่อ หลวงพ่อของแผ่นดิน

โดย กลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำ

เป็นตอนที่ไพเราะกินใจมากที่สุดตอนหนึ่ง
ซึ่งทำให้เป็นแรงบันดาลใจ จัดทำหนังสือนี้ขึ้นมาครับ

พระองค์ทรงเป็นทั้งผู้นำและแบบอย่างแก่ประชาชนของพระองค์

ที่สำคัญ พระองค์ทรงชี้ให้เห็นความสำคัญ อีกทั้งยังทรงเป็นแบบอย่างของการประพฤติธรรม ...จึงไม่สงสัยว่าทำไมพระอริยเจ้าทั้งหลายจึงรักพระองค์มากหลาย

กดไล้ค์ทั้งกระทู้และความเห็นค่ะ

ขอน้อมนำคำสอนของ หลวงพ่อเกษม เขมโก มาเตือนใจ...

และเพื่อร่วมระลึกวันคล้ายวันเกิดหลวงพ่อ... วันที่ 28 พฤศจิกายน

ขออนุญาตกลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำ นำภาพปกหนังสือมาลงค่ะ

ขอโอกาสนำพระราชดำรัสที่ลงไว้ในหนังสือ มาลงเพิ่มเติมค่ะ

                   การปฏิบัติธรรมไม่ใช่ของยาก

             "...การปฏิบัตินั้นก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก

                  โดยมากพูดถึงปฏิบัติก็กลัวกัน...

ความจริงปฏิบัติพระพุทธศาสนาตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้น

ไม่ใช่ของยาก แต่ละคนทำได้ทั้งนั้น แต่ว่าจะต้องมีความตั้งใจ

เมื่อเราอยากที่จะปฏิบัติธรรม มีความอยากแล้ว

ก็หมายความว่าเรายินดี เราอยากที่จะปฏิบัติ

ถ้าเราสนใจพระพุทธศาสนาและปฏิบัติธรรมของพระพุทธศาสนา

เริ่มสนใจก็เริ่มทำได้แล้ว เพราะว่าถ้าคนเราไม่อยากปฏิบัติ

ขี้เกียจปฏิบัติ หรือไม่คิดอ่านที่จะปฏิบัติก็ย่อมไม่ได้ปฏิบัติ

เมื่อไม่ได้ปฏิบัติแล้ว ความมืดก็ครอบคลุมเพราะว่าไม่ได้เปิดไฟ

แต่ถ้าเราอยากขึ้นมาและเห็นว่าศาสนานี้เป็นสิ่งที่มีประโยชน์

ก็ย่อมเป็นการเปิดไฟ แม้จะริบหรี่ก็เป็นความสว่างให้เห็น..."

ขอโอกาสนำพระราชดำรัสที่ลงไว้ในหนังสือ มาลงเพิ่มเติมค่ะ

ทุกข์เป็นสิ่งที่ต้องกำหนดรู้ ไม่ใช่ทำลาย

"...คนโดยมากมีความทุกข์แล้วจะทำลายความทุกข์

คือขจัดความทุกข์ มันทำไม่ได้ ทุกข์มันมีแล้ว

แต่ว่าทุกข์ที่ยังไม่มีอย่าให้เกิด ถ้าเราไม่ยอมให้เกิดขึ้น

หมายความว่าทำจิตใจให้ผ่องใสตลอดเวลา

ทำอะไรที่สุจริตตลอดเวลา ความทุกข์เกิดยาก..."

ขอโอกาสนำพระราชดำรัสที่ลงไว้ในหนังสือ มาลงเพิ่มเติมค่ะ

ความเปลี่ยนแปลงที่น่าวิตก

"...ความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งที่น่าวิตกก็คือ

ทุกวันนี้ ความคิดอ่านและความประพฤติหลาย ๆ อย่าง

ซึ่งแต่ก่อนถือว่าเป็นความชั่ว ความผิด

ได้กลายเป็นสิ่งที่คนในสังคมยอมรับ

แล้วพากันประพฤติปฏิบัติโดยไม่รู้สึกสะดุ้งสะเทือน

จนทำให้เกิดปัญหาและทำให้วิถีชีวิตของแต่ละคนมืดมนลงไป..."

(ต่อค่ะ)

ผู้เบียดเบียนพระศาสนา

"...ถ้าชาวพุทธรู้ธรรมะ ปฏิบัติธรรมะอย่างถูกต้องทั่วถึงกันมากขึ้น

การเบียดเบียนพระศาสนาให้เศร้าหมองก็จะลดน้อยลง

เพราะทุกวันนี้ ที่เกิดความเสื่อมความเสียหาย

ก็มิใช่ผู้ใดใครอื่นทำให้  เป็นเรื่องที่ชาวพุทธผู้ไม่รู้ไม่เข้าใจ

และไม่ปฏิบัติตามธรรมะ ทำขึ้นเกือบทั้งนั้น..."