luangpudu.com / luangpordu.com

หลวงปู่ท่านสอนเสมอว่า ไม่มีปาฏิหาริย์อันใดจะอัศจรรย์เท่ากับการฝึกหัดอบรมพัฒนาตนเองจากความเป็นปุถุชนไปสู่ความเป็นอริยชนตามแนวทางที่พระพุทธองค์ทรงวางไว้ทั้งหลักศีล สมาธิ และปัญญา ซึ่งอีกนัยหนึ่งก็คือการพัฒนาความสามารถในการมีความสุขของตนให้ละเอียดประณีตยิ่งขึ้น กระทั่งถึงภาวะความสุขชนิดที่จะไม่กลับกลายเป็นความทุกข์ได้อีก นั่นก็คือพระนิพพาน

คณะผู้จัดทำฯ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ผู้มาเยือน Website แห่งนี้ จะได้รับความอิ่มเอิบใจและปีติกับเรื่องราวและธรรมะคำสอนของหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ รวมทั้งเกิดศรัทธาและพลังใจในการขวนขวายปฏิบัติธรรมกัมมัฏฐานให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพื่อให้ใจได้สัมผัสธรรม และมีธรรมเป็นที่พึ่งตลอดไป

(โปรดแลกเปลี่ยน/แสดงทัศนะอย่างสร้างสรรค์ โดยมุ่งเน้นธรรมะคำสอนที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านของดเว้นบทความหรือเรื่องราวเกี่ยวกับวัตถุมงคลที่เป็นไปในเชิงพาณิชย์หรือปาฏิหาริย์ที่มิได้วกเข้าหาธรรม)

Main webboard » สนทนาเรื่องราวหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

ย้อนกลับ | ตั้งกระทู้ใหม่

Started by

Topic: การคลุกคลี (Read: 17710 times - Reply: 15 comments)

สิทธิ์

Posts: 591 topics
Joined: 5/11/2552

การคลุกคลี

« Thread Started on 3/1/2557 8:19:00 IP : 203.148.162.151 »

การคลุกคลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสุมหัวพูดคุยในเรื่องโลก ๆ คือ สิ่งที่หลวงปู่ตำหนิ

การคลุกคลีถือเป็นอุปสรรคต่อการภาวนา เพราะเป็นปฏิปักษ์ต่อความสงบ

การคลุกคลีในทางธรรมอาจมีบ้างตามโอกาสอันควร แต่ที่สุดแล้ว ต่างต้องปรารภการไม่คลุกคลี เพื่อการปฏิบัติ (ธรรม) เพื่อการอยู่กับตัวเอง และเพื่อการพิจารณาตน

การปรารภในทางไม่คลุกคลีเป็นหนึ่งในลักษณะตัดสินธรรมวินัย กล่าวคือพระพุทธองค์รับรองว่าเป็นคำสอนของพระองค์

น่าพิจารณาว่า พัฒนาการของเทคโนโลยีและสังคมยุคใหม่ ได้นำมาซึ่งการคลุกคลีในรูปแบบใหม่ ชนิดที่ไม่ต้องพบปะหรือเห็นตัวกัน ซึ่งหากไม่ใช้มันด้วยความระมัดระวังหรือด้วยปัญญา มันก็จะนำพาเราไปสู่การคลุกคลีอีกนั่นเอง ...คลุกคลีจนไม่สงบ คลุกคลีจนเสียเวลา คลุกคลีจนไม่อยู่กับตัวเอง คลุกคลีจนไม่อยู่กับการพิจารณาตน ที่สำคัญ คลุกคลีจนไม่ได้ปรารภความวิเวก... กายวิเวก (สงัดจากการคลุกคลี) จิตตวิเวก (สงัดจากนิวรณ์) และอุปธิวิเวก (สงัดจากกิเลสหรือสังขารปรุงแต่ง)

นึกถึงภาพบรรยากาศเวลาไปกราบหลวงปู่ พอเงยหน้าสบสายตากับหลวงปู่ ก็มักเห็นภาพท่านชี้นิ้วไปที่มุมสงบ พร้อมกับคำพูดสำทับว่า “ไปทำงาน”

การงานทางใจ ...ในขณะที่กายนิ่งสงบอยู่ แต่ภายในนั้น การทำงานทางใจกำลังดำเนิน คือการทำความสงบใจ (สมถกรรมฐาน) ด้วยอุบายต่าง ๆ เช่น การบริกรรมภาวนา เป็นต้น และการพิจารณาธรรม ฝึกใจให้มีปัญญา (วิปัสสนากรรมฐาน)

จะไป “ทำงาน” อย่างที่หลวงปู่สอน ก็ต้องอาศัยการไม่คลุกคลี แต่ดูเหมือนเทคโนโลยีมันชวนให้เราตกไปสู่การคลุกคลีมากขึ้น ๆ ...เทคโนโลยีมีทั้งคุณและโทษอยู่ในตัว ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ ว่าจะใช้ด้วยสติปัญญาหรือด้วยตัณหา ...พิจารณา มหาพิจารณา