เราเห็นธรรมะของจริง จิตใจของเราก็ต้องมีความจริงด้วย
การปฏิบัติของเราก็ต้องมีความจริงด้วย
แม้แต่ร่างกายนี้ก็ไม่เป็นของเราเลย พึ่งไม่ได้ แล้วเราจะไปหวัง
พึ่งทรัพย์พึ่งบุตรเอามาทำอะไร
อวิชชาที่จะดับ ก็ดับเพราะเรามารู้จริงอันนี้ เมื่อมันรู้จริงแล้ว
ความไม่รู้จะอยู่ได้อย่างไร.. ที่เคยหลงเข้าใจผิดแต่ก่อนว่าเป็นตัวเป็นตน
เป็นเราเป็นเขา พยายามตกแต่งให้มันสะอาด ให้มันน่าเพลิดเพลินยินดี
ถ้ามาดูจริงๆ แล้ว สิ่งที่เราเข้าใจมาแต่ก่อน ล้วนแต่เป็นความเข้าใจผิด
ไม่เป็นความจริงโดยธรรม แต่เป็นความจริงสำหรับปุถุชนผู้ยังหนา
ถ้าเราฉลาด เราจะได้ความสงบในท่ามกลางที่วุ่นวายนี่แหละ
|