มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่วัดสะแกช่วงบ่ายเย็นวันนี้ (๑๘ ก.พ. ๕๕)

เรื่องก็มีอยู่ว่าลุงสิทธิ์ได้ไปนั่งปฏิบัติที่วัดสะแก ซึ่งนอกจากลุงสิทธิ์ก็ยังมีลูกศิษย์อีกประมาณ ๒-๓ คน กำลังนั่งสมาธิอยู่แถว ๆ หน้ากุฏิหลวงปู่

จากนั้นไม่นานก็มีหญิงสาวคนหนึ่งมากราบหลวงปู่แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาสวดมนต์บทบูชาพระ (ที่สมัยนี้นิยมเรียกกันใหม่ว่าบทจักรพรรดิ) โดยไม่ได้คำนึงว่าเสียงจะไปรบกวนการปฏิบัติของใคร ๆ

ที่ทำภาวนาก็ทำกันไป ที่สวดก็สวดกันไป คนทำภาวนาก็ต้องเพิ่ม concentrate ในการภาวนาให้มากขึ้น อันนั้นก็ถือเป็นแบบฝึกหัดและสิ่งที่ต้องฝึกฝนกันไป

พอลุงสิทธิ์ภาวนาเสร็จก็ให้รู้สึกสงสารเขาว่าทำอย่างไรจะให้คนไม่รู้ได้รู้ ทำอย่างไรจะช่วยคนที่มามอบตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ได้รู้ว่า "กำลังทำสิ่งที่หลวงปู่ไม่พาทำ" นั่นก็คือการส่งเสียงรบกวนการปฏิบัติของผู้อื่น (แม้เป็นเสียงสวดมนต์ก็ตาม)

ที่สำคัญจะพูดอย่างไรมิให้กระเทือนต่อศรัทธาของเธอ เพราะเธอมากราบและสวดมนต์บูชาหลวงปู่ด้วยความนอบน้อมยิ่ง

ลุงสิทธิ์ครุ่นคิดอยู่พอสมควร ก็สรุปกับตัวเองว่า เราควรช่วยให้เธอไม่ขาดทุนกำไรในการมาวัดสะแก หรือจะไปวัดไหน ๆ ควรที่เธอจะรู้จักว่าสิ่งใดควร สิ่งใดไม่ควร เพื่อให้เธอได้บุญล้วน ๆ ไม่มีบาปติดกลับไป  

พอมีจังหวะเหมาะลุงสิทธิ์ก็เลยไปนั่งสนทนากับเธอ โดยเริ่มจากการเล่าถึงอุบายและช่องทางบุญที่หลวงปู่แนะนำศิษย์ แล้วค่อยเขยิบมาที่ช่องทางบาปที่หลวงปู่เตือนศิษย์ ซึ่งที่หนักหนามากก็คือการส่งเสียงรบกวนผู้กำลังปฏิบัติอยู่

โชคดีที่เธอมีทิฏฐิมานะเบาบาง เธอจึงน้อมรับฟังด้วยดี ลุงสิทธิ์เองก็สังเกตเห็นว่าเธอมีน้ำตาคลอเบ้า เธอกล่าวคำขอโทษ จากนั้นก็คลานเข้าไปกราบขอขมาหลวงปู่ในสิ่งที่เธอได้ทำไปด้วยความไม่รู้ ...เรื่องก็จบด้วยดี

(นี่ถ้าเธอเป็นคนมีทิฏฐิมานะมาก ลุงสิทธิ์มีหวังถูกสวนกลับเป็นแน่ เช่นเธออาจพูดว่านี่มันเรื่องของฉัน คุณเป็นใคร ฉันพอใจจะทำของฉันอย่างนี้แหละ! ครูบาอาจารย์ของฉันสอนฉันมาอย่างนี้)

ลุงสิทธิ์และลุงเมธาได้บอกเล่าเพื่อน ๆ ในเว็บ "หลวงปู่อมยิ้ม" บ่อยครั้งในเรื่อง "สาธารณธรรม" กับ "อสาธารณธรรม" ...สิ่งใดเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่ควรไปทำในที่สาธารณะ ส่วนใดที่ควรปรับตัวให้เข้ากับที่สาธารณะคือวัดหรือสำนักที่เราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย เป็นต้น

