วันหนึ่งศิษย์วัยรุ่นของหลวงปู่มากราบเรียนหลวงปู่ว่า “หลวงปู่ครับ ผมตั้งใจจะไปสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงครับ”

หลวงปู่ถามว่า “แกจะไปเรียนอะไรล่ะ”

ศิษย์ผู้นั้นตอบว่า “ผมอยากเรียนกฎหมายเพื่อจะเป็นทนายความครับ”

หลวงปู่ตอบว่า "อาชีพทนายความเสี่ยงต่อการลงนรกนะ" 

ศิษย์ฟังดังนั้น ก็มาพิจารณาคำพูดหลวงปู่ พร้อมกับพิจารณาตนเอง ว่าจะมีความมั่นคงและยึดมั่นในความถูกต้องดีงามได้มากเพียงใด เมื่อพิจารณาด้วยใจเป็นกลางแล้วก็ตอบตัวเองว่า ความมั่นคงในจิตใจและคุณธรรมยังไม่มากพอ เพราะฉะนั้น ไม่เสี่ยงลงนรกดีกว่า

เรื่องอาชีพทนายความ จริง ๆ มิใช่ว่าจะเป็นหนทางลงนรกเสมอไป เพราะย่อมขึ้นอยู่กับคุณธรรมของผู้ที่เป็นทนายความ เพียงแต่ว่ามันมีโอกาสสูงที่จะเอาผลประโยชน์เป็นที่ตั้ง มากกว่าความถูกต้อง หรืออาจช่วยเหลือผู้ผิดทั้งโดยเจตนาและไม่ได้เจตนา  จึงสุ่มเสี่ยงต่อการลงนรกอย่างที่หลวงปู่ท่านเตือนด้วยความเป็นห่วงศิษย์

หลวงปู่ยังได้พูดถึงอาชีพอื่น ๆ ที่ล่อแหลมต่อการลงนรก  นั่นก็คือ อาชีพนักการเมือง และคนขายพระ นี้ยังไม่รวมอาชีพต้องห้ามที่พระพุทธองค์สอนไว้ นั่นก็คือ อาชีพค้ามนุษย์ ค้าสัตว์ ค้าอาวุธ ค้ายาพิษ และค้ายาเสพติด 

เราเกิดมาซึ่งอาจจะ "มืดมา" หรือ "สว่างมา" ก็ตามที แต่อย่างน้อยเมื่อเกิดมาพบพระพุทธศาสนาแล้ว ก็ขออย่าได้ "มืดไป" เลย ขอให้ได้รักษา "ต้นทุนของความเป็นมนุษย์" กันไว้ให้ได้ เพื่อตัวเราเอง

ขออนุญาตร่วมอนุโมทนาสาธุการครับผม

และขอสัญญาว่า"จะรักษาต้นทุนของความเป็นมนุษย์"ให้สมบูรณ์จนสิ้นใจ

ตอนที่เขียนเรื่องนี้ ก็นึกถึงทนายบิคอยู่เหมือนกันครับ

คำว่าล่อเแหลมหรือสุ่มเสี่ยงต่อการลงนรก ก็แปลว่ามีโอกาสมาก แต่ไม่ใช่ทุกคน ในทุกอาชีพย่อมมีทั้งคนที่มีคุณธรรมและคนที่ไร้คุณธรรมเป็นธรรมดา

สวรรค์สมบัติ และนรก ย่อมมีได้กับคนทุกอาชีพ

ทนายบิคอย่าเอาแต่แอบอ่านนะครับ ลุงสิทธิ์ก็แอบคิดที่จะเป็นคนแอบอ่านมาตั้งหลายครั้งแล้วเหมือนกัน

อาชีพทางโลกก็ทำไปอย่างชาวโลก

แต่อย่าลืมอาชีพทางธรรม

ที่ลุงทั้งสอง ลุงสิทธิ์

และลุงเมธาท่าน

ย้ำเรื่องทำงาน

อย่างที่หลวงปู่

สอนไว้ครับ

อนุโมทนาสาธุการ ตามอย่างพี่วิษณุครับผม

ผมเองก็พยายามเป็นทนายแก้ต่างกิเลสให้ตัวเองอยู่เสมอเช่นกันครับแต่ก็เพิ่งแพ้มาไม่กี่วันนี้

อ่านบทความลุงสิทธิ์เรื่องสุดยอดพระเครื่องหลวงปู่ ตั้งแต่เพิ่งเป็นสมาชิกบ้านอันอบอุ่น  

หลังนี้ใหม่ ๆ เกิดกิเลสอยากได้เหรียญปฏิบัติธรรมตั้งแต่บัดนั้น  จนกระทั่งเมื่อสองสัปดาห์ที่

