มีลูกศิษย์สาวขี้น้อยใจของหลวงปู่คนหนึ่ง เธอและสามีได้ชักชวนเพื่อนรักไปกราบหลวงปู่ในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของเพื่อนรักคนนั้น

เพื่อนของเธอไม่ได้ไปตัวเปล่าเสียด้วยสิ หากแต่ได้เช่าพระประจำวันเกิดไปขอให้หลวงปู่อธิษฐานจิตให้ด้วย

หลวงปู่ไม่เพียงแต่อธิษฐานจิตพระประจำวันเกิดให้เท่านั้น หากแต่ท่านยังเมตตาลุกเดินไปหยิบพระบรมสารีริกธาตุในกุฏิท่านจำนวน ๙ องค์ มาบรรจุที่ฐานพระให้อีกด้วย ทำให้ศิษย์สาวผู้นั้นต้องยกมือพนมพร้อมกับส่งสายตาน่าสงสารไปที่หลวงปู่ และพูดตัดพ้อว่า "หนูมาตั้งหลายที ไม่เห็นหลวงปู่ให้พระธาตุหนูไปบูชาบ้างเลย เพื่อนหนูเพิ่งมาเป็นครั้งแรก หลวงปู่ก็ให้เขาแล้ว" หลวงปู่ฟังแล้วก็ไม่ว่ากระไร ได้แต่ส่งยิ้มให้

หลายเดือนต่อมา หลังจากที่เธอมากราบหลวงปู่เป็นปรกติอย่างเคย ก่อนที่เธอและสามีจะกลับบ้าน หลวงปู่ได้บอกให้เธออยู่รอก่อน หลวงปู่ได้เดินกลับเข้าไปในกุฏิแล้วเดินกลับออกมาพร้อมกับผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ แถมด้วยพระเหนือพรหมพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กอย่างละ ๑ องค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระเหนือพรหมพิมพ์เล็กนั้น ด้านหลังฝังพระธาตุองค์เล็ก ๆ จำนวนกว่าสิบองค์

หลวงปู่บอกว่า "ข้าหยิบให้แก ๒ ครั้งแล้ว แต่หยิบไม่ขึ้น คราวนี้ถึงเวลาของแกแล้ว"

คงไม่ต้องพูดถึงความดีใจของสามีภรรยาคู่นั้นนะครับ

นี่ขนาดเขียนเล่าไป ก็ยังรู้สึกโมทนากับเขาจนตาแดงก่ำอยู่เลย

อนุโมทนาคะ

ได้รับความเมตตาจากหลวงปู่ทุกวันผ่านทางคำสอน คำพูดที่เตือนใจให้หมั่นทำ ให้กำลังใจ ให้แรงบันดาลใจ คำสบประมาทของท่านเป็นยาทุกอย่างครอบจักรวาลที่ทำให้เราทุกข์น้อยลง หัวเราะได้จากจิตและหมดใจ  น้ำตาไหลโดยที่ไม่ใช่การร้องไห้ทั่วๆไป(ไม่ทราบว่าเหมือนการร้องไห้ของทารกที่เกิดใหม่หรือไม่) แต่เป็นการตื่นใหม่ของเรา ท่านสอนเรื่องของเราให้เริ่มมีสัมมาปัญญา บรรยายไม่หมดค่ะ

แต่ที่เห็นจริงเป็นรูปธรรมคือไปวัดสะแกครั้งแรกและได้รับพระในสมัยของท่านเมื่อขอบคุณผู้ให้ ท่านบอกว่าหลวงปู่ให้ท่านไม่พูดว่าท่านเป็นผู้ให้  ไปครั้งที่สองและสาม นอกจากได้พักจิตแล้ว ยังได้ข้อคิดอ้นเกษม บุญเป็นของดีให้ใครก็ได้ แค่นี้ก็สอนเรื่องเมตตา สอนเรื่องการละบาปโดยไม่มีคำว่า "ต้องทำ" แต่พวกเราจะสมัครใจ เต็มใจทำ  ธรรมเท่าปลายเข็มต้องหมั่นทำ ไม่เละๆเทะๆ

ขอบูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยชีวิต นะโมพรหมมะปัญโญ

ด้วยระลึกรู้ในพระคุณ น้ำตาเอ๋ยทำไมยังไม่หยุดไหล