เมื่อพูดถึง "พระกำนั่ง" หากเป็นลูกศิษย์ที่เคยปฏิบัติกรรมฐานกับหลวงปู่ก็จะไม่นึกแปลกใจอะไร เพราะได้ยินได้ฟังจนคุ้นหู แต่ถ้าเป็นคนอื่นก็มักต้องขอให้พูดซ้ำอีกครั้งว่าคืออะไร

พระกำนั่งนี้ หากพูดเต็ม ๆ ก็อาจพูดว่า "พระสำหรับกำนั่งสมาธิ" หรือ "สมเด็จฯ กำนั่ง" ก็เรียก เพราะพระที่หลวงปู่สร้างไว้สำหรับกำนั่งสมาธินั้นโดยมากจะใช้พิมพ์ของสมเด็จโตฯ วัดระฆัง ซึ่งจริง ๆ แล้วก็อาจมีพิมพ์อื่น ๆ ปนบ้าง เช่น พิมพ์เหรียญยันต์ดวง และพิมพ์พระพรหมใหญ่ เป็นต้น 

พระกำนั่งนี้ หลวงปู่จะแจกให้ผู้จะปฏิบัติกรรมฐาน ใช้กำไว้ในมือข้างขวา โดยหันเศียรพระออกไปนอกตัวเรา กำเพียงเบา ๆ แล้วก็บริกรรมภาวนาไตรสรณคมณ์ (พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ  ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ  สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ) 

และพร้อม ๆ กับการบริกรรมภาวนา ท่านก็ให้ตั้งนิมิตองค์พระที่เรารู้สึกศรัทธาและจดจำได้ง่าย เช่น พระพุทธชินราช  พระแก้วมรกต หลวงพ่อโสธร ฯลฯ หากไม่มี ก็ให้ลืมตามองสมเด็จฯ กำนั่งที่อยู่ในมือนั้นแหละ เป็นองค์นิมิต นึกให้ชัด ถ้านึกไม่ออกก็อาจลืมตามามองดูอีก จนกระทั่งชัดทั้งลืมตาและหลับตา (อย่าลืมว่าเริ่มจากการเห็นโดยความรู้สึก มิใช่เห็นอย่างลืมตาดูทีวี เพราะฉะนั้นจะหวังให้องค์นิมิตชัดแจ่มในตอนต้นนั้นไม่ควร)

พระสมเด็จกำนั่งที่หลวงปู่สร้างขึ้นก็เพื่อเป็นเครื่องมือช่วยในการปฏิบัติกรรมฐาน โดยพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ที่ท่านอธิษฐานจิตลงไปจะเป็นปัจจัยช่วยสนับสนุนให้จิตของเรารวมเป็นสมาธิได้ง่ายขึ้น รวมทั้งป้องกันนิมิตร้ายต่าง ๆ

ส่วนทางด้านปัญญา ท่านว่าเมื่อจิตสงบแล้วก็ให้นึกอธิษฐานขอบารมีจากองค์พระ ให้ธรรมที่สมควรแก่จิตของเราขณะนั้นจงบังเกิดรู้ขึ้นมา (อาจเป็นข้อธรรมผุดขึ้นให้เราพิจารณา)

พระกำนั่งนี้ก็แปลก บางคนพอได้กำในระหว่างการปฏิบัติแล้ว ก็มักรู้สึกเหมือนมีไฟฟ้าอ่อน ๆ วิ่งไหลผ่านมือที่กำพระอยู่นั้น ทำให้เกิดอาการปีติอันเป็นอาหารของใจที่ทำให้ใจเจ้าของเกิดกำลังขึ้นมา

พระกำนั่งเป็นของไม่มีราคา (เพราะท่านแจกให้เปล่า) แต่มีคุณค่าเหลือประมาณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ปฏิบัติ

อย่างไรก็ดี ท่านก็มิได้สอนให้ลูกศิษย์ยึดติดในกระกำนั่ง จนกระทั่งหากไม่มีพระกำนั่ง จะนั่งปฏิบัติกรรมฐานมิได้

ผู้ปฏิบัติควรวางใจของตนเพื่อสร้างความชำนาญในการเข้าสมาธิให้สม่ำเสมอทั้งในยามที่มีพระกำนั่ง และในยามที่ไม่มีพระกำนั่ง เพราะสุดท้ายแล้ว ย่อมมารวมลงที่ใจที่มีศรัทธาเชื่อมั่นในคุณพระที่มีอยู่อย่างจะนับจะประมาณมิได้

มีรูปพิมพ์อื่นๆที่กล่าวถึงให้ชมบ้างไม๊ค่ะ?