แล้วไปหาเช่าบูชามาจนได้(เสียเงิน) แล้วก็นึกในใจเข้าข้างตัวเองว่า เหรียญปฏิบัติธรรมจะใส่

สร้อยคอแขวนติดตัวไว้เวลาเดินทางทุกวัน ส่วนพระผงที่ได้รับเมตตาจากพี่สิทธิ์คราวก่อนโน้น

ซึ่งก็ใส่สร้อยแขวนติดตัวไม่เคยขาด ก็จะใส่แหนบเล็ก ๆ ไว้เพื่อสะดวกในการกำนั่งจะได้ไม่

ต้องถอดสร้อย มีเวลาภาวนาตอนไหนก็กำภาวนาได้เลย(ตอนนี้ก็ทำอย่างนั้นเรียบร้อยแล้ว ทั้ง

ที่จริง ๆ ไม่ต้องกำก็ภาวนาได้)  ก็เลยจะถามลุงสิทธื์ว่า คนขายพระเสี่ยงลงนรก

แล้วคนซื้อ(เช่า)พระ อย่างผม จะเสี่ยงด้วยหรือไม่ครับ

คนซื้อ (เช่า) พระ จะลงนรกก็ตอนขโมยเงินแม่บ้านหรือเงินค่าขนมลูกมาเช่าพระนั่นแหละครับ ^__^

ที่ว่าลงนรกนั้นหมายเอาเฉพาะผู้ที่มีอาชีพหรือมีรายได้จากการขายพระ จิตเป็นอกุศล ขาดความเคารพ มองพระเป็นเพียงสินค้า

ทนายบิคสบายใจได้ ถ้าตะขิดตะขวงใจ น้องปุถุชน และน้องเหลิมก็คงพร้อมรับเป็นธุระดูแลเหรียญรุ่นปฏิบัติธรรมแทนครับ

ขออนุญาตรบกวนว่าพี่สิทธิ์กรุณาอย่าเอ็ดไปครับผม

เพราะปุถุชนน้อมกราบสัญญาต่อหน้ารูปพระพุทธนิมิตและรูปหลวงปู่ พร้อมทั้งกับคุณแม่บ้านไว้ว่า "สุดทางฝันที่พระผงเหนือพรหมแล้วไซร้ จะไม่แสวงหาพระเครื่องอื่นใด นอกจากพระธรรม"

ได้ฟังพี่สิทธิ์กล่าวนำเช่นนี้ รู้ทันที(คล้อยตาม)ว่า ข่มใจหนอ ความอยากหนอ อยากได้หนอ ปฏิบัติธรรมหนอ เปิดโลกหนอ ยากยิ่งหนอ พระธรรมหนอ ช่วยลูกด้วยหนอ...

สาธุ จะพยายามรักษา กาย ใจ ให้อยู่ใน ศีล หมั่นทำสมาธิ เจริญปัญญาเพื่อจะได้ไม่ “มืดไป” พอดีคนแอบอ่านได้ฟังธรรมะหลวงตามหาบัว ทำให้ซึ้งใจกับคำว่า “ ต้นทุนของความเป็นมนุษย์”

บางตอนจากคำเทศนาค่ะ คนแอบอ่านใช้เป็นกำลังใจในการรักษาต้นทุนความเป็นมนุษย์ ค่ะ........

…....เพราะศาสนานั้นตามหลักธรรมท่านก็กล่าวไว้แล้วว่า เป็นคู่ควรแก่มนุษย์ ยิ่งกว่าภูมิใดๆ ทั้งหมด

 แม้พระพุทธเจ้าจะมาตรัสรู้แต่ละองค์ ๆ ก็มาตรัสรู้ในแดนแห่งมนุษย์นี้ ไม่ไปตรัสรู้ที่อื่น

 การประกาศสอนธรรมก็สอนลงที่แดนแห่งมนุษย์ ก่อนอื่น แล้วแสดงอย่างเปิดเผย ก็แสดงแก่มนุษย์ 

แสดงทุกกแง่ทุกมุมตลอดถึงอากัปกิริยา ทั้งกาย ทั้งวาจา ตลอดถึงใจ ที่คิดเกี่ยวกับโลก ก็คือ

โลกมนุษย์ เป็นผู้ที่ได้เปรียบบรรดาโลกทั้งหลายอยู่มาก เกี่ยวกับเรื่องศาสนธรรม ก็คือศาสนา..............

จาก ...ฟังธรรมะป่า โดยหลวงตามหาบัว 5 ธันวาคม 2518

(ธรรมะชุดเตรียมพร้อม)