อ.ศุภรัตน์ ก็ดี..
หลวงตาม้าท่านก็ดี...
หรือแม้กระทั่งหลวงตาลำใยในปัจจุบันก็ดี..
ทุกท่าน ทุกองค์ ล้วนเป็นศิษย์ทันยุคหลวงปู่..
ไม่สำคัญว่าจะใครก่อน ใครหลัง..
ใครเก่งใครไม่เก่ง ที่บรรดาศิษย์พากันยกยอปอปั้น
แม้ยังไม่บรรลุซึ่งนิพพานแล้วไซร้..ย่อมมีโอกาสผิดพลาดได้ทุกคน
ผิดพลาดทั้งการปฏิบัติแก่ตนเอง และนำความเชื่อแห่งตัวเองมาถ่ายทอด
คำสอนใดๆของครูบาอาจารย์..ย่อมมีแต่สิ่งดี
อยู่ที่ผู้น้อมรับ จะนำมาปฏิบัติแก่ตัวเองได้ถูกต้องมากน้อยเพียงใด
หากได้ชื่อว่า เป็นเพียงแต่ผู้ศรัทธา..แต่ขาดซึ่งธรรม
ไม่ว่าจะเลือกปฏิบัติแนวทางใดก็ดี.
แต่จิตยังเต็มไปด้วยกิเลส หาลดน้อยถอยลงไปไม่ นั่นคือ ผิด
จิตที่ยังเต็มไปด้วยอวิชชา ตัวทิฐิ ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น อยากเอาชนะ กิเลสตัวโต้งๆเต็มหัวใจ
จิตยังเต็มไปด้วยกิเลส 3 ในความโลภ ความโกรธ ความหลง
นั่นคือ จิตควรเห็นจิต ควรหยุดชะงัดตึก !!.. แล้วกลับมาค้นหาตัวเอง พิจารณาจิตตนเองให้ลึกซึ้ง พิจารณาให้ละเอียดถึงกิเลสตนเอง
ว่าเราได้ชื่อว่า เป็นผู้ปฏิบัติธรรมแล้วหรือ ปฏิบัติธรรมมาถูกต้องถูกแนวแล้วหรือ
ปฏิบัติถูกต้องดีแล้ว ทำไมกิเลสมันยังเต็มหัวใจเช่นนั้น
จึงสมเป็นผู้เคารพนอบน้อมในธรรม และที่สำคัญได้สมกับได้ชื่อว่า เป็นศิษย์หลวงปู่ดู่ท่าน
ขอยกคำของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล ขึ้นว่า...
"ผู้หลงไหลในตำราและอาจารย์ ผู้นั้นไม่อาจพ้นทุกข์ได้..
แต่ผู้จะพ้นทุกข์ได้ ต้องอาศัยตำราและอาจารย์เหมือนกัน "
ความแตกแยกใดๆ...ล้วนก่อเกิดจากศิษย์..เป็นสำคัญ..อนิจจาเอ๋ย..
(คิดถึงบทความความแตกแยกแห่งพระพุทธศาสนาอีกแหละ..)
----------------------------------------------------------------- |