"พระธรรมเทศนาของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล คัดลอกจากหนังสือหลวงปู่ฝากไว้"

การปฏิบัติภาวนาสมาธินั้น จะให้ผลเร็วช้าเท่าเทียมกันเป็นไปไม่ได้

บางคนได้ผลเร็ว บางคนก็ช้าหรือยังไม่ได้ผลลิ้มรสแห่งความสงบเลยก็มี

แต่ก็ไม่ควรท้อถอย ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ได้ประกอบความเพียรทางใจ

ย่อมเป็นบุญเป็นกุศลขั้นสูงต่อจากการบริจาคทานรักษาศีล

เคยมีลูกศิษย์เป็นจำนวนมากเรียนถามหลวงปู่ว่า..

อุตส่าห์พยายามภาวนาสมาธินานมาแล้ว แต่จิตไม่เคยสงบเลย

แส่ออกไปข้างนอกอยู่เรื่อย มีวิธีอื่นใดบ้างที่พอจะปฏิบัติได้..

หลวงปู่เคยแนะนำวิธีอีกอย่างหนึ่งว่า

"ถึงจิตไม่สงบก็ไม่ควรให้มันออกไปไกล

ใช้สติระลึกไปแต่ในกายนี้ ดูให้เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

อสุภสัญญา หาสาระแ่ก่นสารไม่ได้ เมื่อจิตมองเห็นชัดแล้ว

จิตก็จะเกิดความสลดสังเวช เกิดนิพพิทา ความหน่ายคลายกำหนัด

ย่อมตัดอุปาทานขันธ์ได้เช่นเดียวกัน"

..หากมีข้อผิดพลาดประการใด ลูกกราบขอขมาต่อพระรัตนตรัยด้วยค่ะ..

สาธุ

วันพระคืนนี้สี่ทุ่มค่ะหนูหญิง กระทู้ของหนูหญิงมาพอเหมาะกับเวลาได้ใช้การค่ะ

เห็นด้วยครับ

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีมากอยากให้หามาอ่านกันครับ

เอ ใครถามมานะว่าจิตสงบแล้วควรทำอย่างไรต่อ ก็น่าจะได้คำตอบจากกระทู้ของหญิงนี้แหละ

เพียงแต่ต้องทำอย่างหลวงปู่ว่า ให้ทำ (พิจารณา) เป็นร้อย เป็นพัน เป็น....ครั้ง (เพราะกิเลส ความยึดมั่นถือมั่นมันเหนียวเหลือหลาย)

อนุโมทนาสาธุกับหญิงด้วยครับ

สาธุ...

ซิแม่นแท้แล้วหนอ..

พากันเฮด..พากันม้างกายนี้..

ซิได้เบิ่ง..ได้เห็นอยู่ดอก..

เพิ่นบ่ว่าจังใด๋

คุณธุลีดินเพิ่นว่าดีแท้

หนาวจัง พอก่อนดีไหม ?
เอ..เราตั้งนาฬิกาผิดไปรึเปล่า ไม่ร้องเตือนสักที
เอ.. เอ..
จิตประมาทร้องตะโกนชวนให้เลิกนั่งเจริญสติในคืนหนาว  ลมละมุนโชยพัดเย็นผิวมือใหม่หัดสมาธิ มีภาพหลวงปู่และครูอาจารย์คอยเป็นกำลังใจ  หากจะนับจำนวนวันก็ถือว่าเยอะจนน่าใจหายเมื่อเทียบกับผลการปฏิบัติที่ไม่สมดุลกัน  ผ่านเกือบ ๒ ปีแล้วที่ลงมือปฏิบัติจริงจัง (ประเภทปฏิบัติธรรมไม่สมควรแก่ธรรม)  ใจจึงยังสัมผัสไปไม่ถึงความพอใจ สุขใจ ความอิ่มพออยู่ภายในดังใจต้องการ

 ฤดูหนาวมาเยือนอีกหน่อยคงผ่านไปเพื่อวนกลับมาใหม่ให้หายคิดถึงเช่นทุกปี
แต่วันวัยของเราผ่านแล้วผ่านเลย  จะได้อยู่ชื่นชมอีกกี่ฤดู
เอ.. ในเมื่อสุดท้ายเราก็ต้องตายเช่นกับทุกคน
แล้วจะมีอะไรที่ทำให้หนาวได้จับใจเท่ากับมาเวียนเกิดเวียนตาย

หนาวใจ  หนาวไหมสังสารวัฏ ?
คะนึงในคืนหนาวทำให้คิดถึงกระทู้นี้ ครับผม

หลักธรรมแท้

          มีอยู่อย่างหนึ่งที่ผู้ปฏิบัติชอบพูดถึง คือ ชอบโจษขานกันว่านั่งภาวนาแล้วเห็นอะไรบ้าง ปรากฏอะไรมาบ้าง หรือไม่ก็ว่าตนนั่งภาวนามานานแล้วไม่เคยเห็นปรากฏอะไรออกมาบ้างเลย หรือไม่บางคนก็ว่า ตนได้เห็นสิ่งนั้นสิ่งนี้อยู่เสมอ ทำให้บางคนเข้าใจผิดคิดว่า ภาวนาแล้วตนจะได้เห็นสิ่งที่ต้องการเป็นต้น ฯ

          หลวงปู่เคยเตือนว่า การปรารถนาเช่นนั้นผิดทั้งหมด เพราะการภาวนานั้นเพื่อให้เข้าถึงหลักธรรมที่แท้จริง

          “หลักธรรมที่แท้จริงนั้น คือ จิต ให้กำหนดดูจิต ให้เข้าใจจิตตัวเองให้ลึกซึ้ง เมื่อเข้าใจจิตตัวเองได้ลึกซึ้งแล้ว นั่นแหละได้แล้วซึ่งหลักธรรม”