เช้าวันหนึ่ง หลวงปู่บอกกับลูกศิษย์ที่นั่งอยู่ที่หน้ากุฏิหลวงปู่ว่า "แกคอยดูนะ เดี๋ยวจะมีคนแบกทุกข์มาหาข้า" ผ่านไปสักพักหนึ่งก็มีคนแปลกหน้ามาที่กุฏิหลวงปู่จริง ๆ

เธอผู้นี้มากราบหลวงปู่เป็นครั้งแรกตามคำแนะนำของเพื่อน เธอเป็นทุกข์มาก มากชนิดไม่อยากอยู่ในโลกนี้อีก

หลังจากที่เธอได้สนทนากับหลวงปู่สักครู่ เธอไม่ต้องการรบกวนหลวงปู่นาน เพราะเริ่มมีลูกศิษย์หลวงปู่ทยอยกันมากราบสักการะหลวงปู่ เธอจึงหลบไปนั่งอยู่ที่มุมศาลา

ก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างแปลก เพราะมุมนั้นหลวงปู่ไม่น่าจะเห็นเธอ แต่ในระหว่างที่หลวงปู่กำลังนั่งรับแขกอยู่นั้นเอง อยู่ ๆ หลวงปู่ก็ส่งกล่องกระดาษทิชชูให้โยมอุปัฏฐากของท่านเดินเอาไปส่งให้เธอ เพราะขณะนั้นเธอกำลังแอบนั่งร้องไห้อย่างมาก (คงจะได้ระบายความทุกข์ออกมา)

โยมอุปัฏฐากเองก็ทั้งแปลกใจหลวงปู่ และทั้งเห็นความละเอียดของหลวงปู่ แต่ที่สำคัญที่สุด ได้เห็นในความเมตตาของหลวงปู่ที่ปรารถนาจะปลดเปลื้องทุกข์ให้แก่ผู้ที่กำลังแบกทุกข์แบกโลกเอาไว้ นี้แหละภารกิจของหลวงปู่อันเป็นที่เคารพรักของพวกเรา