เรื่องนี้เป็นความซาบซึ้งจนทนเก็บไว้ไม่ได้ ต้องนำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ

เล่าถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ขณะเดินทางบนทางด่วนได้มีรถยนต์อีกคันแล่นเข้ามาชนกับรถคันที่เรานั่งด้วยความเร็วสูง หากเป็นภาวะปกติแล้วผลของอุบัติเหตุครั้งนี้น่าจะรุนแรง แต่ปรากฎว่ารถทั้ง 2 คันกลับได้รับความเสียหายไม่มาก อีกทั้งคนในรถทั้ง 2 คันก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บใดๆเลย

และในขณะที่เรากำลังร้อนใจด้วยต้องติดอยู่บนทางด่วนเนื่องจากไม่สามารถเดินทางต่อด้วยรถยนต์คันเดิมได้เพราะต้องรอเจ้าหน้าที่จากประกันภัย แต่เรามีนัดสำคัญกับลูกค้า..จะทำยังไงดี หารถบนทางด่วนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย..สุดท้ายก็ไม่วายต้องใช้คำว่า "หลวงปู่ขา ช่วยลูกด้วย" อีกตามเคย (ต้องใช้คำว่า "อีกตามเคย" เพราะเวลาเดือดร้อนทีไร ก็เรียกหาหลวงปู่ทุกที)

และแล้ว..พระท่านก็เมตตาต่อเรา ไม่ถึงอึดใจต่อมาก็มีพี่คนหนึ่งจอดรถรับเราและเพื่อนอีกหนึ่งคน เมื่อได้ถามไถ่เรื่องราวแล้ว ก็กรุณาพาเราไปส่งจนเกือบถึงที่หมายโดยปลอดภัยและถึงก่อนเวลานัดหมาย ทั้งๆที่เป็นคนละเส้นทางกับที่พี่เค้าจะต้องไปแบบคนละทิศกันเลย ทำให้เราซาบซึ้งในน้ำใจของพี่คนนี้มากๆ

เหนืออื่นใด..ความรู้สึกขณะนั้นอยากกราบแทบเท้าหลวงปู่เหลือเกิน.. ด้วยจากการประมวลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบลงอย่างสวยงามแล้ว ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไร แต่ใจเราเชื่อมั่นเหลือเกินว่า เราผ่านเหตุการณ์นี้มาได้อย่างราบรื่นเพราะความเมตตาของหลวงปู่จริงๆ

สิ่งเดียวที่เราคิดมาตลอดว่า..จะตอบแทนความเมตตาที่ท่านมีต่อเราเสมอมาได้ก็ด้วยการตั้งใจปฏิบัติตามคำสอนของท่าน ไม่ว่าจะเป็นทาน ศีล และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ การภาวนา และสร้างแต่กุศลกรรมเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา และครูอาจาริยคุณังบูชา..

หลวงปู่ขา..ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ หนูจะตั้งใจปฏิบัติธรรมและสร้างแต่กุศลกรรมถวายหลวงปู่ตลอดไปค่ะ..

เป็นคำมั่นสัญญาจากลูกศิษย์ปลายแถวที่แม้มาไม่ทันหลวงปู่.. แต่ก็ศรัทธาหลวงปู่เต็มหัวใจค่ะ

หลวงปู่ให้ชีวิตใหม่มากี่ครั้งแล้วครับ 

สาธุกับความตั้งใจที่จะปฏิบัติบูชาคุณท่าน ให้สมกับความเมตตาที่ท่านให้กับเรานะครับ 

สาธุค่ะ

ท่านเมตตามาก  พิมพ์เล่าไม่ไหว เต็มตื้นน้ำตาไหล