มีเรื่องมาเล่าให้ฟังครับ

เมื่อคืนที่ผ่านมา เริ่มสวดมนต์ก่อนนอนประมาณ 4 ทุ่ม เริ่มนั่งสมาธิประมาณ 22.10 ก่อนนั่งก็นำรูปหลวงปู่ดู่ มาวางไว้ข้างหน้า แล้วก็อธิษฐานจิตขอให้หลวงปู่ทวดหลวงปู่ดู่ช่วยคุ้มครองแนะนำในการภาวนา นั่งได้สักพักนึง ก็บังเกิดอาการง่วงเหมือนเคย ก็พยายามฝืนนั่งต่อไป สักพักก็เริ่มจะหลับ ตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงบานพับของตู้ที่ใช้เป็นฐานหิ้งพระในห้องพระดังขึ้นมา (ปกติไม่เคยได้ยินเลยยยยยย) ตาสว่างขึ้นมาด้วยความตกใจ มองไปก็ไม่มีอะไรนี่หว่า งงๆ ก็นั่งต่อไป เอาอีกแล้ว ง่วงอีกแล้ว พอเริ่มจะหลับก็มีเสียงดังขึ้นมาอีก คราวนี้ค่อนข้างมั่นใจว่าท่านมาปลุกแน่นอน แล้วก็นั่งต่อไป สุดท้ายเลิกนั่งประมาณ 22.45 น.

นึกถึงที่พี่เมธาบอกไว้ แต่ละท่านจะพบประสบการณ์รู้เห็นได้ด้วยตนเอง รู้สึกซาบซึ้งใจ และมีกำลังใจในการปฏิบัติภาวนาต่อไปขอรับ

กราบหลวงปู่ 

ตอนผมอยู่ปี 1 รับน้องมหาลัยกว่าจะเสร็จก็เย็นมาก ต้องรีบมาต่อรถกรุงเทพฯ-สุพรรณฯที่รังสิตเพื่อกลับอยุธยา เพราะรถทัวร์ที่จะไปอยุธยาหมดแล้ว กว่าจะถึงอยุธยาก็ประมาณสามทุ่ม พอขึ้นรถครู่เดียวก็หลับเพราะความเพลียและคืนนั้นฝนตกด้วย คืนนั้นถ้าไม่มีเสียงมาปลุกข้างๆหูว่า..."ถึงแล่้ว" ผมคงเลยไปสุพรรณฯแน่ๆ มองไปทางไหนก็มีแต่คนหลับ แต่แว๊บแรกที่รู้ว่าไม่ใช่เสียงของคนในรถปลุกผมให้ตื่น ผมนึกถึงหลวงปู่องค์แรกครับ