เป็นพระนี่ลำบาก จะทำอะไรก็ต้องระวังไม่ให้โลกเขาติเตียนเอาได้

แล้วพระจะออกกำลังกายอย่างไรดีหนอที่จะไม่เสียสมณสารูป

ถ้าเป็นพระวัดป่า โดยมากท่านก็อาศัยการเดินบิณฑบาตไกล ๆ การเดินจงกรมมาก ๆ  การกวาดลานวัด  การทำความสะอาดศาลา ห้องน้ำ และกุฏิ เป็นการทำข้อวัตรพร้อมกับเป็นการบริหารธาตุขันธ์ไปในตัว

แล้วหลวงปู่ซึ่งเป็นพระบ้านซึ่งค่อนข้างสูงวัยล่ะ ท่านออกกำลังกายหรือบริหารธาตุขันธ์ของท่านอย่างไร มีใครทราบบ้าง หรือคาดเดาว่าอย่างไรครับ

ผมว่าท่านออกกำลังด้วยการสร้างพระครับ

ผมเคยไปนั่งหน้ากุฏิท่าน แล้วได้ยิน

คุณลุงคนหนึ่งท่านกำลังเล่าเรื่องหลวงปู่

ให้กับลูกหลานฟังว่า

" หลวงปู่ท่านมักจะสร้างพระตลอด ส่วนมากก็เป็น

พระเนื้อปูนขาวๆ จนปูนกัดมือท่านเป็นแผล ท่านก็ไม่ได้แสดงท่าที

ว่าเจ็บปวดอย่างไร ยังคงผสมปูนสร้างพระต่อไป"

เลยคิดว่าหลวงปู่ท่านได้อาศัยการหยิบจับนู่นนี่เป็นการบริหารกล้ามเนื้อ

แล้วก็เดินเก็บหนังยางตามที่เคยได้อ่านมาครับ

ปล.เรื่องที่ลุงท่านนั้นเล่าเท็จ จริง เป็นประการใด

รบกวนอาสิทธิ์ อาเมธา แถลงไข ด้วยนะครับ

เมื่อคืนก่อนผมได้นำปัญหานี้ไปพิจารณา

ผมว่า . (จุด) เป็นสัญลักษณ์ที่ตรงกันข้ามกับ infinity

จุดเริ่มต้นและจบที่ตัวมันเอง

จุดนำมาต่อกันหลายๆจุดก็เป็นเส้น

ระนาบของจุดก็ให้เกิดรูปร่างได้มากมาย

ปล.คำถามนี้ชวนให้นึกถึงวิชาคณิต เวลา take limit

limit เข้าใกล้ ศูนย์

limit เข้าใกล้ อินฟินิตี้

แต่จะ take อย่างไรน้า

ปล. อันสองตอบผิดกระทู้ครับ

ปกติพระกรรมฐานการเดินบิณฑบาต กวาดใบไม้ในวัด
และการเดินจงกรม ฯลฯ จะเป็นการออกกำลังกายไปในตัว
การเดินจงกรมนั้น ท่านเดินกันครั้งละเป็นชั่วโมง
บางองค์ก็หลายชั่วโมง ๕-๘ ชั่วโมงต่อวันก็มี

สำหรับหลวงปู่ดู่แล้ว เท่าที่ทราบคือในช่วงกลางคืน
ท่านจะเดินออกกำลังภายในบริเวณวัดที่หอสวดมนต์
พี่วรวิทย์กัลยาณมิตรที่ชวนผมมากราบหลวงปู่เป็นคนแรก
เคยเล่าให้ฟังว่าคืนหนึ่งช่วงหัวค่ำได้มากราบท่าน
เห็นท่านกำลังเดินออกกำลังอยู่ ซึ่งเป็นภาพที่ไม่ค่อยได้เห็นกัน

สาระที่พี่วิทย์เล่าให้ฟังในวันนั้นเมื่อหลายปีก่อน
หาใช่เรื่องการได้เห็นท่านเดินออกกำลังกายไม่
หากแต่เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่พี่วิทย์ได้พบได้เห็นด้วยตนเอง
คือ คืนนั้นตั้งใจมาวัดเพื่อมาสนทนาธรรมกับท่าน
แต่ไม่พบท่านอยู่ตรงที่นั่งประจำที่กุฏิท่าน
เมื่อมองไปโดยรอบจึงพบท่านเดินออกกำลังอยู่ที่หอสวดมนต์
หรือบริเวณด้านหน้ากุฏิท่านในปัจจุบัน
ครั้งแรกที่เห็นท่านอยู่อีกด้านหนึ่งของศาลา
พี่วิทย์จึงคิดว่าจะไปนั่งคอยที่หน้ากุฏิให้ท่านทำกิจเสร็จก่อน
แต่ชั่วเวลาเพียงเสี้ยววินาทีที่พี่วิทย์หันหลังให้ท่าน
หลวงปู่ก็ได้มาปรากฏกายอยู่ใกล้ๆพี่วิทย์
ซึ่งหากไม่ใช่ท่านย่นระยะทางหรือหายตัวได้
พี่วิทย์บอกผมว่า...ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะเป็นไปได้อย่างไร

จากเรื่องออกกำลังกาย
ไฉนจึงกลายเป็นเหตุอัศจรรย์ไปได้หนอ
เล่าไว้พอหอมปากหอมคอ
ให้เป็นที่เจริญศรัทธาอีกเรื่องหนึ่งก็แล้วกัน...

