ตั้งแต่สมัยแรก ๆ ที่เข้าวัดสะแก กระทั่งถึงปีท้าย ๆ ก่อนที่หลวงปู่จะละสังขาร ก็ได้พบเห็นภาพหลวงปู่ยกมือห้ามบรรดาผู้ที่สะพายกล้องตั้งท่าจะถ่ายรูปท่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากทราบว่ามาจากหนังสือพระเครื่อง หลวงปู่ท่านยิ่งห้ามเป็นการหนัก

ท่านเคยเล่าให้ฟังว่า ท่านไม่ประสงค์อยากเด่นอยากดังนี้ประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งคือท่านสลดสังเวชใจเมื่อทราบว่ารูปถ่ายครูบาอาจารย์หลาย ๆ ท่านถูกวางไว้ในที่ไม่สมควร เช่น วางขายตามพื้นข้างถนนทางเดินเท้า นอกจากนี้ หลวงปู่ท่านเป็นคนแพ้แสงแฟลช ท่านเล่าว่าหากถูกแสงแฟลช ตาท่านจะมืดไปครู่หนึ่ง นอกจากนี้ หากท่านดังแล้ว ลูกศิษย์ลูกหาที่มุ่งหวังธรรมะก็จะหาโอกาสสนทนากับท่านได้ยากขึ้น (ซึ่งข้อนี้ บรรดาศิษย์ก็เห็นจริงตามอย่างยิ่ง)

ดังนั้น บรรดาลูกศิษย์และคนใกล้ชิดที่อยู่บริเวณกุฏิหลวงปู่ก็จะคอยบอกต่อ ๆ กัน และคอยช่วยห้ามปรามคนที่จะมาถ่ายรูปหลวงปู่ เว้นแต่หลวงปู่จะอนุญาตเป็นการส่วนตัว (ซึ่งท่านต้องมั่นใจแล้วว่าเขาจะไม่เอาไปพิมพ์ขาย)

ขอบคุณสำหรับข้อมูล และเรื่องราวดี ๆนี้...นะครับ ครั้งแรกที่รู้จักหลวงปู่ท่าน ผมรู้จักจากบทสวดพระมหาจักรพรรดิที่กัลยาณมิตรท่านหนึ่งจดใส่กระดาษ A4 ให้ สวดและท่องโดยที่ไม่รู้จักหลวงปู่มาก่อน แม้แต่ชื่อเสียงท่านก็คุ้นเลย รูปท่านก็ไม่เคยเห็น แต่เพียงกัลยาณมิตรท่านนั้นท่องบทสวดพระมหาจักรพรรดิ เพียงประโยคแรก พอได้ยินทำให้เกิดปิติ ขนลุกทั้งตัวและขึ้นอย่างต่อเนื่อง จึงได้ขอให้ท่านเขียนด้วยลายมือลงในกระดาษ A4 กลับมาท่องที่ห้องพัก หลังจากนั้น 2 เดือน ผมจึงได้นิมิต ได้พบกับหลวงปู่โดยท่านเข้ามาสอนธรรมะในจิต ขณะขับรถกลับบ้านที่จังหวัดพิจิตร โดยขับมาจากจังหวัดขอนแก่น ถึงช่วงขึ้นเขาน้ำหนาว ผมมีอาการน้ำตาไหล ปิติอย่างบอกไม่ถูก มีคนนั่งสมาธิสอนธรรมะให้กับผม ผมได้แต่ครับ ๆ ๆและคุ้มตัวเองไม่ได้จนพูดออกมาเป็นคำพูด ครับ ๆ ๆ ผมตบหน้า หยิกตัว แต่ยังเจ็บอยู่เพียงแต่ชา ๆไปทั้งตัวเท่านั้น จากนั้นหูก็เริ่มก้อง ตาก็เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น สื่อวิญญาณได้ และได้ขึ้นไปดูข้างบน ได้พบได้เห็นสิ่งที่ประเสริฐ ธรรมะที่ประเสริฐ และเป็นอย่างนั้นอยู่ 7 วัน ได้ประสบการณ์เยอะมาก ๆ จากนั้นจึงค่อยคายลง แล้วหลังจากนั้นผมก็ได้ปฏบัติอย่างต่อเนื่องตามคำสอนหลวงปู่ มาตลอดโดยศึกษาจากทางเว็บไซด์บ้าง รวมถึงการถือศีล 5 และภาวนาทุกขณะจิต ปัญญาก็ค่อย ๆเกิดขึ้น...ค่อย ๆรู้เรื่องราวของหลวงปู่มากขึ้น ได้รับธรรมคำสอนที่ไม่มีในบทความ เกิดขึ้นในทุกขณะจิตเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ 

ขอบคุณอีกครั้งนะครับ สำหรับข้อความและเรื่องราวดี ๆจากหลวงศิษย์หลวงปู่ทุกท่านครับ

ด้วยจิตคารวะสูงสุด

Mr.KK

อนุโมทนากับคุณ KK

ศิษย์เก่า-ใหม่ไม่สำคัญ สำคัญตรงทำให้จริง ทำให้สม่ำเสมอ รักษาศรัทธาในพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ให้ได้ตลอดไป ไม่ว่าจะประสบสิ่งกระทบที่หนักหนาปานใดก็ตาม

อนุโมทนาคุณ Mr.KK ด้วยครับ

ทำจริงก็พบของจริงครับ

ขอบคุณทุกท่านมากนะครับ ยินดีมาก ๆครับที่ได้รู้จักพี่ ๆน้อง ๆลูกศิษย์หลวงปู่ทุกท่านครับ คงได้คุยกันบ่อยนะครับ เมื่อคืนแปลกมากนะครับ หลังจากโพสต์ข้อความข้างต้น ครั้งแรกจริง ๆที่โพสต์ คิดอยู่นาน ว่าควรหรือไม่? ปรากฎว่าเมื่อคืน ตอนสวดมนต์บทพระมหาจักรพรรดิ รอบที่ 12 เกิดปิติขนลุก ทันใดนั้นผมน้ำตาไหลอีกแล้ว...อาการปิติเหมือนวันนั้นเลยครับ มีจิงจกเกาะอยู่บนธูป ขณะที่ธูปยังติดไฟ และมีควันอยู่ พอครบ 15 จบ จิกจงนั้นก็ลงมานิ่งอยู่คู่ใหญ่ แล้วขยับปาก "ผมยิ่งปิติ เพราะผมได้ยินว่า มั่นทำเข้าไว้ ๆ ขี้เกียจก็ให้ทำ ขยันก็ให้ทำ" ผมคิดไปเองไหม? ครับ ตั้งแต่เกิดมาจุดธูปไหว้พระไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลยครับ ที่มีจิกจงมาเกาะอยู่บนธูป...ปิติมากครับ ขณะพิมพ์อยู่นี้น้ำตาผมยังซึม ๆเลย...ครับ (ผมคิดไปเองหรือเปล่า?) ครับ

อนุโมทนาครับ

เรื่องราวของหลวงปู่จากพี่สิทธิ์อ่านทีไรก็พาให้ใจฮึกเหิมอยากปฎิบัติธรรมและหมั่นดูตัวเองตลอดครับ จะติดตามอ่านต่อเรื่อยๆครับ