ขอบคุณค่ะ

อนุโมทนา สาธุค่ะ

sadhu krab

ขออนุญาตเรียนถาม เกี่ยวกับการตั้งนิมิต ที่หลวงปู่ท่านสอนสักหน่อยนะครับ

1. องค์พระที่ตั้งขึ้นมา ต้องตั้งให้อยู่ภายในกาย หรือ อยู่นอกกายแบบเพ่งกสิณครับ

2. องค์พระที่ยกขึ้นมานั้น ต้องกำหนดขนาดหรือไม่ครับว่า ต้องมีขนาดเท่าไหร่ และรูปพรรณสันฐานเป็นอย่างไรครับ (เช่นพระแก้วมรกต ควรกำหนดเป็นแบบเดิมขององค์ท่านคือเขียวเป็นมรกต หรือ ต้องตั้งองค์ท่านให้ใสเป็นแก้วครับ)

3.การภาวนานี้ต้องทำจิตให้อยู่ที่คำบริกรรม หรือ อยู่ที่องค์พระที่ตั้งเป็นหลักครับ

ขอรบกวนเรียนถามเท่านี้ก่อนครับ ขอบพระคุณครับ

สงสัยว่าจะได้พบคนขี้สงสัยเหมือนตัวเองเข้าแล้ว

ในสมัยแรกเข้ามาปฏิบัติก็สงสัยไปสารพัด นอกจากสงสัยทั้งหมดที่ถามมาข้างต้นแล้ว ยังสงสัยต่อไปอีกว่าจะให้มองแบบ Front view / Top view หรือ Side view ...ไปโน้นเลย

คำตอบคือ "ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว"

จะนึกเต็มองค์ก็ได้ ครึ่งองค์ก็ได้ ด้านตรง ด้านข้าง ใหญ่-เล็ก ฯลฯ ได้ทั้งนั้น เอาที่ระลึกได้สบาย ๆ ชัด-ไม่ชัด ยังไม่เป็นประเด็น บางคนตั้งกรอบสี่เหลี่ยม (พระสมเด็จฯ) ขึ้นเลยก็มี เพื่อว่าจะได้ไม่กังวลว่าจะระลึกองค์พระได้ชัดหรือไม่ แล้วกำหนดให้มีเสียงบริกรรมไตรสรณคมณ์ดังก้องกังวาลออกมาจากองค์นิมิตนั้น เพื่อให้จิตรวมไว้ที่เดียว

ส่วนคำถามที่ว่าจะกำหนดไว้นอกตัวหรือในตัว ก็อย่าเพิ่งไปกังวล สมัยนี้พูดถึงจิตส่งออกนอกเสียจนน่ากลัว ธรรมชาติของจิตมันส่งออกทั้งนั้นแหละ บางครั้งก็ต้องออกไปตั้งหลักของนอกให้มั่นคง แล้วค่อยเขยิบเข้าก็ไม่แปลกอะไร ถ้าเอาตามแบบที่หลวงปู่สอน ท่านก็ให้ตั้งไว้ข้างหน้า ประมาณว่าลอยข้างหน้า เพราะท่านรู้ว่าเรายังติดอยู่กับการใช้ตามอง เมื่อจิตตั้งมั่นดีแล้ว จะเขยิบเข้ามาตั้งไว้ที่กลางตัวก็ได้ หรือจะกำหนดไว้เบื้องหน้าอย่างเดิมก็ได้

คำว่า "นิมิต" แปลว่า "เดรื่องหมาย" ซึ่งมีลักษณะของคนไหนก็คนนั้น ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน นิมิตถูกใช้เป็นเพียงวัตถุไว้ดึงจิตไม่ให้แตกซ่านออกไป เป้าหมายมิใช่อยู่ที่ตัวนิมิต สติที่ต่อเนื่องต่างหากคือผลที่พึงประสงค์

