คาดว่าคงมีคนจำนวนไม่น้อยที่ปรารถนาจะรู้ รวมทั้งครอบครองพระเครื่องที่ได้ชื่อว่าเป็นสุดยอดพระเครื่องของหลวงปู่ แต่ทว่า หลวงปู่ก็ไม่เคยบอกยืนยันว่าพระรุ่นใดของท่านที่ท่านรับรองว่าสุดยอด เพียงแต่กล่าวในเชิงให้รักษาไว้ให้ดี ๆ เป็นต้นว่า

๑. เหรียญเสมารูปเหมือนหลวงปู่ที่สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๔ ด้านหลังมีข้อความว่ารุ่นปฏิบัติธรรม เป็นเหรียญทองแดงชุบทองแดง จึงแลดูสุกแวววาว ท่านว่าตั้งแต่สร้างพระมา เหรียญรุ่นนี้แข็งที่สุด จะไม่แรงยังไงได้ ก็ในเมื่อผู้สร้าง แทบจะใช้แต่เนื้อชนวนล้วน ๆ ที่สำคัญคือเจตนาในการสร้างก็บริสุทธิ์ ไม่มีการจำหน่าย กะว่าจะแจกฟรีสำหรับผู้ปฏิบัติภาวนา ท่านจึงตั้งใจเต็มที่ แถมเหรียญส่วนใหญ่อยู่ในกุฏิท่านตั้งราว ๘ ปี

๒. เหรียญพระพรหมทองเหลือง-ทองแดง (ที่สร้างด้วยกรรมวิธีโลหะฉีด) รวมทั้งแหวนทุกรุ่น หลวงปู่จะพูดถามลูกศิษย์บางคนที่ไม่สันทัดสะสมวัตถุมงคล ให้ไปหาเก็บเอาไว้ เพราะเป็นของสำคัญ

๓. พระพรหมผง อันนี้อาจเป็นเพราะพ้องกับชื่อท่าน คนส่วนใหญ่ก็รู้สึกว่าน่าจะเป็นสัญลักษณ์หรือรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์ หลวงปู่ท่านก็ย่อมประกันคุณภาพอย่างเต็มที่

๔. เหรียญครูบาอาจารย์หรือพระเถระผู้มีพระคุณต่อหลวงปู่ เช่น หลวงพ่อกลั่น หลวงพ่อใหญ่ (พระโบราณคณิศร) หลวงปู่จะตั้งใจอธิษฐานจิตเพื่อบูชาคุณครูบาอาจารย์ ท่านเคยกล่าวท้าว่าถ้าไม่ดีจริงก็เอามาคืนท่านได้

๕. เหรียญยันต์ดวง ซึ่งด้านหน้ามีรูปครึ่งองค์หลวงปู่ซึ่งนับว่าใกล้เคียงท่านมาก แล้วก็ด้านหลังซึ่งบรรจุดวงวันเกิดของหลวงปู่ที่ลูกศิษย์เชื่อว่า หากดวงเราไม่ดี หากได้บูชาดวงหลวงปู่ ก็จะช่วยให้หนักกลายเป็นเบาได้

๖. ตะกรุดต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เรียกว่าตะกรุดจักรพรรดิ์ ซึ่งพระลูกศิษย์ท่านบางรูปกล่าวว่าต้องเป็นเนื้อทองคำเท่านั้น และต้องร้อยเรียงอักขระครบถ้วนตามตำราเท่านั้น มิใช่อะไร ๆ ก็จะเป็นจักรพรรดิเสียหมด

๗. เหรียญหลวงพ่อทวดรุ่นเปิดโลก เหรียญรุ่นนี้ท่านก็มิได้ว่าดีที่สุด เป็นแต่ว่าท่านกล่าวว่าท่านเสกให้แบบเปิดสามโลก เหรียญมาดังมากก็เพราะมีเรื่องราวเกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่เกษม ผ่านทางพระภิกษุ (เพื่อนของคุณรณธรรม) ว่าเหรียญรุ่นนี้กันนิวเคลียร์ได้ ประกอบกับมีหลายท่านกล่าวว่าเหรียญนี้เป็นเหรียญหลวงปู่ทวดที่สวยงามที่สุดรุ่นหนึ่งทีเดียว

