Count your age by friends, not years.
Count your life by smiles, not tears.
(John Lennon quotes)

มีคำกล่าวว่าให้นับอายุของเราจากเพื่อน
ไม่ใช่จำนวนปี ...
หลายคนคงไม่ปฏิเสธว่า
คำว่า "เพื่อน" นี้มีความหมาย
ไม่ว่าเพื่อนคนนั้นจะตายจากโลกนี้
ไปแล้วกี่ปีก็ตาม

กระทู้นี้จะขอเล่าเรื่องราวจากประสบการณ์ของ "เพื่อน"
ที่หายากคนหนึ่ง ซึ่งเสียชีวิตไป 4-5 ปี แล้ว
แต่เพื่อนแก้วชื่อ รีม - ปิติ อาดำ
ที่ยังอยู่ในความทรงจำของเพื่อนๆ ไม่เสื่อมคลาย
พร้อมความหมายคำว่า "พ่อ" ของเด็กน้อยทั้งสามคน

"รีม" เป็นใคร? 

ทำไมมาอยู่ในกระทู้หลวงปู่?

ลองมาติดตามอ่านดู ...

A true friend.!!!

แด่เพื่อนแก้วที่ชื่อ รีม - ปีติ อาดำ
ยังอยู่ในความทรงจำของเพื่อนๆ ไม่เสื่อมคลาย
พร้อมความหมายคำว่า "พ่อ" ของเด็กน้อยทั้งสามคน ....

"เพื่อนแก้ว" ฟังดูมีคุณค่า และยิ่งใหญ่
ส่วนคำว่า "พ่อ" ก็สำคัญมากสำหรับลูก ...
รอติดตามตอนต่อไปครับ

ถ้อยคำรำลึกจากพี่บุญชู เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งถึง รีม นักผลิตสื่อ มืออาชีพ ของธนาคารชาติ
รีมป่วยด้วยโรดมะเร็ง และจากพวกเรา จากภรรยาและลูกๆ 3 คน ไปอย่างไม่มีวันกลับ
ด้วยวัย 48 ปี เมื่อวันที่ 9 มีนาคม 2553 ...

