ขอความเห็นของสมาชิกเว็บค่ะ

ไม่มีเรื่องบังเอิญช่วยคนตั้งกระทู้มาก ช่วยให้ปล่อย และวางได้ ช่วยเรื่องความเชื่อผลของกรรม และความดี เชื่อเรื่องภพชาติ ช่วยให้ได้พิจารณาจนน้ำตาไหลซาบซึ้งว่าเป็นบุญเหลือเกินที่ได้พบธรรมวิธีสอนแบบหลวงปู่ วลีเดียวนี้ของหลวงปู่กระตุกคนได้

เมื่อก่อนจะบอกว่าเป็นพระประสงค์ของพระเป็นเจ้าทั้งในเรื่องที่เป็นเหตุเป็นผล และไม่มีทั้งเหตุและผล และจบแค่นั้น

มีใครได้ใช้วลี ไม่มีเรื่องบังเอิญในการดำเนินชีวิตบ้าง

ป้าน้องค่ะ

ส่วนตัวแล้วเคยสงสัยว่า ถ้าเรื่องบังเอิญเกิดจากพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า ก็เลยสงสัยสุดกำลังว่าท่าน manage อย่างไรจึงทำให้เกิดเหตุได้มากมาย ทั้งคน สัตว์ก็หลากหลาย อะไรต่อมิอะไรมากมาย

ต่อมาเข้าใจว่าเรื่องบังเอิญหรือไม่บังเอิญนั้น เป็นผลของการกระทำของผู้นั้นๆ หลวงปู่สอนว่าถ้ามีญานหยั่งรู้จะพบว่าทุกอย่างมีไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ...

นั่นคือทุกอย่างมีเหตุ

แต่เราก็ไม่มีญานทราบได้ แต่สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือ ระวังการสร้างเหตุที่ไม่ดี ระวังได้อย่างไรน่าจะหมายถึง มีศีลและมีสติกำกับ

สงสัยว่า เป็ดกับสุนัข มันเป็นศรัตรูกันมาแต่ชาติไหน ชาตินี้ สุนัขจึงชอบกัดเป็ดนัก คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหมคะ

หมายเหตุ ถ้ามีการสะกดคำผิด สระ ไ และ ใ ช่วยแจ้งเตือนด้วยค่ะ

ต้องขอบคุณคุณเมธาที่ต้องเสี่ยงตาย ! จากการไปแนะนำน้องใหม่ ๆ ที่วัดสะแกในวันเสาร์ที่สองของเดือน

เหตุการณ์ครั้งนั้น จึงทำให้ต้องปรับเวลาการสวดมนต์และนั่งปฏิบัติให้เร็วขึ้น จาก ๑๘.๐๐ - ๒๑.๐๐ น. เป็น ๑๖.๐๐ - ๑๙.๓๐ น.

เรื่องบังเอิญที่ไม่บังเอิญของผมก็มีตั้งแต่ได้มาเรียนที่ มธ. (ในขณะที่เพื่อน ๆ ร่วมห้องเขาไปจุฬาฯ เป็นส่วนมาก) ทำให้มาได้อยู่ในชุมนุมพุทธศาสตร์ฯ ได้มาเจอกัลยาณมิตร มีคุณวรวิทย์และคุณเมธา เป็นต้น จึงได้มาปฏิบัติและฟังธรรมกับหลวงปู่ดู่ที่วัดสะแกนับแต่บัดนั้น

พอจบบัญชีมาก็สมัครงานเพื่อจะทำงานบัญชี แต่นายจ้างก็ให้ไปลองงานออกแบบสิ่งพิมพ์ รวมทั้งฝึกหัดทำ artwork เพราะกำลังขาดคนอยู่ (ก็ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวอะไรกับที่เรียนมา ??)  ผลก็เลยรู้จักกระบวนการทำหนังสือ เป็นเหตุให้ได้เป็นผู้ประสานงานกับโรงพิมพ์ในการจัดพิมพ์หนังสืองานศพหลวงปู่ (หนังสือพระผู้จุดประทีปในดวงใจ) จากนั้น จึงย้ายไปทำงานอื่น (สงสัยเสร็จกิจเรื่องหนังสือหลวงปู่)