นอกจากนี้ ยังมีพระเครื่องรุ่นอื่น ๆ อีกจำนวนมากที่เชื่อว่าท่านคงกล่าวกับต่างคณะต่างวาระ จนสามารถสรุปได้ว่า "ไม่สามารถสรุปว่าพระเครื่องรุ่นใดที่เป็นสุดยอด" เพราะหลวงปู่ท่านตั้งใจอธิษฐานจิตให้ทั้งนั้น จะมีความแตกต่างก็แค่รายละเอียดปลีกย่อย อันเกิดจากอารมณ์จิตและเจตนาของท่านในขณะอธิษฐานจิต เพราะสิ่งที่ท่านเคยกล่าวรับรองไว้ก็คือ พระทุกรุ่นของท่าน ท่านอธิษฐานไว้ครอบจักรวาล แล้วแต่ผู้ใช้จะอธิษฐานเอา

มีเรื่องขำ ๆ เกี่ยวกับความลังเลใจของลูกศิษย์ที่คงมีพระเครื่องของท่านมากไปจนไม่รู้จะอัญเชิญองค์ใดมาห้อยติดตัวดี ในเมื่อมองไปทางองค์นั้นก็ว่าสุดยอด องค์นี้ก็เมตตาดี องค์โน้นก็แคล้วคลาดสูง สุดท้ายก็เลยใช้วิธีเอาทุกองค์มาใส่รวมในถุงย่อม ๆ แล้วห้อยคอทั้งถุง เป็นอันจบเรื่อง เพียงแต่เวลาก้มกราบพระ หรือเดินไปไหน ก็จะมีเสียงขลุกขลัก ๆ ไปตลอด ก็น่ารักไปอีกแบบ

ในเมื่อพระของท่านแทบจะไม่แตกต่างด้านพุทธคุณ ดังนั้น ความแตกต่างที่ปรากฏจึงเป็นแต่เรื่องของค่านิยมเท่านั้น ซึ่งอาจมาจากความชอบส่วนตัวของคนจำนวนหนึ่ง หรือไม่ก็เป็นผลมาจากกระบวนการเก็งกำไร  

แต่ที่สรุปได้แน่ ๆ ว่าทำไมหลวงปู่จึงไม่ยอมกล่าวรับรองว่าพระของท่านรุ่นใดที่เป็นเลิศที่สุดก็เพราะจะไปขัดกับสิ่งที่ท่านกล่าวรับรองไว้เสมอ ๆ ว่า พระที่เลิศสุด ประเสริฐสุดก็คือ "พระเก่าพระแท้ในตัวเอง" นั่นเอง

หลังจากผมได้ศรัทธาและนึกถึงองค์หลวงปู่ดู่ ก็ได้มีโอกาสได้พระหลวงปู่ดู่มาไว้บูชา

เช่นพระเหนือพรหมเนื้อผง แหวงปี19 และตะกรุด รู้สึกถึงความเมตตาในองค์หลวงปู่เป็นอย่างสูงครับ 

ของธรรมดาค่ะ ตลาดหุ้นยังปั่นกันเสียสูงลิบ แล้วทำไมตลาดพระเขาจะไม่ปั่นกันหละค่ะ ความโลภความอยากค่ะตัวการตัวใหญ่.......ไม่ทราบว่าลูกศิษย์ทั้งหลายของหลวงปู่ ยังจำเรื่อง "พ" พาน ของท่านได้ไม๊ค่ะ

“ ถ้าแกเขียนตัว พ พาน ได้เมื่อไรนั่นแหละจึงจะดี ”

"พระเก่าพระแท้ในตัวเอง" อนุโมทนาสาธุค่ะ

 พระของหลวงปู่ท่าน ดีทุกๆรุ่น (ผมจึงตามเก็บทุกรุ่น ถ้ามีโอกาส)