ผมเคยเห็นหลวงปู่ท่านเดินมาเข้าห้องน้ำฝั่งหอสวดมนต์ ช่วงบ่ายของวันหนึ่งซึ่งปลอดคน ผมเป็นเด็กก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ก้มลงกราบท่าน และคอยเฝ้าระวังเวลาท่านเดินเข้าห้องน้ำ เพราะกลัวท่านจะหกล้ม และก้มลงกราบท่านอีกหนตอนท่านเดินกลับไปที่กุฏิ ท่านก็จ้องมองเฉยๆ

อาจจะเป็นการเปลี่ยนอิริยาบถและออกกำลังกายของท่านก็เป็นได้ครับ

ก่อนจะเฉลย (ซึ่งอาจเป็นคำเฉลยครอบคลุมเพียงบางส่วน) นั้น

เราต้องเห็นภาพเสียก่อนว่า หลวงปู่ท่านใช้เวลาส่วนใหญ่ไปในการนั่งสงเคราะห์ญาติโยมที่หน้าบริเวณกุฏิท่าน นาน ๆ ท่านจึงจะลุกออกมาห้องน้ำ หรือทำกิจธุระส่วนตัวอื่น ๆ (จริง ๆ แล้ว ผมก็ไม่เห็นว่าอะไรอื่นอีก)

คำเฉลยเท่าที่ผมเห็นก็คือ ท่านจะยืดเส้นยืดสายของท่านด้วยการสะบัดแขนแรง ๆ คราวหนึ่ง ๆ ก็ประมาณข้างละ ๒-๓ ที ในขณะที่ท่านยังนั่งอยู่นั้นเอง

นอกนั้น ก็เป็นการเดินออกกำลังกายภายในหอสวดมนต์ และบางทีก็เดินบริเวณข้าง ๆ โบสถ์ (ในช่วงกลางคืน) แต่ก็ไม่มากครั้ง เพราะช่วงท้ายของชีวิตท่าน มีญาติโยมมากราบท่านในช่วงกลางคืนแทบทุกคืน ดังนั้นท่านจึงไม่มีเวลาส่วนตัวเอาเสียเลย

อันที่จริง ๆ ในสายตาของผู้พบเห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงบ่ายช่วงเย็น ขณะที่ญาติโยมเริ่มทยอยกลับบ้าน พอมีจังหวะที่ปลอดคนหรือคนไม่มาห้อมล้อมข้างหน้าท่านมากนัก ท่านจะสะบัดแขนแรง ๆ ที่ดูคล้ายออกกำลังกาย แต่ใครจะรู้ได้ว่านอกจากเป็นการยืดเส้นยืดสายแล้ว ท่านอาจจะทำเพื่อคลายทุกขเวทนาทางกายของท่านก็ได้ เพราะท่านเป็นโรคชาตามเนื้อตามตัวมาตั้งแต่เป็นหนุ่มแล้ว ซึ่งครูบาอาจารย์อย่างนั้น ย่อมไม่เอ่ยปากบอกให้ใครทราบง่าย ๆ ว่าท่านกำลังอาพาธอะไรอยู่

อันที่จริงแล้ว หากเทียบเคียงกับหลักสุขอนามัยยุคใหม่ ก็คงสรุปว่าหลวงปู่ไม่ได้มีการออกกำลังกาย เพราะนิยามของการออกกำลังกายนั้นต้องเป็นการบริหารร่างกายในท่าซ้ำ ๆ นานเกินครึ่งชั่วโมง (ทำจนได้เหงื่อ)

อย่างไรก็ดี ก็ขอเล่าไว้เพื่อให้คนที่ไม่ทันเห็นหลวงปู่ได้เห็นภาพเป็นเกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งไม่มีนัยสำคัญยิ่งไปกว่า "การออกกำลังใจ" ด้วยการเจริญสติบ่อย ๆ เจริญปัญญาบ่อย ๆ เป็นแน่ครับ 

ขออนุโมทนากับคุณ KK สำหรับความกตัญญูที่มีต่อคุณแม่ด้วยครับ

ขออนุญาติพี่สิทธิ์ save รูปหลวงปู่ เก็บไว้เป็นสิริมงคลนะครับ ขอบคุณ

สาธุ สาธุ สาธุ ครับ ขอบพระคุณครับ...พี่เมธา

ด้วยจิตคารวะครับ

Mr.KK (โลกก็ให้ทำ ธรรมก็ไม่ทิ้ง)