อาการปวดท้อง ที่เริ่มสร้างความกังวลใจขึ้นเรื่อย ๆ  จนหันรีหันขวาง หาห้องน้ำ   

วัดนี้ ไม่ได้มาบ่อย  ถามผู้รู้ ไปทางไหน

      เดินไปตามคำบอก  แรกไปผิด  มองไม่เห็น  ความเร่งด่วนในเหตุ ทำให้ขาดการสังเกต 

จนเดินเลยทางเข้าที่ถูกต้อง 

        พบแล้ว  ห้องน้ำ  มีสองห้องติดกัน  ห้องหนึ่งมีผู้ใช้อยู่ 

        อีกห้อง  เปิดประตูไว้   รีบตรงดิ่งจะก้าวเข้าไปแต่ ต้องหยุดชะงัก   ผงะ เพราะมีผู้ใช้ห้องน้ำ 

อยู่ก่อนแล้ว   

        กายที่กำยำ  โตเต็มวัย  สีดำปลอดทั้งตัว  หนัก 15 กิโลกรัม  เป็นอย่างน้อยพันธุ์ ร๊อดไวเลอร์ 

ที่ได้ชื่อว่าเป็นพันธ์ที่ดุมาก ๆ   กำลังวางคางแนบพื้นห้องน้ำเย็น ๆ  หลับสบาย (  ทราบชื่อภายหลังว่า  เจ้าดำ  )  รู้สึกหวั่นภัยขึ้นมา จนขนแขนลุกเกรียว     

        ยังไงดี  ละครานี้  ทุกข์ด้านหน้าก็น่าหวั่น  ทุกข์ในใจก็กังวลมากขึ้น   ทำใจดีสู้... สุนัข         

ออกเสียงให้รู้ เบา ๆ  ด้วยความเกรงใจอย่างยิ่ง    เจ้าดำ  ผงกหัวขึ้นมามองแวบหนึ่ง  แล้วหลับต่อ 

       ไม่ได้ผล  เรียกอีกครั้ง   

        เหมือน  เจ้าดำ จะเข้าใจในทุกข์ของ  คน  ที่มายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว  จึงลุกจากที่นอน

ออกจากห้องน้ำ  สะบัด ตัว  สอง - สามครั้ง  ช้า ๆ  คลายเมื่อย ก่อน 

       ........ เปิดประตูห้องน้ำ ออกมาอีกครั้ง  ตกใจอีก   เพราะ เจ้าดำ มานั่งคอยรอใช้สิทธิ์ที่สงวนไว้ อยู่ข้างประตู   จ้องมองมา  หากรู้ใจ  อาจจะได้เสียงรำพึงจากใจ เจ้าดำว่า “ วันนี้  เรา ได้ทำบุญสงเคราะห์  คน ที่กำลังมีทุกข์  ช่วยแล้ว จะได้อาศัยหลับต่อ  ผลัดกัน ใช้ประโยชน์บ้าง”   

      กรรมจำแนกสัตว์ให้มาเกิด  ใจของแต่ละดวง  ความรู้สึกต่าง ๆ  มีเหมือนกัน  หากมีโอกาส สงเคราะห์ระหว่างกัน  รีบทำนะครับ 

เก็บมาเล่า

ลุงอุบล. 

น้องๆ รหัส คงเคยได้ยินคำพระที่ว่า ...

ความยินดีในธรรมย่อมชนะความยินดีทั้งปวง

รสแห่งธรรมย่อมชนะรสทั้งปวง

พี่ก็คงพาไปทานอาหารใจ ไม่ใช่อาหารกาย

พระพุทธเจ้า = พ่อครัวผู้ปรุงอาหารรสเลิศสุดในโลก

พระธรรม = อาหารรสเลิศ

พระสงฆ์ = ผู้ที่ได้ทานอาหารรสเลิศจนอิ่มหนำสำราญ

น้องรหัสแวะไปทานอาหารใจได้ที่กระทู้ใหม่นะครับ

คำที่คุณสุภาว่า ไม่ต้องไลค์มากก็อร่อยใจ ...
นี้เป็นเรื่องสำคัญมาก
พิจารณาให้ดี ดูให้ถี่ถ้วน
ลึกๆ แล้ว คือเรื่องของ "ตัวกู ของกู" นั่นเอง

วันก่อนดูทีวี เห็นจิตแพทย์บอกว่า
คนสมัยนี้ เสพติด Like ต้องอวดต้องโชว์กัน
จนต้องมีหน้าม้า เอ๊ย! ลูกค้าประจำ มาช่วยกันกดไลค์
ถึงกับทำกันเป็นอาชีพเป็นบริษัทรับจ้างเลยทีเดียว
Facebook บางคน ไม่ได้เขียนเอง
ต้องจ้างนักเขียนมืออาชีพมาช่วยเขียนก็ยังมีอยู่
เรื่องของโลกก็ว่ากันไป ตราบใดที่ยังมี
โกรธโลภหลง โลภโกรธหลง นำมา