เวลาเราเผลสติลืมนิมิตหรือคำบริกรรมภาวนา เราก็ตั้งสติ คือระลึกนิมิตพร้อมคำบริกรรมภาวนาขึ้นอีก ซ้ำ ๆ อยู่อย่างนี้ ระลึกซ้ำ ๆ ต่อเนื่องเรื่อย ๆ สติก็ถูกตั้งขึ้นต่อเนื่อง คล้าย ๆ กับหยดน้ำ ที่ไหลต่อเนื่องมากเข้า ก็กลายเป็นสายน้ำ สติที่ต่อเนื่องเป็นสายน้ำนั่นแหละคือเป้าหมายในการปฏิบัติของเรา ก่อนที่จะเอาจิตที่ควรแก่การงานชนิดนี้ไปใช้ประโยชน์ต่อทางด้านปัญญา

ไม่ทราบตอบตรงคำถามหรือเปล่าครับ 

อนุโมทนากับพี่สิทธิ์ด้วยนะครับ ติดตามอ่านทุกวันครับ แต่ไม่ค่อยได้login...

ผมเองได้อ่านแล้วก็เพิ่งเข้าใจในบางอย่างที่สงสัยมานานแต่ไม่รู้จะไปถามใคร อนุโมทนากับพี่สิทธิ์ด้วยครับ

เรียน พี่สิทธิ์ครับ

ผมได้รับแจกพระหลวงปู่ 3 องค์ผมอยากจะมอบให้

ผู้ที่ปฏิบัติธรรมตามแนวหลวงปู่นะครับ ขอพี่สิทธิ์และพี่เมธา

ช่วยกันคัดเลือกชื่อและที่อยู่ผู้ที่สมควรได้รับ 3 ท่านเพื่อจะได้เอาไปปฏิบัติธรรมต่อไปนะครับ

แล้วผมส่ง ems ไปให้เองครับ

ถ้ากระทู้นี้เห็นว่าไม่สมควรสามารถลบออกได้ทันทีเลยครับ

ขอบพระคุณอย่างสูงครับ

วัชรพงษ์

พระหลวงปู่นั้นนำมากำปฏิบัติได้ทุกรุ่นครับ (ท่านเคยรับรอง ซึ่งรวมถึงแหวนพระด้วย)

เพียงแต่หากถามถึงพิมพ์ที่ท่านสร้างไว้เฉพาะทาง (คือสำหรับนำมากำนั่งโดยเฉพาะ) ก็คงต้องเป็นพระพิมพ์ต่าง ๆ ในปี๊บที่ท่านอธิษฐานให้หลวงน้าสายหยุดแจกผู้ปฏิบัติใหม่ ซึ่งเท่าที่เห็นก็มีพิมพ์พระสมเด็จเป็นหลักครับ

สาธุ ผมจะนำมาปฏิบัติดูครับ ปกกิจริตชอบนั่งภาวนา"พุทโธ" เพราะเคยบวชและปฏิบัติอยู่กับหลวงปู่แว่น ธนปาโล วัดถ้ำพระสบาย อ.แม่ทะ จ.ลำปาง ขณะนั้นผมรับราชการที่ค่ายสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตรืย์ศึก จ.บุรีรัมย์ เลยซึมซับวัตรปฏิบัตืครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต แต่มืได้จำก้ดตัวเอง วัดใค หลวงพ่อองค์ไหน หรือที่ใด ที่เผยแผ่พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ ผมเปิดรับหมดครับ เพราะไม่ว่าจะเลือกปฏิบัติบบใด เป้าหมายคือหลุดพ้นด้วยกันทั้งหมดหั้งสิ้น ผมไม่เคยมีวัตถุมงคลของหลวงปู่ดู่ มาก่อนเลยครับ ใช้พระสมเด็จองค์อิ่นๆน่าจะได้ไหมครับ ที่จริงอยากได้วัตถุมงคลของหลวงปู่ดู่ ไว้สร้างกำลังใจเหมือนกัน ด้วยจิตที่มีศรัทธาต่อหลวงปู่ คุณสิทธิ์ช่วยชี้แนะด้วยครับ ขอบูชาครับ ขอบคุณครับ