ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีความหมายและไพเราะ

ดีพอ พอดี
ดีไม่พอ พอไม่ดี
ไม่ดีพอ ไม่พอดี
พอแล้วดี ดีแล้วพอ

หลวงปู่ดู่ท่านสอนว่า ...

"แกเขียนตัว พอ ได้เมื่อไร ถึงจะดี"

คำว่า "ดี"

นึกถึงคำสอนของหลวงปู่...หยาบ กลาง ละเอียด

ศาสนาอื่นนิยมกันเพียงให้เว้นจากความชั่วและให้ยึดถือในความดี
ให้หลงยึดผูกพันในความดี จนถึงยอดของความดี คือ พระผู้เป็นเจ้า

พระพุทธศาสนายังไปไกลกว่านั้นมาก คือ ไม่ยอมผูกพันตัวเองกับสิ่งใดเลย

การผูกพันในความดีนั้นก็จัดว่าเป็นการปฏิบัติถูกในระยะต้นหรือระยะกลาง
เมื่อเรายังทำอะไรให้สูงขึ้นไปไม่ได้เท่านั้นเอง
ในระยะแรกเราเว้นจากความชั่ว
ระยะถัดมาเราก็ทำความดี
ส่วนระยะสูงนั้น เราทำจิตใจให้ลอยเหนือการครอบงำ ของทั้งความดีความชั่ว

คัดมาจาก หนังสือ คู่มือมนุษย์ โดย ท่านพุทธทาส

หลวงปู่ท่านเคยสอนผมโดย
ท่านหยิบซองบุหรี่ขึ้นมา
และยกขึ้นลอยเหนือกล่องทองเหลืองทรงกลม
ที่อยู่ข้างหน้าท่านและผม
ท่านทำมือวนไปมา
เหมือนเครื่องบิน บินวนอยู่บนท้องฟ้า
แล้วหลวงปู่ก็สอนว่า

"พระพุทธเจ้าท่านสอนแบบนี้"

ท่านคงหมายถึงเหนือบุญเหนือบาป
หรือไม่ทำความชั่วและไม่ติดในความดีที่ทำไว้นั่นเอง