อย่างที่น้อง Jirasak กล่าวไว้ นั่นเป็นวัตถุประสงค์ของเว็บนี้จริง ๆ และอยากจะเผยใจให้กันฟังว่าพี่ก็ชอบวัตถุมงคล และเชื่อว่าเพื่อน ๆ สมาชิกที่นี้แทบทุกคนก็ชอบวัตถุมงคลของหลวงปู่ เพียงแต่เราจะบอกสอนตัวเองว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งที่หลวงปู่ท่านปรารถนาจะให้เราใช้เป็นที่พึ่งที่ยั่งยืน
เมื่อคราวที่พระพุทธองค์จะปรินิพพาน พระองค์ตรัสเตือนพระภิกษุสาวกว่า "จงอย่าเป็นอามิสทายาท จงเป็นธรรมทายาท" กล่าวคือการได้รับสืบทอดตัววัดวาอารามและวัตถุสิ่งของต่าง ๆ นั้น มันไม่ใช่สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงมุ่งหวัง หากแต่การเป็นธรรมทายาทต่างหากที่พระพุทธองค์ทรงมุ่งหวัง
น้อง salawin ลองคิดไปไกล ๆ นะ ว่าหากมีผู้รู้เรื่องวัตถุมงคลพากันมาตอบ ที่เว็บแห่งนี้ก็จะเป็นอีกแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยการซักถามอันไหนแท้ อันไหนไม่แท้ อันนี้เท่าไหร่ อันนั้นเท่าไหร แล้วประโยชน์มันคืออะไรหรือ แล้วจุดยืนที่จะเป็นธรรมทายาทของหลวงปู่จะดำเนินต่อไปอย่างไร
ขออย่าได้เป็นเหตุให้เกิดความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ หากแต่ให้ถือเป็นจุดให้ฉุกคิด ว่าดูสิเรื่องวัตถุ "มงคล" แท้ ๆ ทำไมจึงเป็นเหตุให้ใจเราเศร้าหมองได้ เอ...ทำไมจึงเกิดความ "ไม่เป็นมงคล" กับใจเราได้
สมัยก่อนพี่เคยนึกอยากได้พระบางรุ่นของหลวงปู่ (นี่ขนาดคนที่ทันหลวงปู่นะ) ตอนนั้นเสร็จจากงานศพหลวงปู่ ท่านรองเจ้าอาวาสก็นำพระหลวงปู่มาให้พี่และเพื่อน ๆ เพื่อเป็นที่ระลึกที่ทุกคนเหน็ดเหนื่อยจากงานหลวงปู่
บางครั้งพี่อยู่กับท่านรองเจ้าอาวาสตามลำพัง หากเพียงพี่เอ่ยปากขอพระรุ่นที่พี่อยากได้ พี่ก็คิดว่าท่านคงเมตตาให้ เพราะสมัยนั้นที่วัดก็ยังพอวัตถุมงคลรุ่นนี้หลายองค์ รวมทั้งยังมิได้มีราคาค่างวดมากมายอะไรนัก แต่พี่มาละอายใจตัวเองว่าเราทำงานถวายหลวงปู่ เพื่อหวังสิ่งตอบแทนคือวัตถุมงคลที่กิเลสอยากได้เช่นนั้นหรือ
แม้จะผ่านมาหลายปี ใจมันก็ยังไม่ลืมนะ ยังหวังว่าอาจหาโอกาสเอ่ยปากกับรองเจ้าอาวาส แต่พอกาลเวลาผ่านไป พระหลวงปู่ทุกอย่างมีราคากระโดดขึ้นไปชนิดน่าตกใจ ชนิดเป็นหลักพัน หลักหมื่น หลักแสนทั้งนั้น ดังนั้นที่พี่จะเอ่ยปากกับท่านจึงเป็นอันพับไป
สิ่งที่ได้เรียนรู้ก็คือ เมื่อใจเราอยาก ความทุกข์ก็มาเยือน ละอยากเสียได้ ใจเราก็โปร่งเบา แล้วมาคิดทบทวนดูว่า การที่เรานึกอยากได้วัตถุมงคลองค์ใหม่ ๆ อยู่เรื่อยนี่ หากวัตถุมงคลที่เรามีเก็บรักษาไว้แล้วเป็นสิ่งมีชีวิต เขาก็คงนึกน้อยใจ (เหมือนที่น้อง salawin นึกน้อยใจอยู่นี้) ว่าก่อนที่เอาฉันมาอยู่ด้วยก็ทำเป็นดีใจ แต่พอฉันมาอยู่ไม่ทันไร ก็มองข้ามฉันแล้ว ไม่รักฉันแล้ว รักนั้นจืดจางไปแล้วใช่ไหมจึงเที่ยวหาของใหม่เรื่อยไป
ลองพิจารณาดูนะครับ เพื่อให้เรื่องวัตถุมงคล เป็นเหตุปัจจัยให้เกิดแต่เรื่อง "มงคล" แก่เรา จะได้ไม่ขาดทุนกำไร และไม่เสียทีมาสมัครตัวเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ผู้ถือธรรมเป็นใหญ่
|