ใครจะบริกรรมภาวนากรรมฐานบทไหนอย่างไร เมื่อสภาวะจิตสงบ

สู่ความเป็นสมาธิ ย่อมมีลักษณะเดียวกันหมด เพราะฉะนั้น เราอย่าเอาตำรา

มาคัดค้านกัน ให้เอาสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติ...มาเปรียบ

เทียบกัน เราจึงจะลงเอยกันได้

     สมาธิอันใดที่ไม่สนใจกับเรื่องชีวิตประจำวัน หนีไปอยู่ที่หนึ่งต่างหาก

ของโลกแล้ว  สมาธิอันนี้ ทำให้โลกเสื่อม และไม่เป็นไปเพื่อทางตรัสรู้

มรรคผลนิพพานด้วย

     ความจริงโลกน่ะ เป็นอารมณ์ของจิต ในเมื่อจิตตัวนี้รู้ความจริงของโลก

แล้ว มันจะปลีกตัวไปลอยเด่นอยู่เหนือโลก แล้วมันอาศัยโลกนั่นแหละเป็น

บันไดเหยียบไปสู่จุดที่อยู่เหนือโลก

     การบำเพ็ญสมาธิจิตเพื่อให้เกิดสมาธิ สติ ปัญญา มีหลักที่ควรยึดถือว่า

"ทำจิตให้มีอารมณ์สิ่งรู้ สติให้มีสิ่งระลึก" จิตนึกรู้สิ่งใด ให้มีสติสำทับเข้าไป

ที่ตรงนั้น

     สิ่งใดที่เรารู้เท่าทัน สิ่งนั้นไม่สามารถที่จะดึงใจของเราไปทรมานให้

เกิดทุกข์ขึ้นได้

ให้นึกถึงคติธรรมหลวงปู่เรื่องตำราและการทำจริง
ขออนุญาตลงเป็นภาษาอีสานค่ะ

เรื่องปฏิบัติธรรม คันสิเอาจากตำรามาเว่ามาถามกัน
กะซำว่าเถียงกันเล่นซือๆ ส่วนหลายมักเอามาจากอาจารย์โน่นนี่
ว่าเพิ่นสอนจังซั่นจั่งซี่
บัดสิปฏิบัติให้ฮู้ธรรมเห็นธรรม
ต้องเฮ็ดอีหลี สิได้ขึ่นอยู่วาเฮ็ดอีหลี
เอาให้จริงให้ฮู้ คั่นไปเรียนกับครูอาจารย์อื่นแล้วบ่ตั้งใจเฮ้ดแท่
กะซ่ำว่าดูถูกครูของเจ้าของตั้ว

ฟังภาษาอีสานที่คุณ supa มาเว้าให้ฟัง

ไพเราะจับใจดีแท้

สงสัยผู้ฟังจะเคยเกิดแถวอีสานด้วยกระมัง

ดังที่หลวงพ่อท่านสอน หากเป็นของจริงแล้วไม่ตีกันเลย