แต่ถ้าจะให้เลือกเพียง 1 องค์ โดยไม่ตามกระแสเชียร์ 

ความเห็นผมต้องยกให้ พระในข้อ 3 ของพี่สิทธิ์ ที่มีรูปอยู่ด้านบน

อนุโมทนาครับ

พระผงถ่านโพธิ์องค์นี้ก็ยังอยู่ ยังไม่ได้เสด็จไปไหน ...ยังไม่ให้ลอยกระทงไปที่ไหนไกลครับ

พิจารณาดูสิครับ ใครเอาพระพรหมมาถวาย หลวงปู่ก็เติมพระพุทธเจ้าไว้ข้างบน (เลยเรียกว่าพระเหนือพรหม)

ทีนี้ มีคนเอาพระนารายณ์มาถวายอีก หลวงปู่ก็เลยเติมพระพุทธเจ้าเข้าไปในพิมพ์อีกเช่นเคย

ครูบาอาจารย์ของเรายังยกเอาพระพุทธเจ้าไว้สูงสุดเสมอ แล้วพวกเราชาวพุทธ ยังจะเอาเทพยดาที่ไหนมายกไว้สูงกว่าพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อีกเล่า จะอายหลวงปู่ได้เน้อ

สาธุ กระทบใจอย่างแรงเลยครับพี่สิทธิ์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ยังต้องวนเวียนอยู่กับเรื่องเทพยดาบ่อยๆ อย่างไรก็ตามด้วยคำแนะนำของพี่สิทธิ์เรื่อง เมียของนายพรานที่เป็นพระโสดาบันทำให้ตระหนักว่าควรวางใจของเราอย่างไร ขอบคุณครับ 

เรื่องของพระที่แตกหักชำรุด

ชาวพุทธโดยทั่วไป มักมีค่านิยมว่า ห้ามนำพระแตกร้าวไว้ในบ้าน เพราะถือเป็นสิ่งที่ไม่เป็นมงคล กล่าวคือ จะนำมาซึ่งความไม่สงบสุขมาสู่ครอบครัวได้ ดังนั้น เวลาที่พระที่บูชาไว้เกิดแตกหักชำรุด จึงมักนิยมเอาไปทิ้งไว้ที่วัด (เอ...ไม่กลัวนำความไม่สงบสุขไปสู่วัดบ้างหรือหนอ?)

ทำให้เรามักได้พบเห็นพระเศียรขาด พระที่แตกหักชำรุด ฯลฯ ไปวางไว้บนกำแพงวัดบ้าง โคนต้นโพธิ์บ้าง ทำให้เสียทัศนียภาพของวัดไปไม่น้อย

เกี่ยวกับเรื่องพระแตกหักชำรุดนี้  หลวงปู่ท่านยืนยันของท่านว่า ความเป็นองค์พระยังคงอยู่ในผงพระ แตกหักก็ซ่อมเสีย ตราบเท่าที่ผงพระไม่ละลายไปกับน้ำจนไม่เหลือรูปให้เห็น ความเป็นพระ (บูชา) ก็ยังมีอยู่ตราบนั้น

นอกจากนี้ ท่านยังส่งเสริมให้มีการซ่อมแซมพระที่ชำรุด ท่านเคยพูดว่าซ่อมพระมีอานิสงส์มากกว่าสร้างพระเสียอีก  ซึ่งลุงสิทธิ์เข้าใจว่าอาจเป็นเพราะการซ่อมและรักษาพระที่ชำรุดนั้น ต้องใช้กำลังใจในเรื่องอุเบกขา โดยได้เจริญปัญญาไปพร้อมสรรพ์ ว่า “รูปังอนิจจัง”และได้คิดคำนึงว่าพระภายนอกแตกหักชำรุด แต่พระในใจอย่าได้แตกหักชำรุดไปด้วย ...ดูจิต รักษาจิต 

