วิธีการสอนของหลวงปู่ บางครั้งท่านจะบอกให้ข้าพเจ้าไปศึกษาพุทธประวัติ หรือประวัติของครูอาจารย์บางองค์เพิ่มเติม เช่น หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต หลวงพ่อเกษม เขมโก และท่านหลวงตามหาบัว เป็นต้น

หากเราได้รู้จักท่านหลวงตามหาบัว ในปีแรก เรามีความรู้สึกเคารพเลื่อมใสท่านอย่างไร ต่อมาเราได้มีโอกาสไปวัดป่าบ้านตาด ได้ปฏิบัติภาวนา ได้เห็นข้อวัตรของท่าน ได้ทราบเรื่องราวเกี่ยวกับสาธารณประโยชน์มากมายที่ท่านพาทำตลอดหลายสิบปี ความความรู้สึกเคารพเลื่อมใสศรัทธาของเราย่อมมีมากขึ้นฉันใด การศึกษาพุทธประวัติ ก็ฉันนั้น

เบื้องต้นที่ศึกษาหรืออ่านพุทธประวัติ เราอาจจะยังนึกไม่ออกหรือยังไม่มีความเคารพเลื่อมใสในพระพุทธเจ้ามากนัก แต่เมื่อเราได้ปฏิบัติตามที่ท่านสอน ได้ภาวนามากขึ้น ได้พิจารณามากขึ้น การได้อ่านเรื่องราวของท่าน จะไม่เป็นเพียงการอ่านเรื่องของเจ้าชายสิทธัตถะที่ละทิ้งปราสาทราชวัง สมบัติทางโลก รวมทั้งความสุขจากพระชายา พระโอรส เหมือนสมัยที่เราเป็นเด็กมานั่งอ่านพุทธประวัติ หากแต่เราจะเริ่ม “รู้สึก” และเข้าใจในพระองค์ท่าน

 หากเป็นได้เช่นนี้จริง ขอให้ลองสังเกตดูว่าเวลาที่กราบพระนั้น ผลของการ “กราบพระเป็น” นี้ อย่างน้อยที่สุด ความสุข ความปีติ อิ่มเอิบใจ จะเกิดขึ้นกับผู้ปฏิบัติ การฟังเทศน์หรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่ฟังจากครูอาจารย์ ก็จะไม่เพียงแต่ฟังผ่านไปเท่านั้น แต่จะเป็นการได้ยินเสียงธรรม ที่ได้ยินเข้าไปถึงใจเลยทีเดียว

“แกเชื่อจริงมั้ยล่ะ ถ้าเชื่อจริง ทำจริง ก็จะเจอของจริง”

ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนเสียงของหลวงปู่ลอยมากับสายลมเบา ๆ ที่พัดมา

บันทึกโดยคุณเมธาฯ

โมทนานะครับ

ขอบพระคุณพี่คนแอบอ่านครับผม

พลอยทำให้ผมคิดถึงคำของพี่สิทธิ์ที่ว่า "ความศรัทธาที่เรามีต่อพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์นั้น มันมากเกินกว่าที่เราจะทำกับท่านเหมือนเป็นวัตถุสินค้าอีกต่อไป"

อนุโมทนาสาธุการยิ่งครับผม