ขอพี่ ๆ ช่วยกันแชร์ประสบการณ์การปฏิบัติกรรมฐานค่ะ

เมื่อพิจารณากายแล้วอยากอาเจียน เห็นว่ากายนี้สกปรก แล้วต้องทำอย่างไรต่อ
ก็ต้องถามตัวเองว่า "พิจารณากาย" ไปเพื่ออะไร??? ทำแล้วได้ตามวัตถุประสงค์หลัก
ที่กำหนดไว้หรือไม่ เช่น พิจารณากายเพื่อให้คลาย"ความหลง" หลงอะไร
หลงว่านี่คือตัวเราตัวเขา แล้วเกิดความยึดมั่นถือมั่นในกาย ทำให้เกิดโกรธโลภหลง
ตามมาอีก ถ้าได้ตามวัตถุประสงค์นี้ถือว่าใช้ได้

ส่วนที่อยากจะอาเจียนนั้นเป็นผลข้างเคียง (side effect) ที่ไม่พึงประสงค์
ก็ต้องหาวิธีป้องกันแก้ไขต่อไป เปรียบเหมือนทานยาแก้ปวดเพื่อรักษาอาการปวด
แต่เกิดผลข้างเคียงคือเป็นแผลในกระเพาะอาหาร ทำอย่างไรจึงจะหายปวดได้
โดยไม่เป็นแผลในกระเพาะ เช่นรักษาอาการปวดด้วยวิธีอื่นที่ไม่ต้องทานยา
หรือกินยาหลังอาหารทันทีหรือดื่มน้ำตามให้มาก ฯลฯ ฉันใดก็ฉันนั้น

พระพุทธเจ้าสอนให้เราพิจารณากาย เพื่อให้คลายความหลงได้ตั้ง 6 วิธี
1. ดูลมหายใจ 2. อิริยาบถ4 ยืนเดินนั่งนอน 3. อิริยาบถย่อย 4.ดูซากศพ
5. ดูความเป็นปฏิกูลของกาย 6. ดูความเป็นธาตุ4 จะเห็นว่าหากพิจารณา
ข้อ.4-5 อาจทำให้อาเจียนได้ แต่หากพิจารณาข้ออื่นๆ ก็จะทำให้บรรลุ
วัตถุประสงค์ที่ตั้งใจไว้ได้โดยไม่ต้องถึงกับอาเจียน

ดังนั้น คำตอบคือถ้าการทำให้อยากอาเจียนเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม
เราก็สามารถพิจารณากรรมฐาน ที่ไม่ใช่ข้อ4. ข้อ5. ได้โดยยังไปถึง
เป้าหมายเดียวกันได้โดยเลือกวิธีพิจารณากาย เช่น ดูลมหายใจ อิริยาบถ4
ดูความเป็นธาตุ4 ของกายนี้ แล้วพิจารณาให้ลงไตรลักษณ์ อริยสัจ4 นะครับ

ขอบคุณครับ !

รบกวนขออีเมลแอดเดรสอาเมธาได้ไหมครับ

อนุโมทนาสาธุครับ_/\_

ขอเล่าให้ศิษย์หลวงปู่รุ่นหลังได้ฟังว่าคำว่า "วิมานแก้ว"
เป็นคำที่หลวงปู่ดู่พูดถึง สถานที่อยู่ของพระพุทธเจ้า
(ขอใช้ศัพท์ชาวบ้าน) ผมมิได้บัญญัติขึ้นมาเอง

คำถามเดียวกับที่ผีเสื้อตัวน้อยถามเรื่องวิมานแก้วนี้
ผมเคยถามหลวงปู่เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนตอนที่มากินนอน
ที่วัดสะแกและเรียนกรรมฐานกับท่าน

ถามท่านว่าวิมานแก้วนี้เป็นอย่างไรหรือครับ
แทนคำอธิบายท่านตอบว่า แกขอหลวงพ่อทวดท่านพาไปสิ
ผมภาวนาตามที่หลวงปู่สอน และหลวงพ่อทวด
ท่านพาไปไหว้พระผ่านซุ้มประตูวิมานแก้วเป็นซุ้มๆหลายชั้น
... คืนนั้นไม่มีใครนอกจากท่านกับผม ได้เล่าให้ท่านฟัง
ท่านก็ชี้ไปที่หน้าต่างพระอุโบสถวัดสะแก แล้วบอกว่า
ซุ้มที่แกเล่ามาเหมือนช่องหน้าต่างโบสถ์นี่ใช่ไหม
นั่นเป็นกำแพงแก้วที่อยู่รอบวิมานแก้ว ...