การสวดมนต์เป็นสิ่งดี แต่เราต้องรู้กาละเทศะ หากเราอยู่ที่บ้าน เราจะสวดของเราอย่างไรก็ได้ แต่ถ้าเป็นที่สาธารณะ เราต้องพิจารณาให้มาก ต้องมีความละเอียดลออ จะทำอย่างที่ทำที่บ้านไม่ได้ เช่น เวลาเขานั่งภาวนา เราก็ต้องช่วยรักษาความเงียบสงบ เวลาเขาสวดมนต์ทำวัตรซึ่งปรกติวัดแต่ละแห่งก็จะมีการสวดเฉพาะ บางที่สวดแบบแปล บางที่สวดแบบไม่แปล บางที่สวดช้า บางที่สวดเร็ว ซึ่งหากเราไปอยู่ที่วัดใด สำนักใด เราก็ควรสวดให้พร้อมเพรียงกับเขา มิใช่จะงัดเอาแต่บทสวดส่วนตัวของเราไปทำตัวให้แปลกแยกกับเขา

เหนือสิ่งอื่นใด หลวงปู่ไม่เคยพาทำในเรื่องที่ให้ลูกศิษย์มานั่งสวดบทบูชาพระกันเป็นชั่วโมง ๆ ท่านมีแต่ว่า "ให้ไปทำงาน" คือ ให้ไปหาที่นั่งภาวนา นอกจากนี้ท่านยังเตือนอยู่บ่อยครั้งว่า "สวดมนต์เป็นยาทา ภาวนาเป็นยากิน" คือ สวดมนต์แต่น้อย ภาวนาให้มาก ๆ

ขอพวกเราได้รับทราบและช่วยกันรักษาปฏิปทาของหลวงปู่กันไว้ รวมทั้งอย่าให้วัดไหน สำนักไหน มาว่าได้ว่าหลวงปู่พาทำอย่างนี้หรือ (คือเป็นผู้ไม่รู้กาละเทศะในการปฏิบัติ) อย่างที่กำลังเกิดในหลายแห่ง

ลุงสิทธิ์และลุงเมธาจะได้สามารถเกษียณไปอย่างเบาใจ

“สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชินาติ” แปลความว่า “การให้ธรรม ย่อมชนะการให้ทั้งปวง”

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ ที่ยังมีผู้คอยบอกแนวทางเปรียบประดุจประทีปส่องแสงสว่างแก่ลูกศิกษ์และผู้ที่เคารพศรัทธาในหลักธรรมคำสอนและวิธิปฏิบัติของหลวงปู่ให้ถูกต้องไม่ให้หลงทิศทางเตลิดไปไกล ผมเป็นอีกคนที่เคยได้ยินชื่อเสียงของหลวงปู่หลังจากที่ท่านละสังขารไปแล้วเลยพยายามศึกษาคำสอนและแนวทางปฏิบัติธรรมของหลวงปู่ด้วยตนเองทั้งจากหนังสือและWEB ต่างๆ ยิ่งอ่านมากยิ่งรู้สึกศรัทธาในหลักธรรมคำสอนของหลวงปู่  ผมเลยอยากขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านอาจารย์ทั้งสองและศิษย์ท่านอื่นทุกท่านโปรดเมตตาชี้แนะด้วยนะครับ

อนุโมทนากับลุงสิทธิ์ด้วยครับ ผมก็เริ่มต้นแบบเธอละครับ พอ2ทุ่มครึ่งก็เริ่มสวดมนต์ไหว้พระ และสวดคาถาบทจักรพรรดิ์ตามกำลังวัน บางครั้งก็ตั้งใจสวดให้ได้108จบ เอาแต่สวดบทจักรพรรดิ์ พบถึงเวลานั่งภาวนาก็นั่งได้แป็ปเดียว(บทภาวนนก็ยังเป็นบทจักรพรรดิ์อีก)ปฏิบัติไปโลภ โกรธ หลง ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย ผมโชคดีที่มาพบกับWebsiteนี้ และผมคิดว่าเธอก็โชคดี และก็อีกหลายๆท่านก็โชคดีที่ได้พบได้เจอกับลุงสิทธิ์,ลุงเมธาที่มาชี้แนะครับ เพราะลูกศิษย์หลวงปู่ส่วนมาก จะเป็นพวกติดวัตถุมงคลซะเป็นส่วนมาก หาผู้ที่มาแนะนำการปฏิบัติ-ภาวนาได้ยากมาก ขอเป็นกำลังใจกับทุกๆท่านครับ ...

