บรรยากาศยามเช้า ก่อนเริ่มทำงานพนักงานต่างทำกิจวัตรส่วนตัว  อ่านหนังสือพิมพ์ติดตามข่าวบ้านเมือง ฟังวิทยุรายการที่ชอบ บ้างก็คุยกันสรวลเสเฮฮา นั่งปรับอารมณ์กัน

          ตุหรัดตุเหร่ ไปโต๊ะนั้น โต๊ะนี้ แล้วมาจัดโต๊ะตัวเอง  เริ่มเปิดหน้าร้านใหม่อีกคราว

          แม่บ้านใจดี เดินมาถามว่า ต้องการอะไรเพิ่มหรือไม่ เธอจะถามพนักงานทุกคน สิ่งไหนต้องการเพิ่มเติมประเภทโอวัลติน  กาแฟ หรือกับแกล้ม พวกปาท่องโก๋ หรือ ซาลาเปาเจ้าอร่อย

          “วันนี้  รู้สึกไม่ค่อยดี เหมือนร้อนใน  แม่บ้านช่วยชงยาขมให้หน่อย” พร้อมยื่นซองยาขมแบบผงที่เตรียมมาให้แม่บ้าน

          “ทำกินยังไง”  แม่บ้านถามกลับ 

          “ใส่ทั้งซองเลยครับ   เดี๋ยวละลาย...เอง”

          นั่งประจำที่ เริ่มงานแล้วพนักงานอยู่เต็มห้อง  ต่างทำงานของตน  ผมเองลืมไปพักใหญ่ว่าฝากแม่บ้านให้ทำอะไร

          “คุณอุบล  ไม่เห็นยาขมมันละลาย  เลยค๊ะ”  เสียงเธอดังได้ยินกันทั่ว พนักงานหันไปมองด้วยความสงสัยว่าอะไร  ไม่ละลาย ?

          จุดสายตาต่างเพ่งมองไปที่แก้วใสที่เติมน้ำร้อน ที่แม่บ้านถือมา

          อื้อ !  ยาขมมันไม่ละลายจริง ๆ ด้วย ?       

          ยาขมทั้งซองพลาสติก ลอยไป ลอยมาหน้าตาเฉย  อย่างไม่กลัวน้ำร้อน (คงลอยอยู่นาน จนแม่บ้านทนไม่ไหว)

          พร้อมเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง  แถมเสียงเยาะเจ้าของยาขมตามมาอีก

          “เป็นไงละ  สั่งไม่เคลียร์”

          สิทธิการิยะ กล่าวว่า ราศีตกที่ปาก การสื่อความใด ๆ แล้ว ผู้ฟังไม่เข้าใจ ต้องย้อนมาดูตัวเราเองว่า เราพลาดอย่างไร  เพราะทุกคนมีทักษะความเข้าใจไม่เสมอกัน.......ทั้งเรา   ทั้งเขา

เก็บมาเล่า

อุบล   

อาการร้อนในหายไวไว ครับ

คุณลุงอุบลเล่า ราวกับมีประสบการณ์จริงเลยทีเดียว!
สมาชิกท่านอื่นเห็นด้วยมั้ย??? ...

เอารูปมาลงประกอบเรื่องเล่าของลุงอุบลเสียหน่อย พอให้เห็นลิงกินกล้วย มันน่ารักน่าชังอย่างไร

คุณ supa อุปมาว่าพ่อลิงคือสติ ส่วนลูกลิงคือใจที่วิ่งไปนั่นนี่ (จิต) ฟังดูเข้าท่าทีเดียว ทำให้เห็นภาพว่าจิตนี้เป็นสิ่งที่ควบคุมยาก ย่อมแล่นไปตามความอยาก กล้วยคือเหยื่อล่อในโลกนี้ (คือกามคุณนั่นเอง)

พี่คนแอบอ่าน นานๆมาเยี่ยมกันที

ก็ดีเหมือนกันนะ !!!