กราบนมัสการที่แทบเท้า หลวงปู่ดู่เจ้าค่ะ _/\_ _/\_ _/\_
กราบสวัสดี ๆ ลุง ป้า น้า อา พี่ น้อง เพื่อน ๆ ทุกท่านนะคะ _/\_
เป็นน้องใหม่นะคะ ^^
ขอเล่าถึงเกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีโอกาสได้มารู้จักหลวงปู่นะคะ
แหะ ๆ ส่วนตัวเพิ่งมาเข้าใจธรรมะ ธรรมดา ก็เมื่อวันเกิดครบรอบ 36 ปี ในวันที่
4.7.2511 ที่ผ่านมานี้เองค่ะ ก็สุข ๆ กับวันเกิดอยู่ดี ๆ ยามเช้าลั๊นลา..
ก็ได้ยินเสียงรอบข้างผู้คนมากมาย ที่เดินผ่าน แล้วเกิดมีความรู้สึกว่า
ความสุขที่เป็นอยู่นี้ มันสุข ๆ ทุกข์ ๆเนอะ ส่วนใหญ่ เค้าเครียด ไม่สุขกันเลย
ทำไมเป็นอย่างนี้ แล้วเราหล่ะ ถ้าจะให้สุขจริง ๆ ไม่ทุกข์ ๆ สุข ๆ ทำได้ไหม
ประกายความอยากรู้ ก็ทำให้ได้รู้ ว่า นิพพานมีจริง....ธรรมะ ธรรมดา ของพระพุทธเจ้า ง่ายแค่นี้เอง เหมือนโดนหลอกมาทั้งชีวิต ว่ายากลำบาก ผู้หญิงอย่างเราทำไม่ได้หรอก เพราะบวชไม่ได้....^^
พระหลวงปู่ผู้มาเปิดทางให้สว่าง ในเวลาท้อ คิดละวางปฏิบัติ ใจไม่สู้ ขาดครูอาจารย์เป็นที่พึ่ง ได้มีโอกาสอ่านข้อธรรมสั้น ๆ ที่ท่านแนะ "สมมติและวิมุติ" สาธุ _/\_ ใจก็คลาย ก็โล่ง ก็ฟู และออกเดินทางต่อ...
ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าหลวงปู่ท่านเป็นใคร ได้อ่าน ได้เห็นรูปท่าน ปีติในใจ เต้นแรง ๆ น้ำตาเอ่อ ที่ท่านเมตตา ไม่ทอดทิ้ง ชี้แนะให้ ให้อภัยในความโง่ และ อ่อนแอ
แต่ก็ยังลั๊นลา ชะล่าใจ มิได้ตามสืบค้นหาท่าน จนได้มาเห็นรูปท่าน อมยิ้มมอง เหมือนกับจะบอกว่า เล่นอยู่นั่นแหละ ทำได้แล้ว
ก็ออกตามหา ว่าท่านเป็นใคร...จะไปกราบท่านถ้ามีโอากส ..ความจริงที่พบคือ _/\_ ท่านมรณะภาพ ละสังขารไปแล้ว _/\_
ยิ่งสร้างความปีติ ที่ท่านยังเมตตามาสั่งสอน และ ปน เสียใจ ที่ไม่มีโอกาสได้กราบท่านในเวลาที่ท่านยังอยู่ ไม่ได้สนทนาธรรมกัน หรืออีกหลายความรู้สึก ใจเต้นแรงมากอะไรก็ไม่รู้ แยกแยะด้วยจิตโง่ ๆ นี้ไม่ออกจริง ^^
ถึงอย่างไร วันนี้ ก็เป็นศิษย์มีครู กับเค้าเหมือนกัน ^^ แม้เพิ่งเริ่มเดินทาง แต่ทางเดินนี้ เบา สบาย โล่งใจ มีความสุข ความสำเร็จอยู่ตรงไหน ก็ยังไม่รู้่ รู้แต่เพียงแค่ไม่ลั๊นลา ขี้เกียจ มีสัจจะ ปฏิบัติสม่ำเสมอ .....ติดตรงไหน ขาดอะไร ก็มีครูอาจารย์คอย เขกกระบาล ( โป๊ก ๆ ) ให้หายโง่ ที่ละนิด ละน้อย ตามกำลังปัญญาที่พอมี ^^
กราบหลวงปู่ดู่นะเจ้าคะ _/\_ _/\_ _/\_ สาธุ |