“กราบพระอย่างไร ให้ถูกพระ”

 เป็นคำถามชวนคิดเรื่องหนึ่งสำหรับนักปฏิบัติ

 การกราบเป็นกิริยาทางกายอย่างหนึ่งที่แสดงออกถึงการยอมรับนับถือด้วยความเคารพเลื่อมใสอย่างยิ่ง

การกราบพระควรจะวางใจอย่างไรดี

เรื่องนี้หลวงพ่อเคยให้ปริศนาธรรมแก่ข้าพเจ้าว่า

“แกเชื่อจริงมั้ยล่ะ ถ้าเชื่อจริง ทำจริง ก็จะเจอของจริง”  

บางคนอาจเริ่มด้วยสวดมนต์บทอิติปิโส สรรเสริญพระพุทธเจ้าก่อน จากนั้นจึงสำรวมใจ ระลึกว่า หากเราได้มีโอกาสไปกราบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์จริง เราจะรู้สึกอย่างไร 

ลองจินตนาการเวลาที่อยู่คนเดียว ดูความรู้สึกของตัวเองว่า ความเคารพเลื่อมใสของเราเป็นอย่างไร บางคนจะเกิดความรู้สึกถึงความสุข ความปีติ อิ่มเอิบใจตามมา 

การกราบพระที่ได้ประโยชน์มาก คือไม่เพียงสักแต่ว่ามานั่งหน้าพระพุทธรูปแล้วก้มลงกราบ หากแต่กราบด้วยความระลึกรู้ถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า ทั้งพระปัญญาธิคุณ  พระบริสุทธิคุณ และพระมหากรุณาธิคุณ แล้วดูท่านเป็นแบบอย่าง เป็นแรงบันดาลใจในการทำความดี เหมือนกราบพ่อแม่ที่รักและเมตตาเรา เราระลึกถึงบุญคุณของท่าน ท่านให้กำเนิด ท่านเลี้ยงดูให้ข้าวให้น้ำ อบรมสั่งสอน เช็ดตัวในยามป่วยไข้ คอยเป็นห่วงใยอยู่เสมอ ฝึกใจให้ระลึกได้อย่างนี้จึงค่อยก้มลงกราบ ทำทุกวัน ทำอย่างต่อเนื่อง

ตัวเชื่อ บวก ความเลื่อมใส คือ หัวใจที่จะทำให้เจอ “ของจริง” ที่หลวงพ่อท่านว่าไว้  ข้าพเจ้า “เชื่อ” อย่างนี้จริง ๆ

บันทึกโดยคุณเมธาฯ

โมทนากับพี่ทั้งสองคนด้วยครับ

ทำให้ผมนึกเรื่องที่แม่เล่าให้ฟัง...หลวงปู่เคยพูดกับลูกศิษย์คนหนึ่งที่กำลังกราบท่านว่า

"แกไม่ได้กราบข้านี่ แกกราบกระดาน"

นึกถึงพละ 5 นะครับ...ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา

ศรัทธาเป็นธรรมบทแรกเลย

ถ้านักปฏิบัติมีพละ 5 เต็ม ก็คงเหมือนรถที่มีน้ำมันเต็มถังซึ่งสามารถพาเจ้าของรถไปถึงที่หมายในเร็ววัน : )