เล่าให้ฟังพอให้หมู่คณะที่มาทีหลัง ได้เห็นบรรยากาศ
และถ้อยคำที่หลวงปู่ดู่ท่านใช้สอนว่าเป็นอย่างไร

กลับมาตอบคำถามผีเสื้อน้อยเรื่องการยกจิตไปกราบ
องค์พระพุทธเจ้าที่วิมานแก้วแบบหลวงปู่นั้นทำอย่างไร

อันดับแรกสำรวมจิตให้สงบเป็นสมาธิ
ต่อมาให้กำหนดจิตไว้ที่ฐานกลางกระหม่อมเหนือศีรษะ
เมื่ออาราธนาหลวงพ่อทวดให้ท่านช่วยสงเคราะห์พาไปแล้ว
ก็ให้ระลึกนึกว่าจิตลอยสูงขึ้นไป ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
เรียกว่าวิมานแก้วหรือที่ประทับขององค์พระพุทธเจ้า
กราบพระแล้วอธิษฐานขอให้เราได้นั่งในที่อันสมควร
แล้วก็ภาวนาเป็นปกติเช่นเดิม ใหม่ๆ เริ่มจากสมมุตินึก
ตามไปอย่างที่กล่าวนี้ เหมือนเด็กหัดเขียน กไก่ ขไข่
เมื่อชำนาญขึ้นตามที่หลวงปู่สอนว่า"ถึงเป็นได้"
ก็จะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ควรปฏิบัติต่ออย่างไร
คำถามก็จะค่อยๆลดลง กลายเป็นความรู้ความเข้าใจ
ที่มีมากขึ้นแทน หลวงปู่ท่านสงเคราะห์คนที่มีความขยัน
หมั่นเพียรเสมอ ขอรับรองว่าต้องได้เจอหลวงปู่แน่ๆ
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ท่านบอกผมไว้ว่า...

"พระท่านคอยจะช่วยอยู่แล้ว" เหลือก็แต่เรา
ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมแล้วหรือยัง!

ขอให้ผ่านทางช่อง ติดต่อเรา ด้านบน
ต้องขออภัยเพราะตอบเมล์ไม่ไหวจริงๆ

ลุงสิทธิ์กับผมจะทยอยตอบให้ หากคำถามใดเป็นประโยชน์
ต่อหมู่คณะ ขอให้ถามผ่านกระทู้ก็จะสมตามวัตถุประสงค์
ที่เพื่อนธรรมเพื่อนทำอุตส่าห์เหนื่อยทำเว็บนี้ขึ้นมานะครับ

สวัสดีค่ะ อ.เมธา (ขอยกเป็นอาจารย์นะคะ)  วันนี้ปฏิบัติตามที่ อ.แนะนำค่ะ เริ่มจากดูรูปอุโบสถวัดสะแก(จะได้สร้างนิมิตเป็นวิมานแก้ว) ขอหลวงปู่ทวดให้ท่านเมตตา ช่วงยกจิตไว้ที่กระหม่อมต่อสู้กันอยู่พักสั้นๆ เพราะเคยแต่ยกไว้ที่หว่างคิ้วค่ะ ช่วงนี้รู้สึกกระอักกระอ่วนค่ะ แต่ก็ภาวนาไปเรื่อย จากนั้นเริ่มยกจิตให้ลอยขึ้นรู้สึกตัวลอยค่ะ แต่แล้วเกิดความรู้สึกกลัวตก (รู้เลยว่าห่วงกายอยู่) ก็ภาวนาต่อไปพยายามแยกการเห็นด้วยจิตกับการเห็นด้วยตาค่ะ เพราะรู้สึกว่าจะไปเพ่งที่ตา คิดว่าภาพจะปรากฎแบบฉายหนัง แต่ซักพักก็เห็นภาพแว๊บๆพอจะเริ่มเข้าใจนิดๆว่าเห็นด้วยจิตเป็นยังไง ต้องฝึกต่อไค่ะ แล้วช่วงที่สร้่งนิมิตวิมานแก้วเป็นอุโบสถวัดสะแก ก็มีภาพวิมานแก้ววัดท่าซุงปรากฎขึ้นมา พยายามดึงกลับมาวัดสะแกค่ะ สลับไปมาจนเสียสมาธิ เริ่มภาวนาใหม่(ถูกต้องมั้ยคะ) พอตั้งสมาธิได้ก็สร้างนิมิตว่าอยู่ที่วิมานแก้ว ทำตามที่ อ. เมธาแนะนำ แล้วภาวนาต่อ ช่วงนี้ลมหายใจหายไปเป็นพักๆค่ะ ขั้นตอนนี้ให้สร้างนิมิตว่านั่งสมาธิอยู่ที่วิมานแก้วจนออกจากสมาธิหรือว่าพิจารณากายคะ ขอ อ.เมธาแนะนำด้วยค่ะ กราบขอบพระคุณในความเมตตากรุณาของอ.ด้วยนะคะ บุญกุศลที่ดิชั้นได้สร้าง ผลบุญที่เกิดกับดิชั้นขออ.ได้ร่วมด้วยทุกครั้งสาธุ (สมควรหรือไม่สมควรขอความกรุณา อ.แนะนำด้วยค่ะ ด้วยความสำนึกในบุญคุณจริงๆค่ะ)