สมัยเข้าวัดสะแกใหม่ ๆ พระที่ได้ยุคนั้นจะเป็นพระที่สร้างด้วยซีเมนต์ดำ ไม่ขาวเหมือนยุคต่อ ๆ มา ลุงสิทธิ์ได้มาแล้ว บูชาอยู่เป็นปี อยู่ ๆ วันหนึ่ง หยิบพลาดทำท่านตกพื้นจนหักเป็น ๒ ท่อน จึงรีบเอามาทากาวแล้วบูชาต่อดังเดิม เสียดายสมัยนั้นยังไม่มีความรู้ว่าแถวท่าพระจันทร์มีร้านซ่อมพระ ซึ่งเขาจะมีความชำนาญในการประสานรอยแตกให้เนียนสนิทจนแทบดูไม่ออก  แต่ก็ไม่เป็นไร อยู่ในรูปที่เห็นแตกหักอย่างนี้ มองแล้วก็ให้แง่คิดพิจารณาไม่น้อย

เล่าสู่กันฟังอีกเรื่องหนึ่งครับ

จริงทีเดียวครับ ชัยชนะที่ไม่ก่อเวร ...ชัยชนะที่มาจากดวงจิตที่เปี่ยมด้วยเมตตา ปรารถนาที่จะให้อีกฝั่งหนึ่งมีความเห็นที่ถูกตรง จะได้พ้นทุกข์พ้นภัยไปด้วยกัน

เรื่องสัมมาวาจาเป็นเรื่องสำคัญ ที่จะบกพร่องได้ง่าย

การพูดให้ความรู้เป็นเรื่องจำเป็น แต่การพูดส่อเสียดทิ่มแทงและหยาบคาย มันหลุดจากสัมมาวาจา มันเสียเจ้าของ

การใช้กำลังเพื่อร่วมรักษาความสงบของชาติของสังคมเป็นเรื่องจำเป็น แต่การกระทำด้วยโทสะ และด้วยอคติ มันเลยเสียเจ้าของเช่นกัน

คนไทยสมัยก่อนท่านฉลาด ในยามที่ต้องออกศึกสงคราม ท่านกลัวขณะทำศึกแล้วจิตของทหารหาญจะถูกโทสะความอาฆาตแค้นครอบงำจนหากตายไปในขณะนั้น จะทำให้ต้องลงอบาย ท่านก็ให้มีพระยอดธงบ้าง เป็นต้น นำไปด้วยเพื่อจะช่วยเป็นอนุสสติ ว่าอย่าหลุดจาก "การระลึกถึงพระ" นะ กิจภายนอกก็ต้องทำไปตามหน้าที่และความจำเป็น แต่กิจภายในคือการรักษาใจก็ต้องทำ เพราะจำเป็นไม่แพ้กัน

จะประเมินศีลประเมินธรรมก็ต้องประเมินในยามมีสิ่งกระทบนี้แหละ ของใครก็ของคนนั้น

เหรียญหลวงพ่อทวด เหยียบน้ำทะเลจืด ที่สมมุติกันว่ารุ่นเปิดโลกที่เก็บมานานกว่า ๒๐ ปี สุดท้ายก็ทยอยถึงมือศิษย์ใหม่ของหลวงปู่ผู้สมควรได้รับ ...ปิดกรุคลังหลวงเสียที (อันที่จริงต้องพูดว่าไม่เหลือบรรจุกรุจะเหมาะกว่า)

เหรียญนี้นับว่างดงามทั้งนอกและใน คู่ควรแก่ผู้เคารพรักหลวงปู่ด้วยความบริสุทธิ์ใจ สูงส่งด้วยคุณค่าทางจิตใจ มิใช่สูงส่งด้วยมูลค่าหรือราคาค่านิยมในทางโลก ๆ

ผู้ที่ได้รับเหรียญนี้โดยมิต้องแลกด้วยเงินทอง หากแต่แลกด้วยความศรัทธาและความพากเพียรในการอบรมตนในทางศีล สมาธิ และปัญญา อย่างสม่ำเสมอ อีกทั้งเป็นการได้มาโดยมิได้เอ่ยปากร้องขอผู้ใด จึงควรภาคภูมิใจเสมือนหนึ่งว่าเป็นรางวัลจากหลวงปู่ ผู้เป็นครูธรรมของพวกเรา บ้างเป็นสมาชิกเว็บ บ้างมิได้เป็นสมาชิกเว็บ แต่ล้วนอยู่ในไลน์ของหลวงปู่ ^__^