เคยมีนักวิทยาศาสตร์ท่านหนึ่งไปพูดเชิงท้าท้ายกับหลวงพ่อชาว่า วิทยาศาสตร์สร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ ให้กับโลกอย่างมากมาย และอย่างเป็นรูปธรรม แต่ศาสนาพุทธไม่เห็นให้อะไรกับโลกอย่างเป็นรูปธรรมเลย!

หากเป็นเรา ผู้ได้ชื่อว่ามีศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาไม่น้อย จะตอบเขาอย่างไร?

สำหรับหลวงพ่อชา ท่านได้ตอบสั้น ๆ ว่ามีใจความว่า มือโยมมันสั้น แต่รูมันลึก อย่าคิดว่ารูมันลึกแค่ความยาวของมือโยมสิ

นอกจากนี้ ท่านยังแก้ความเห็นที่จะเชื่อแต่สิ่งที่เป็นรูปธรรมตามที่ตาเห็นเท่านั้น โดยยกตัวอย่างว่า โยมเห็นเครื่องบินที่บินอยู่บนฟ้านั่นไหม โยมเชื่อว่ามีเครื่องบินอยู่บนท้องฟ้าใช่ไหม โยมตอบว่าใช่ เพราะมองเห็นอยู่ ทีนี้หากเครื่องบินนั้นมันบินลับสายตาไปแล้วล่ะ โยมยังจะเชื่อว่ามีเครื่องบินอยู่บนท้องฟ้าอีกไหม โยมก็เลยอึ้งไป (เพราะขณะนั้นมองไม่เห็นเครื่องบินแล้ว แต่เขาก็ยังคงเชื่อว่าเครื่องบินกำลังบินอยู่ เพียงแต่มองไม่เห็นแล้ว ...จึงเท่ากับขัดกันเองกับทัศนะที่ตนยึดมั่นมาตลอดว่า จะเชื่อเฉพาะสิ่งที่เป็นรูปธรรม หรือสิ่งที่มองเห็นเท่านั้น)

ลุงสิทธิ์เห็นว่าพระพุทธศาสนานั้นลึกซึ้งมาก ลึกซึ้งชนิดที่เราอาจต้องใช้เวลาหลายภพชาติจึงจะค่อย ๆ เข้าใจความลึกซึ้งนั้นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "การไม่ยึดติด แม้ความดีที่ทำไป" ...ทำโดยปราศจากผู้ทำ ทำอย่างว่าเป็นเพียงกิริยา ทำเพื่อความดีมีประโยชน์กับคนรอบข้างโดยปราศจากความปรารถนาที่จะได้ จะมี จะเป็นอะไรทั้งนั้น

แค่ทำความดีก็ว่ายากแล้ว การทำความดีโดยความปล่อยวางนั้นยากยิ่งกว่าเหลือคณานับ แต่เป็นหนทางเพื่อความหมดจด เพื่อความพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง

การทำความหมดจดทางกายและวาจาต้องอาศัยเครื่องมือคือ ศีล

การทำความหมดจดทางจิตใจต้องอาศัยเครื่องมือคือ สมาธิและปัญญา

สาธุ....