ยินดีต้อนรับนะครับ

คุณพิบูลบอยและเพื่อนสมาชิกเว็บอย่าเรียกลุงสิทธิ์ลุงเมธา
ว่า "อาจารย์" เลย ถือเป็น "พี่เลี้ยง" อย่างที่คุณ YINGKA
เขียนในกระทู้ก็พอครับ

ถึงแม้หลวงปู่ท่านจะเคยประกาศต่อหมู่คณะที่วัดสะแก
ว่า "ข้าตั้งให้เป็นอาจารย์" ผมก็ขอรับไว้ในฐานะหมู่คณะเล็กๆ
ในเวลานั้นเฉพาะกลุ่มนั้น
สำหรับประชาคมเว็บเป็นที่สาธารณะ ขอเรียนตามตรงว่า
การเป็น "พี่เลี้ยง" สำหรับที่นี่ น่าจะเหมาะสมกว่า
สรุปแล้วจะเรียกผมว่าพี่ ว่าอา ว่าลุง ก็ตามแต่เหมาะสม
อีกไม่กี่วันอายุก็จะครบห้าสิบแล้วละครับ...

มีเหมือนกันครับ   เมื่อวานนี้(19  ก.พ. 55) เวลาประมาณบ่ายสามกว่า ๆ ขณะที่ผมกำลังกราบหลวงปู่ที่หน้ากุฏิเพื่อรับพรกับน้องคนหนึ่ง ในขณะที่กำลังนั่งรอหลวงปู่ให้พร (ในคอมฯ)อยู่  มีหญิงสาวคนหนึ่งอายุประมาณ 20 ปีกว่าๆ มาที่หน้ากุฏิหลวงปู่ เธอเดินมาบอกกับคุณป้าท่านหนึ่งที่กำลังให้พี่ผู้หญิงท่านหนึ่งนวดเข่าอยู่ที่หน้ากุฏิ  เธอบอกว่า"หนูขอดูอัฐิหลวงปู่หน่อย" ผมงง มีอย่างนี้ด้วยหรือ  แต่คุณป้าท่านนั้นท่านฉลาดในการตอบ  คุณป้าตอบว่าป้ามิใช่เจ้าของ  เป็นของวัด  ป้ากลัวถูกตำรวจจับ นีหล่ะโลก

อนุโมทนาบุญกับพี่สิทธิ์ด้วยครับ 

เหมือนที่พี่สิทธิ์เคยช่วยน้องคนหนึ่ง ที่เตือนเรื่อง โทสะจริต  ใช่ไหมครับ

สาธุ

ฟังใจความว่าลุงสิทธิ์ไม่สบายแล้วไปไม่เป็นเลยค่ะ แต่น่าจะดีกว่าฟังใครๆพูดว่าลุงสิทธิ์แห่งเว็บไปสบายแล้ว

ลุงสิทธิ์ทันสมัยมากเป็นโรคหลอดเลือดและหัวใจ โรคยอดฮิตของคนไทยค่ะ

ลุงสิทธิ์รู้ว่าตัวเองเป็นที่รักจึงดูแลตัวเองได้ดี ลุงสิทธิ์ปรึกษาหมอแล้ว(เข้าใจว่าหมอคงแนะนำ และให้ยา ตีบเกิน 50% แล้วค่อยเร็วๆมาดูกันอีกที) แปลว่าชาวเว็บอย่าตกใจ

อย่าแซงคิวเฝ้าง็อกเซียนฮ่องเต้ก่อนป้าจ้ะ ถึงแม้คำพูดของอาม่าของหมีน้อยจะจริงมากจนพวกเราเมื่อได้ฟังแล้วไม่มีวันลืม "โลงไม่ได้มีไว้ใส่คนแก่" คิวของคุณสิทธิ์นั้น over my dead body ka

พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

กราบขอบารมีหลวงปู่คุ้มครองให้พี่สิทธิ์มีหัวใจแข็งแรง..เส้นเลือดหัวใจอย่าตีบเกิน 50%

มีำกำลังในการดูแลเว็ปนี้ไปนานๆด้วยค่ะ

(มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่วัดสะแกช่วงบ่ายเย็นวันนี้ (๑๘ ก.พ. ๕๕)

เรื่องก็มีอยู่ว่าลุงสิทธิ์ได้ไปนั่งปฏิบัติที่วัดสะแก ซึ่งนอกจากลุงสิทธิ์ก็ยังมีลูกศิษย์อีกประมาณ ๒-๓ คน กำลังนั่งสมาธิอยู่แถว ๆ หน้ากุฏิหลวงปู่)...

.

.

.

หนูเดินทางไปกราบหลวงปู่วันเสาร์ที่  ๑๘  กุมภาพันธ์  เช่นกันค่ะ  เสียดายจริงๆที่ตอนนั้นยังไม่รู้จักลุงสิทธิ์(ขออนุญาตเรียกลุง ตามสมาชิกท่านอื่นๆนะคะ) ไม่งั้นคงได้กราบสวัสดีลุงสิทธิ์เป็นแน่แท้  เสียดายจริงๆค่ะ

อนุโมทนาสาธุกับสิ่งดีงามที่ลุงสิทธิ์กระทำด้วยค่ะ