ท่านพระอาจารย์จันทร์เรียน คุณวโร วัดถ้ำสหาย จุ. อุดรธานี เป็นพระกรรมฐานอาวุโสอีกท่านหนึ่งในยุคปัจจุบัน และเป็นผู้ที่หลวงปู่เจี๊ยะ วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม ให้ความเคารพนับถือ แม้องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด ก็เคยกล่าวยกย่องไว้

ครั้งหนึ่ง พระอาจารย์จันทร์เรียนได้ให้คติแก่คณะที่ไปกราบสนทนาธรรมกับท่านว่า

"เวลาทานอาหาร แทนที่จะพิจารณาว่าสุดท้ายมันจะออกมาเป็นยังไง กลับกินด้วยความอยาก ปากยังอมอยู่ ตาก็ดูหาของที่อยาก เตรียมป้อนใส่ปากต่ออีก"

"ถ้าปากก็พูดสอนถึงแต่เรื่องนิพพาน แต่พฤติกรรมมีแต่การสั่งสม ก็ใช้ไม่ได้"

"อย่าไปให้ความสำคัญกับของขลังภายนอกยิ่งกว่าทำจิตของเราให้เป็นพระ ตัวเรานั่นแหละเป็นแก้วสารพัดนึก"

"การดูจิตที่อ้างคำกล่าวของหลวงปู่ดูลย์มันก็ถูกของท่าน แต่มันเป็นคนละขั้นคนละตอนกับเรา ท่านเหมือนมีทรัพย์บริบูรณ์แล้ว ก็มองดูทรัพย์นั้น ท่านดูจิตแบบเป็นวิหารธรรมของท่านเฉย ๆ  แต่เราหละ มีสมบัติคือศีลสมาธิอย่างท่านแล้วหรือ จิตมันยังไม่ยอมอยู่กับเจ้าของ จิตไม่มีสมาธิก็ย่อมไม่อิ่มไม่พอ จึงมีแนวโน้มแล่นไปตามความอยาก ดูแต่ที่ชอบใจ ดูจิตอย่างนี้แล้วจะยังไงต่อหละ มันไม่ได้ดูเพื่อปล่อยเพื่อวาง"

"นักปฏิบัติสมัยนี้ ไม่ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า (ว่าการปฏิบัติต้องมีขั้นมีตอน และต้องครบถ้วนทั้งศีล สมาธิ และปัญญา) จะเอาแต่ปัญญา ๆ ท่านอัญญาโกณทัญญะท่านฟังธรรม บรรลุธรรม ก็เพราะท่านมีทุนเดิมคือศีล สมาธิ ที่มากพอแล้ว ไม่ใช่ไม่มี หรือไม่ต้องใช้" 

อาจจะเป็นเพราะว่าคนรุ่นใหม่ไม่มีความอดทน และโลกยุคใหม่ทุกอย่างก้อรีบเร่งเลยทำให้ติดนิสัยเร่งรีบหาทางลัดกันมั๊งค่ะ เพราะส่วนใหญ่เห็นชอบพูดว่าไม่มีเวลา

อนุโมทนา สาธุค่ะ

หลวงพ่อเป็นพระที่มีเมตตา แบบฉบับพระป่า  เวลาสอนท่านจะให้ธรรมะ ขึงขัง ตรงไปตรงมา กระแทกใจผู้ฟัง ให้หมั่นระวังและเตือนตนให้อยู่กรอบของธรรม แต่ก็มีความเมตตาให้การอบรมแก่ผู้มาใหม่  หากเป็นบรรยากาศยามเช้า หลังใส่บาตรเรียบร้อยแล้ว ก็จะเตรียมทานอาหารพร้อมกัน  นั่งเข้าแถวเป็นระเบียบเป็นลำดับ   ไปครั้งแรก  ก็งง  ศิษย์เก่าแจกกาละมัง ลูกย่อม ๆ มาคนละใบ ให้มาทำไมหนอ.......สุดท้าย ก็บางอ้อ .....เวลากินข้าว เราก็ได้ฝึกทานอาหารปนกันในกาละมัง......ก็เข้าใจ   นี่เป็นเบื้องต้นเพียงเสี้ยวนิด ของฆราวาสในวัดป่าเท่านั้น แล้วปฏิปทาของพระป่า  ที่พระคุณเจ้าท่านได้ยึดแนวทางของพระโบราณที่ได้วางแนวทางที่ถูกต้องไว้แล้ว   คงต้องช่วยกันรักษาไว้นะครับ     ขยัน หมั่น เพียร ........         

 สาธุค่ะ

 สาธุค่ะ

ยกข้อธรรมจากพระอาจารย์จันทร์เรียนเมื่อคราวลุงสิทธิ์ (ดาบสทัวร์ มิใช่ฤาษีทัวร์  ^__^) ไปกราบนมัสการท่าน ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เพื่อสนับสนุนกระทู้ของน้องรณธรรม เพื่อให้เพื่อนสมาชิกได้เห็นลีลาและธรรมโวหารของพระอาจารย์จันทร์เรียน ลูกศิษย์อาวุโสของพระอาจารย์อ่อน ญาณสิริ และหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ซึ่งเป็นที่ยอมรับในวงกว้างในหมู่ศิษย์กรรมฐานสายท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต กระทั่งมีพระภิกษุไปขออยู่ปฏิบัติกับท่านพรรษาหนึ่ง ๆ เป็นจำนวนมากมาย

สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของท่านอย่างหนึ่งคือ การแอนตี้การใช้โทรศัพท์มือถือของพระภิกษุ ดังที่ท่านเรียกว่า "พระฮัลโหล" เพราะท่านเห็นโทษมากกว่าคุณ ...อุปกรณ์สื่อสารที่ทำให้พระสามารถคุยกับสีกาได้ตามลำพัง ซึ่งล่อแหลมต่ออาบัติ และอุปกรณ์ที่เป็นช่องทางของการ "คลุกคลี" กับผู้คน อันเป็นอุปสรรคของการเจริญสมณธรรม เพราะอยู่ฝั่งตรงข้ามกับการ "ปลีกวิเวก"

นำบทสนทนาระหว่างญาติโยมกับพระอาจารย์จันทร์เรียนมาถ่ายทอดต่อค่ะ

โยม - เล่นหวยมันเป็นบาปที่ตรงไหน ไม่เห็นมีศีลข้อไหนบอกเลยว่าเป็นบาป

พอจ. - หือ...ก็ไอ้ใจที่มันเกิดความโลภ อยากได้ของคนอื่นนี่หล่ะที่มันเป็นบาป ใจที่มันขุ่นมัว โลภ โกรธ หลง นี่หล่ะเป็นบาป 

ก่อนเล่นก็ละโมบโลภมาก พอถูกหวยกินก็โกรธเขานี่ โกรธเจ้าของ(ตัวเอง) โกรธเจ้ามือ แล้วใกล้ถึงวันหวยออกก็หลงงมงาย หาเลขหาเบอร์ หลงเล่นกับมันอีก โลภอีก อยากได้อีก ขุ่นมัวอีก

โยม - แต่ถ้าถูกหวยก็จะเอาเงินมาทำบุญต่อ

พอจ. - จะไปเอาบุญที่ไหน

บุญคือ "พุทโธ พุทโธ พุทโธ" เคยกำหนด "พุทโธ" กันบ้างหรือเปล่า จะไปเอาบุญที่อื่นนี่ ขี้เกียจจะพูด