ถึงหลานทั้ง 3 หลาน ไม่เคยเห็นหรือรู้จักลุงเลย ลุงอยากจะบอกหลานว่า ครึ่งหนึ่งของชีวิตลุง รู้จักคนๆหนึ่งที่ชื่อว่า "รีม" หลานคงจะเดาแล้วซินะว่าลุงหมายถึงคุณพ่อของหลานทั้ง 3 นั่นแหละ ครึ่งชีวิตของลุงนับว่านานมากหากจะบอกว่ามันคือ 25 ปี หลานอาจจะยังนึกไม่ออกว่านานแค่ไหนในตอนนี้แต่หลานจะรู้เองเมื่อโตขึ้นอีก หน่อย ลุงรู้จัก "รีม" ที่เทเวศน์ เป็นโรงเรียนที่รีม เรียนและทำงานอยู่ด้วย ตอนนั้นมีชื่อว่า สถาบันเทคโนโลยีและอาชีวศึกษา วิทยาเขตเทเวศน์ "รีม"เป็นลูกน้องของรุ่นพี่ของลุง ซึ่งลุงแวะเวียนไปบ่อยเพราะมีงานที่ร่วมกันทำแม้ว่าลุงจะไม่ได้ทำงานที่นั่นก็ตาม "รีม"ที่ลุงรู้จักในวันนั้น เป็น"รีม"ที่ว่องไว รวดเร็ว บอกหรือขอให้ทำอะไร จะสำเร็จอย่างรวดเร็ว และเป็นผลงานที่ดีเยี่ยม "รีม"เป็น คนสนใจมีความเก่งเรื่องเทคโนโลยีมาก่อนที่จะรู้จักลุงเสียอีก ทำให้ลุงทำงานสบายมากขึ้นเมื่อมี"รีม"มาช่วย ครั้งหนึ่งเราไปช่วยงานทำวิดิโอที่มาบตาพุด จังหวัดระยอง "รีม"เป็น ช่างกล้องมือหนึ่งของทีมเรา และเป็นช่างภาพคนเดียวที่เรามี จังหวะนั้นเองที่เรากำลังถ่าย บทของพนักงานรักษาความปลอดภัยอยู่ ถ่ายอยู่นานก็ยังไม่ได้ พูดผิดบ้าง แสดงท่าผิดบ้าง จนเวลาผ่านไปนานมาก ช่วงนี้ก็ยังไม่เสร็จเสียที "รีม" บอกว่า หยุดๆๆ หยุดได้แล้ว แล้วพูดกับผู้แสดงเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยว่า คุณๆ มาถ่าย ผมแสดงเอง ว่าแล้ว "รีม" ก็ถอดเสื้อออกแล้วดึงเสื้อของพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นมาใส่ แต่งเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยเสียเหมือน ...นั่นคือเรื่องหนึ่งที่ผ่านมา 25 ปี แล้ว "รีม" เป็นคนจริงจัง ทำอะไรทำจริง ลุงเห็นมาตั้งแต่รู้จักกัน ตอนหลังลุงมาทำงานที่แบ็งค์ชาติ และมีโอกาสได้ชักชวนให้ "รีม"เข้ามาสมัครทำงานที่แบ็งค์ชาติ เพราะมั่นใจว่า "รีม" จะช่วยงานธนาคารได้เป็นอย่างดี "รีม" เข้ามาทำงานอย่างองอาจ สอบผ่านทุกขั้นตอนอย่างสวยหรู ไม่มีการใช้เส้นสาย หรือการช่วยเหลือใดๆ เพราะความสามารถอย่างล้นเหลือ ของ "รีม"เอง "รีม" พิสูจน์ให้รุ่นพี่ๆหลายๆคนได้เห็นความสามารถ ความทุ่มเท ความอดทน ความพยายาม ทำให้งานสำเร็จ "รีม" ไม่เคยห่วงตนเองเลยแม้แต่น้อย "รีม"กินง่าย นอนง่าย ไม่เคยเรียกร้องใดๆ ลุงทราบดีว่าบางครั้ง "รีม" ก็น้อยใจในรุ่นพี่และเพื่อนหลายๆคนที่ปฏิบัติกับตัวเขาอย่างไม่ให้เกียรติ กันบ้าง แต่"รีม"ก็ไม่เคยท้อถอย ท้อแท้ แม้จะพบอุปสรรคที่"รีม"เคยบ่นๆว่าเพื่อนไม่ค่อยสู้กับงาน แต่"รีม"สู้และสู้ไม่ถอยเสียด้วย หลานทั้ง 3 ครับ ลุงอยากบอกว่า ลุงเขียนเรื่องนี้ด้วยความยากลำบาก มีหลายเรื่องประดังเข้ามาพร้อมๆกัน เพราะเรื่องของ "รีม" คุณพ่อของหลานที่เคยร่วมงานกับลุงมันยาวนาน มีหลายเรื่องสร้างความประทับใจ และสอนลุงอยู่จนทุกวันนี้.... ข้อเดียวที่อยากบอกหลานว่า "รีม" คุณพ่อของหลาน เป็นเพื่อนผู้ประเสริฐสุด ของลุง เป็นแบบอย่างที่ดี ที่หาคนทำตามไม่ได้อีกแล้ว เป็นคนทำงานเพื่องานไม่เคยเอาเปรียบใคร ช่วยทุกคนโดยไม่หวังแม้กระทั่งคำขอบคุณ แต่หลานจะรับรู้ได้ว่าความดีของ "รีม" คุณพ่อของหลานมีมากเพียงใด ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบ หรือให้คุณแม่อ่านให้ฟัง มีพี่ป้าน้าอา เขียนถึง คุณพ่อของหลานมากมาย ขอให้อ่านไปนานๆ จะกี่เที่ยว กี่ครั้ง อ่านให้ครบ อ่านให้จบ ต่อๆไป ไม่ว่าหลานจะโตขึ้นเพียงใด แล้วหลานจะรู้ว่า หลานมีคุณพ่อที่ดีที่สุดในโลก ในขณะที่ลุงมีเพื่อนที่ดีที่สุดในโลก ธนาคารแห่งประเทศไทย มีพนักงานที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่เคยมีมา
และชายคนนี้ ชื่อว่า"รีม" คุณพ่อของหลานเองนะแหละ ...