เอ! ตอบคำถามในกระทู้อยู่ดีๆ
ทำไมกลายเป็นครูสอนมโนมยิทธิไปแล้วสิเรา
ไม่เป็นไรกลอนพาไป เดี๋ยวกลอนก็พากลับมาหาลูกบิดได้

หากมีคำถามถามว่าทำไมต้องกำหนดจิตไปที่วิมานแก้วด้วย
ขอตอบว่าทำไมบางครั้งเรานั่งสมาธิเดินจงกรมภาวนาอยู่ที่บ้าน
แล้วทำไมบางทีต้องไปวัดด้วย อ้อ!ไปวัดก็ไปไหว้พระไปเปลี่ยน
บรรยากาศไม่ให้จำเจอยู่แต่ที่บ้าน ไปกราบพระเพื่อให้มีกำลังใจ
ไปชาร์จแบต ไป... ต่างคนก็ต่างเหตุผล แต่เอ! ถ้าขับรถไป
วัดสะแกไปกลับก็หมดไปครึ่งวัน แต่ถ้านึกไปก็ใช้เวลาครึ่งนาที

คำตอบอยู่ตรงนี้นี่เอง การ"นึก"ไปนี้แหละ คือ
การฝึกมโนมยิทธิ แต่นึกยังไงถึง"ไปได้" นึกยังไง"ไปไม่ได้"
คงไม่ขอกล่าวในกระทู้นี้

ที่ผีเสื้อน้อยถามมานั้น หลวงปู่เคยสอนไว้ว่า...
หากกำหนดจิตไปสถานที่ต่างๆในโลกเช่นไปไหว้พระธาตุพนม
ท่านสอนให้กำหนดไว้ที่ฐานอุณาโลมตรงหน้าผากเหนือหว่างคิ้ว
แต่ถ้าจะไปสถานที่อื่นเช่นไปไหว้พระจุฬามณีหรือไปวิมานแก้ว
ท่านให้กำหนดจิตตรงฐานกลางกระหม่อม
แล้วออกไปจากฐานนั้นๆ นี้คือความแตกต่าง

เบื้องต้นของการฝึกให้นึกง่ายๆ เช่น เรารู้จักวัดพระแก้ว
เราก็นึกไปกราบพระแก้วมรกต ภายในพระอุโบสถ แล้วหา
ที่นั่งที่ควร น้อมจิตกราบพระด้วยความเคารพ ไม่ให้นึก
อยากเห็นนั่นเห็นนี่ เพราะจะไม่ได้เห็นเลย จะเห็นได้ก็แต่
อุปาทานของตนเท่านั้น ทำจนหายอยากเมื่อไรอย่างที่หลวงปู่ดู่
ท่านเตือนไว้ ก็จะเข้าใจได้เห็นพระแก้วจริงๆที่อยู่ภายในองค์
พระแก้วมรกตอีกทีหนึ่ง หลวงปู่ท่านสอนศิษย์ไว้ใครตาดี
ก็จะได้เห็นองค์พระที่อยู่ภายในพระแก้วว่างดงามเพียงใด