ต่อมาได้ไปฝึกเดินป่ากับพระลูกศิษย์หลวงปู่ฝั้นรูปหนึ่งที่ทุ่งใหญ่นเรศวร เช้าวันหนึ่งเมื่อต้มน้ำหม้อใหญ่จนเดือดดีแล้ว ก็ช่วยกันเอากระบอกไม้ไผ่สอดหูหม้อทั้งสองด้านแล้วยกขึ้นคนละข้างกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง แต่ด้วยความที่เพื่อนคนนี้ตัวสูงมากประกอบกับไม่ทันระวัง เมื่อยกหม้อขึ้น น้ำในหม้อจึงหกราดรดมาตลอดมือและแขนของผม (ข้างที่ใส่แหวนหลวงปู่) จึงทำให้ได้เจอปาฏิหาริย์ครั้งแรก เพราะมือและแขนที่ถูกลวกไม่เป็นอะไรเลย ทั้ง ๆ ที่เห็นอยู่ว่าน้ำกำลังเดือด

เรื่องบังเอิญที่ไม่บังเอิญเรื่องสุดท้ายก็คงเรื่องการดูแลเว็บไซต์นี้กระมัง เพราะไม่เคยอยู่ในความสนใจเลย เพื่อน ๆ กลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำเชียร์ให้ทำเพราะสงสารผู้มาใหม่ที่กำลังถูกโน้มน้าวและลากจูงโดยคณะศิษย์ใหม่ ๆ ที่กำลังสร้างหลวงปู่องค์ใหม่ขึ้นมา รวมทั้งทำให้ผู้ศรัทธาใหม่ตกไปในกระแส "ตื่นปาฏิหาริย์" แล้วก็หลงอยู่กับวงจรของการสร้างพระ จองพระ สร้างพระ จองพระ ฯ ทำให้สิ้นเงินทองจำนวนไม่น้อยกับการหาเช่าพระทั้งเก่าทั้งใหม่ 

แล้วการดูแลเว็บฯ ก็เป็นเหตุให้ได้มารู้จักเพื่อน ๆ ทุกคนในเว็บแห่งนี้ ซึ่งหลาย ๆ คนก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากันเลย แต่ก็รู้สึกสนิทสนม ...อย่างนี้เองที่เรียกว่า "ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง"

ดีใจและปลื้มใจแทนคุณเมธาจริงๆค่ะ

ตอนนั้นที่ขับซิกแซกและขับคู่มอเตอร์ไซค์ คุณเมธาคิดอะไรอยู่บ้างคะ

ตอนรถเสียหลักนั้น เหตุการณ์เกิดเร็วมาก ไม่ทันคิดอะไรนอกจากจะบังคับ
ให้รถหยุดได้อย่างไร...นึกถึงหลวงปู่ตอนดึงพวงมาลัยครั้งที่ 3 เพราะรู้ว่า...
มันไม่ไหวแล้ว (ที่จริงแล้วพวงมาลัย power เวลารถเสียหลักนั้น หนักมาก
ไม่เบาอย่างที่คิดเลย)

ส่วนตอนขับคู่กับมอเตอร์ไซค์คนร้ายนั้น คิดแต่ว่าไปให้เร็วที่สุดห่างจาก
พวกนี้ให้มากที่สุดได้เป็นดีครับ

ขอบพระคุณที่ช่วยแบ่งปันความเห็นค่ะ

ขอบคุณคุณสุภาค่ะ เพราะพระเจ้าไม่สามารถอยู่ในทุกแห่งได้ ด้วยเหตุนี้ท่านจึงสร้างแม่  ป้าน้องตอนที่ยังไม่รู้จักหลวงปู่ตอบให้หัวเราะค่ะ

ได้อ่านคลื่นกระทบฝั่ง  "เหตุบังเอิญที่ไม่บังเอิญ" และพระสติของคุณเมธา

และขอบคุณเหตุบังเอิญที่ไม่บังเอิญ  ที่ได้รู้ว่า เคยตาบอดแต่ตอนนี้ไม่แล้ว

เพราะ เหตุบังเอิญที่ไม่บังเอิญ

คุณ supa ครับ

ศาสนาพุทธจะสอนเรื่องของกรรมและการเวียนว่ายตายเกิด

ส่วน Destiny นั้น มีทั้ง Past / Present / Future

อดีต เป็นบทเรียน ไปแก้ไขไม่ได้

ปัจจุบัน + อนาคต = ตัวเรากำหนดเอง

อนุโมทนาด้วยครับ

สมัยก่อนๆ เวลามีปัญหาอะไรๆ ก็โทษนี่ โทษนั่น

ไม่เคยได้มาพิจารณาตัวเอง

ทั้งๆที่ เรื่องทุกเรื่องล้วนเกิดจากตนเองทั้งสิ้น

แต่ในบางเรื่องก็สุดวิสัยจะทราบถึงสาเหตุ

ก็ได้แต่เพียรพยายามกันต่อไปนะครับ