ความเห็นที่ 8 เป็นของน้องปุถุชน
ขอนำมาลงให้ใหม่เนื่องจากระบบ ERROR ครับ

มีคนกล่าวว่า ความตาย คือผู้ถ่ายเทการกำเนิด
หากชีวิต คือการเกิด แก่ ดับไปเป็นธรรมดา
ความตาย ก็เป็นเพียงแค่การเปลี่ยนแปลงเช่นนั้นเหมือนกัน

ขอบพระคุณเรื่องราวของ พี่รีม
คนดีแม้ตายไปแล้วก็เสมือนว่ายังไม่ตาย
แด่คนดีที่คิดถึง

เกิดเป็นทุกข์ แก่เป็นทุกข์
เจ็บเป็นทุกข์ ตายเป็นทุกข์
พลัดพรากจากของรักของชอบใจ เป็นทุกข์
ประสบสิ่งไม่เป็นที่รักที่ชอบใจ เป็นทุกข์ ...

ที่กล่าวมาทั้งหมด ความตาย ดูจะเป็นทุกข์ใหญ่สุด
หนักหนาสาหัสที่สุดของคนเรา
ได้ทราบข่าวการจากไปของเพื่อนๆ อันเป็นที่รัก
ของสมาชิกบ้านหลวงปู่อมยิ้มทั้งป้าพัชรินทร์
จากกรณีไฟไหม้ที่แม่กลองเมื่อเร็วๆ นี้ รวมทั้ง
กรณีของน้องบอย ซึ่งเพิ่งจากไปในวัยหนุ่มสาว
ด้วยโรคมะเร็งเช่นเดียวกัน

บ้านหลวงปู่แห่งนี้ขอร่วมไว้อาลัย
และแสดงความเสียใจกับบรรดาญาติมิตร
และขอหลวงปู่เมตตาสงเคราะห์ด้วย
การจากไปของเพื่อน ๆ
ช่วยย้ำเตือนให้เรา "ไม่ประมาท"
ไม่ประมาทในวัย
ไม่ประมาทในความไม่มีโรค
ไม่ประมาทที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มาเป็นคน

ดังพระนิพนธ์ของสมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช

ชีวิตนี้น้อยนัก ...

ในวันที่ผมรับรู้ว่าบอยป่วยเป็นมะเร็ง ผมได้แต่หันหน้าคุยกับรูปภาพของหลวงปู่

ผมทราบดีว่าโรคร้ายในระยะที่เพื่อนเป็นนั้น โอกาสจะหายมีน้อยเต็มที

ได้แต่ขอความเมตตาหลวงปู่สงเคราะห์ในทางธรรมให้เพื่อน

กิจกรรมในวันที่ป่วยคือ รับประทานอาหารที่ไม่ประสงค์ร้ายกับร่างกาย ไหว้พระสวดมนต์

สองอย่างนี้จึงเป็นกิจกรรมหลัก จะมีบ้างที่พูดคุยกันทาง Line

กับเพื่อนๆในกลุ่ม Line  เรื่องราวที่คุยกันก็มีทั้ง

ให้กำลังใจกัน ให้ความสนุกสนานเฮฮากันไปในวันที่บอยโผล่มาทักทายในLine

เพื่อนผมคนหนึ่งในกลุ่ม ป่วยเป็นโรคเส้นประสาทบริเวณหลังต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล

บอยยังแบกร่างกายที่เป็นมะเร็งไปเยี่ยม

หอบเอารอยยิ้มและกำลังใจไปฝาก

แถมยังถามถึงค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลด้วย

นี่กระมังที่ทำให้บอยเป็นที่รักของเพื่อน มีน้ำใจกับเพื่อนๆเสมอๆ

บอยให้ข้อคิดผมครั้งหนึ่งในตอนที่ไปเยี่ยมที่บ้านว่า

ที่เป็นอยู่ไม่ใช่โรคมะเร็งหรอก มันโรคกรรม

ครั้งสุดท้ายที่เจอหน้าบอย คือวันที่ชวนขึ้นไปกราบพระที่ห้องพระกัน

คุยกันเรื่องการปฏิบัติ บอยชอบฟังเทศนาของพระอาจารย์ชยสาโร

รวมถึงการพยายามบอกให้เพื่อน(ที่คิดว่าน่าจะมีโอกาส)ฟัง

วันนี้บอยจากไปแล้ว เหลือแต่ความทรงจำดีๆที่ทิ้งไว้ให้เพื่อนๆ

และทิ้งคำว่า "อย่าความประมาท" ไว้เตือนใจด้วยเช่นกัน

การจากไปของป้าพัชรินทร์และบอย...เหมือนเป็นจดหมายเตือนให้เราไม่ลืม แก่ เจ็บ ตาย

กราบขอบารมีหลวงปู่เมตตาสงเคราะห์ทั้งสองท่านด้วยเถิด

รีมนับถือพระอัลเลาะห์ เพื่อนของรีมนับถือพระพุทธเจ้า
ในวันที่รีมจากไป เพื่อนรีมได้กราบขอบารมีหลวงปู่
ให้รีมไปสู่สุคติภูมิ ได้ทำความดียิ่งขึ้นไป
เพื่อนได้เล่าความฝันว่ารีมมาหาและบอกว่า

"ความเป็นเพื่อนไม่ได้หายไปไหน ถึงจะตายไป"

ในฝันนั้นเพื่อนได้ถามรีมว่า "ไปอยู่ที่ไหนสบายดีหรือเปล่า"

แทนคำตอบว่าสบายดี รีมบอกให้เพื่อนดูที่ตัวรีม
แล้วนับหนึ่ง ... สอง ... สาม
จากนั้น "กายทิพย์" ของรีม ก็ค่อยๆสว่างขึ้น
จนสว่างจ้า รีมพูดว่า "ทำให้สว่างที่สุดได้เท่านี้"

เพื่อนของรีมได้เล่าให้ฟังต่อว่า
ทันทีที่แสงสว่างจากรีม มาถูกตัวของเพื่อน
ในเวลานั้นรีมทำให้เพื่อนเกิดปีติจนตัวแทบจะลอยทีเดียว
นึกถึงรีมว่ายังคงมีอารมณ์ขันเหมือนเดิม
รีมเป็นช่างภาพมืออาชีพ
เวลาจะถ่ายภาพ รีมจะนับ 1... 2... 3 ให้ได้ยิน
แม้ตายไปเมื่อได้พบกันอีกในฝัน
รีมก็ยังนับหนึ่งถึงสาม ก่อนจะทำ "รัศมีกาย" ให้เพื่อนได้ดู
เพื่อนจึงได้ความรู้ว่า เทวดารีมตัวสว่างอย่างนี้นี่เอง!!!

คืนวันพระที่ผ่านมา เพื่อนนั่งสวดมนต์ภาวนา
นึกถึงรีมแค่เพียงอึดใจ รีมก็มาหาอีกครั้ง
แต่เพื่อนยังไม่เชื่อ "นิมิต" ตัวเองว่ารีมมาอยู่ข้างหน้า
รีมจึงบอกว่า
"แบมือมาสิ เก็บดอกไม้มาฝากไปให้บูชาพระ"
แล้วรีมก็นับ 1...2...3 อีก
รีมนำดอกไม้ที่คล้ายดอกมะลิ มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ
ประมาณกำมือหนึ่ง มาใส่ไว้ในมือให้

เพื่อนเล่าว่าวินาทีที่รีมนับ 3 จบลง
ก็เกิดปีติอย่างแรงจนตัวแทบจะลอยได้อีกครั้ง
จึงขอเล่าสู่กันฟังว่า

เทวดาเขาก็มีวิธีทำให้เชื่ออยู่เหมือนกัน!!!

(ภาพจากสมุดภาพวัดหัวกระบือ จิตรกรรมสมัยอยุธยาตอนปลาย)