เอ! หลวงปู่ท่านสอนให้ไปเที่ยวเล่นอย่างนั้นหรือ ตอบว่า
ไม่ใช่จ้ะ ท่านสอนให้มีกุศโลบายได้ไปไหว้พระตามที่ต่างๆ
โดยไม่ต้องเสียเวลาเดินทางขับรถไปหรือไปในที่รถไปไม่ถึง
เช่นสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ท่านสอนว่าคนเห็นกับคนไม่เห็นนี่
"ตัวเชื่อต่างกัน" หมู่เพื่อนลองคิดดูเอง

ตกลงทุกคนที่ปฏิบัติตามที่หลวงปู่ดู่ท่านสอน ต้องทำให้เห็น
ก่อนหรือ คำตอบคือ ไม่ใช่จ้ะ หลักใหญ่ๆ หลวงปู่สอนให้
เห็นกายเห็นอาการของจิต หรือที่เรียกว่าใจ มันไม่เที่ยง
เพื่อให้โกรธโลภหลงจางคลายลง อันนี้ต่างหาก ส่วนการฝึก
แบบที่ผีเสื้อน้อยถามมาเป็นการฝึกในหมวดอภิญญา ใช่ว่า
จะมีนิสัยแบบนี้ทุกคน บางคนก็ไม่สนใจเลย บางคนสนใจแต่
ทำเท่าไรๆก็ไม่เป็น เนื่องจากสาเหตุหลายประการ

ดังนั้น จึงขอให้อย่าลืมหลักปฏิบัติที่สำคัญคือ
จะนั่งภาวนาที่บ้าน นั่งภาวนาที่วัดหรือที่วิมานแก้วก็แล้วแต่
ยังไงก็ต้องทำให้ "เห็น" กายของเรานี้เป็นไตรลักษณ์
แล้วพิจารณาให้ลงอริยสัจ นี้เป็นเรื่องสำคัญที่สุด

ตอบผีเสื้อน้อยต่อนะ ผู้ปฏิบัติที่ยังไม่ชำนาญอย่านึกถึง
หลายสถานที่ทั้งโบสถ์วัดท่าซุงโบสถ์วัดสะแก อย่างนี้จิตไม่เป็น
สมาธิแน่นอน นึกง่ายๆคำเดียว "ไปวัด" หรือ"ไป..." เท่านี้จบ
ไม่ต้องจินตนาการใดๆ มิเช่นนั้น มโนมยิทธิของบุคคลคนนั้น
จะกลายเป็น"มโนนึก" หรือ"มานั่งนึก"แทนเสียเปล่า

การพิจารณากายจะพิจารณาเวลาใดก็ได้ แต่ถ้าจะกล่าวเฉพาะ
เวลาที่ไปวิมานแก้วแล้ว กราบพระก่อนจากนั้นจะพิจารณาเลย
หรือทำจิตให้สงบก่อน อันนี้ตัวบุคคลผู้เป็นเจ้าของต้องตอบเอง
คนอื่นตอบแทนไม่ได้ พิจารณาเองจะรู้เอง ลองดูว่าอย่างใดสงบ
อย่างใดไม่สงบ ลองดูให้รู้ด้วยตนเอง ครั้นพบความสงบแล้ว
จะทราบจะเข้าใจ ค่อยทำไปลองผิดลองถูกไป จะค่อยชำนาญ
ขึ้นเอง อีกนิดจ้ะ ตามแบบหลวงปู่ดู่ท่านใช้ไตรสรณาคมน์
ภาวนา ไม่เกี่ยวกับลมหายใจ เมื่อจิตสงบระดับอุปจารสมาธิ
จึงควรแก่การงานที่จะกำหนดจิตไปสถานที่ต่างๆ หรือจะใช้เพื่อ
พิจารณากายดังที่แนะนำไว้ในความเห็นก่อน สำหรับผู้ที่ฝึก
สมาธิแบบกำหนดลมหายใจ ก็ต้องใช้กำลังสมาธิระดับเดียวกับ
ที่กล่าวมา กำหนดจิตไป หากกำลังยังไม่ถึงก็จะดึงไปดึงมา
ระหว่างการรู้ลมกับจุดหมายปลายทางที่จะไป ขอให้ผีเสื้อน้อย
ค่อยๆทำความเข้าใจกับคำตอบ ขอบารมีหลวงปู่ช่วยให้
สำเร็จในธรรมสมดังที่ตั้งใจ