สิ่งที่พบเห็นในยุคหลัง ๆ และคิดว่าวันข้างหน้าด้วยก็คือการมีผู้แอบอ้างเป็นญาตหลวงปู่บ้าง เป็นทายาทเรียนวิชาอาคมขลัง ฯลฯ จากหลวงปู่บ้าง จึงขอบันทึกเรื่องราวไว้เป็นเกร็ดความรู้เสริมในเรื่องนี้ไว้สักหน่อย

หลวงปู่ดู่ท่านเล่าให้ฟังว่าวิชาอาคมต่าง ๆ เป็นการเรียนรู้ในช่วงที่ท่านยังมิได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมตรงตามทางของพระพุทธองค์ ดังนั้น ท่านจึงมิได้คิดจะถ่ายทอดให้ผู้ใดเพราะไม่เห็นประโยชน์ในทางการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์

หลวงปู่มุ่งถ่ายทอดแต่วิชาพ้นทุกข์คือศีล สมาธิ และปัญญา ส่วนเรื่องการสร้างพระและการลงเหล็กจารนั้นท่านสอนให้แต่พระเท่านั้น (เพราะท่านไม่ต้องการให้ฆราวาสมาเสียเวลาในส่วนนี้ และไม่ใช่กิจของฆราวาสผู้ประพฤติธรรม) เท่าที่ได้ยินก็มีเพียง ๓ ท่าน คือ หลวงน้าลำใย หลวงน้าดำ และหลวงน้าสายหยุด ส่วนหนึ่งก็เป็นอุบายให้พระทั้ง ๓ ท่าน เร่งปฏิบัติสมาธิภาวนาเพื่อจะเป็นที่พึ่งแก่ญาติโยม รวมทั้งแบ่งเบาภาระของหลวงปู่ไปบ้างนั่นเอง พระที่ได้รับการตั้งองค์พระหรือจารจากพระอาจารย์ทั้ง ๓ ท่าน (เรื่องการตั้งองค์พระ ได้ยินว่าหลวงน้าเสริมก็ช่วยหลวงปู่ด้วย) จะถูกนำมาให้หลวงปู่อธิษฐานซ้ำ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงท้าย ๆ ของหลวงปู่ หลวงปู่ท่านชราภาพและไม่ค่อยแข็งแรง หลวงน้าดำก็จะเป็นหลักในการลงเหล็กจารในวัตถุมงคลต่าง ๆ แทนหลวงปู่ ก่อนที่จะนำกลับไปให้หลวงปู่อธิษฐานจิตซ้ำอีกครั้ง

ตลอดหลายปีก่อนหลวงปู่จะมรณภาพก็ไม่เห็นปรากฏว่าหลวงปู่มีญาติคนใด นอกจากลุงยวงที่มาอยู่คอยรับใช้และได้บวชอุทิศหลวงปู่ในช่วงท้ายของชีวิตเช่นกัน รวมทั้งก็ไม่เห็นหลวงปู่สอนวิชาอะไรให้ใครนอกจากสอนธรรมะแก่ทุกคน จะได้รับมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับความขวนขวายของศิษย์นั้นเอง ส่วนวิชาแปลก ๆ หรือวิชาอาคมอะไรที่อ้าง ก็ไม่น่าจะเป็นได้ เพราะหลวงปู่เป็นบุคคลสาธารณะ ท่านแทบไม่มีเวลาส่วนตัว การรับแขกก็มีที่เดียวคือหน้ากุฏิท่าน ไม่มีการสอนเฉพาะบุคคลในที่ลับใดทั้งสิ้น หากจะมีการอบรมหรือสอนวิชา (พิเศษ) ย่อมต้องปรากฏแก่สาธารณชนอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ แต่ก็ไม่พบว่ามีกรณีเช่นนั้น เพราะหลวงปู่ท่านเน้นการปฏิบัติสมาธิภาวนาเป็นหลักจริง ๆ

ทั้งในปัจจุบันและอนาคต หากใครได้ยินได้ฟังการปรากฏตัวของผู้เป็นญาติก็ดี เป็นทายาทอาคมขลังก็ดี ฯลฯ ก็ขอให้พิจารณาตามข้อมูลข้างต้นให้ดีเพื่อจะได้ไม่หลุดไปจากหนทางที่หลวงปู่ท่านตั้งใจพาดำเนินคือการปฏิบัติเพื่อให้ได้ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนคือ ศีล สมาธิ และปัญญา เท่านั้น ไม่มีวิชาพิสดารอื่นใด หรือการต้องพึ่งกับอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับใด ๆ จนเสียหลักการฝึกตนให้เป็นที่พึ่งแห่งตน

เห็นด้วยตามนั้นครับ

 สาธุ   สาธุ   สาธุ

ของจริงนิ่งเป็นใบ้...

 สิ่งที่เห็นนั้น  ทำให้เชื่อ   แต่ของจริงนั้น  มองไม่เห็น...

ของจริงนิ่งสงบ    จิตสงบจึงพบของจริง  จิตไม่สงบก็พบของไม่จริง