ภาพหาชมยาก ภาพหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค จ.อยุธยา โยมพ่อ โยมแม่

หลวงพ่อปาน ท่านมีความกตัญญูเป็นเลิศ 

หลวงพ่อปานท่านมีความกตัญญูต่อแม่ท่านมาก ทั้งพ่อทั้งแม่นั่นแหละ พ่อหรือแม่ก็ดีเวลาป่วยท่านไม่ยอมให้อยู่ที่บ้าน ท่านเอามารักษาตัวอยู่ที่วัด ให้นอนในกุฏิท่าน ผ้านุ่งแม่ของท่านท่านซักเอง ท่านเอาผ้านุ่งแม่ของท่านไปตากไว้บนขื่อ ไอ้ขื่อบ้านนี่มันสูงพอสมควร มันสูงกว่าหัวคนนะ เวลาเดินมาหัวคนนี่ต้องลอดขื่อผ้านุ่งแม่ของท่าน 

ท่านไปตากไว้บนขื่อ เวลาแม่ของท่านลุกไม่ถนัด ท่านก็อุ้มลุกอุ้มนั่ง ถึงแม้ว่าแม่ของท่านเป็นผู้หญิง แต่ว่าเวลานั้นท่านเป็นพระ มีคนหลายคนเข้ามาตำหนิท่าน พวกผู้หญิงเขาตำหนิท่านว่า “คุณปาน...โยมของคุณนะเป็นผู้หญิง ผ้านุ่งเอาไปตากไว้บนขื่อ ซักผ้านุ่งของแม่เอง อุ้มลุกอุ้มนั่ง เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวเองอย่างนี้แม่จะเป็นบาป” 

ท่านก็เลยบอกว่า “พระพุทธเจ้าท่านว่าไม่บาปนี่ พระพุทธเจ้าท่านว่าดี” 

ท่านก็ตอบกับคนพูดว่า “เวลานี้ฉันไม่ใช่คนแล้ว ฉันเป็นพระ พอฉันมาเป็นพระ ฉันก็เป็นลูกของพระพุทธเจ้า ในเมื่อพระพุทธเจ้าผู้เป็นพ่อว่าไม่บาป แต่ทรงกล่าวสรรเสริญว่าเป็นความดี ฉันก็เลยทำตามท่านนะซิ หากว่าฉันจะทำตามคนอื่นพูด ก็ชื่อว่าฉันไม่เชื่อพระพุทธเจ้า ฉันทำตามคำของพระพุทธเจ้า ก็ชื่อว่าฉันไม่เชื่อคนอื่น 

ถ้าว่าฉันเป็นฆารวาส ฉันจะเชื่อชาวบ้าน แต่เวลานี้ฉันเป็นพระฉันต้องเชื่อพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านเทศน์ไว้ในพระไตรปิฎกมีอยู่” 

: พระราชพรหมยานเถระ (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) 
: ธัมมวิโมกข์ ปีที่ ๕ ฉบับที่ ๔๕ หน้า ๘๔-๘๕

ขอบคุณ คุณ porpek เช่นกันครับ

ครูบาอาจารย์ที่เป็นพระสุปฏิปันโน ล้วนแล้วแต่เป็นแบบอย่างของผู้ที่มีความกตัญญูทั้งสิ้น

การที่พระภิกษุรับโยมบิดามารดามาดูแลนั้น มีมาตั้งแต่ครั้งพุทธกาลแล้ว

มีเศรษฐีครอบครัวหนึ่งซึ่งมีลูกชายเพียงคนเดียว ต่อมาลูกชายมีศรัทธาออกบวช ฐานะของครอบครัวก็ย่ำแย่ลง ๆ กระทั่งหมดสิ้นทรัพย์สิน ต้องออกไปเป็นขอทานทั้งสามีและภรรยา

ฝ่ายพระภิกษุผู้เป็นลูกชาย เมื่อทราบข่าวก็ร้อนใจ สงสารโยมพ่อโยมแม่ จะไปขอสึกกับพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทรงแนะนำว่าไม่จำเป็นต้องสึก เพราะภิกษุสามารถบิณฑบาตเลี้ยงโยมบิดามารดาได้ หรือแม้แต่รับโยมบิดามารดามาดูแลในยามเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่ผิดพระวินัย 

ดังนั้น เรื่องความกตัญญูต่อบุพการีนี้เป็นเรื่องสำคัญและยิ่งใหญ่จนพระวินัยก็ต้องเปิดช่องให้ พระพุทธองค์ก็ทรงทำเป็นแบบอย่าง ทั้งการขวนขวายตามไปเทศน์สงเคราะห์โยมแม่ที่สวรรคตไปแล้ว และขวนขวายไปดูแลโยมพ่อกระทั่งลมหายใจสุดท้าย (ขออนุญาตใช้ศัพท์ชาวบ้าน)

โดยส่วนตัว การแสดงความกตัญญูแล้วถูกชาวบ้านติเตียนนั้น คงไม่สู้เป็นปัญหา แต่ที่เป็นปัญหามากคือ โลกกำลังขาดคนที่มีความกตัญญูมากกว่าครับ

สาธุๆๆ....