มีเรื่องราวความเมตตาที่หลวงปู่ท่านมีต่อชาวบ้านครอบครัวหนึ่ง ซึ่งนับได้ว่าเป็นครอบครัวที่ใหญ่มาก เพราะอยู่รวมกันถึง ๓๒ ชีวิต เรียกว่าแต่งงานแต่งการแล้วก็ปลูกบ้านอยู่ในบริเวณเดียวกันหมด
กระทั่งมีเหตุที่มีสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวนี้มารู้จักและศรัทธาหลวงปู่ จากนั้นไม่นานอีก ๓๑ ชีวิตก็ตาม ๆ กันจนครบทุกคน จนพูดได้เต็มปากว่าเป็นครอบครัวลูกศิษย์หลวงปู่
ด้วยความที่พวกเขามีจิตศรัทธาที่บริสุทธิ์ อีกทั้งตั้งอยู่ในสัมมาอาชีวะกันทุก ๆ คน แถมยังสนใจปฏิบัติสมาธิภาวนาตามที่ท่านสอน ทำให้หลวงปู่ให้ความเมตตาพวกเขามาก
และแล้วก็มาถึงวันสำคัญของครอบครัวเขา เมื่อหลวงปู่เอ่ยขึ้นว่า “ที่บ้านแกมีกี่คน ไปเขียนชื่อใส่กระดาษมาให้ข้า” โยมสมาชิกคนหนึ่งในบ้านรับคำหลวงปู่โดยไม่กล้าถามว่าหลวงปู่จะเอาชื่อไปทำไม
วันรุ่งขึ้นเขาก็เอารายชื่อสมาชิกครอบครัวทั้ง ๓๒ คนมาถวายหลวงปู่ หลวงปู่ก็ว่า “เมื่อคืนข้าลองนับ ๆ ดู ข้านับได้ ๓๐ ชื่อ นึกไม่ออกอยู่ ๒ ชื่อ” พอหลวงปู่รับเอารายชื่อไปอ่านดู ท่านจึงทำหน้าพอใจเพราะหมดสงสัยว่ามีใครบ้าง
ทีนี้โยมผู้นั้นก็เอ่ยปากถามหลวงปู่ว่า “หลวงปู่จะเอารายชื่อไปทำไมเจ้าคะ” หลวงปู่ตอบว่า “ข้าจะเอารายชื่อไปฝากให้หลวงปู่ทวดท่านช่วยดูแล”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว โยมผู้นั้น พร้อมด้วยคนในครอบครัวที่ทราบเรื่องต่างก็ปลื้มปีติอย่างมาก
กระทั่งต่อมาอีกหลายปี ก็มีเหตุการณ์ที่พิสูจน์ว่าคนในครอบครัวได้รับการดูแลจากหลวงปู่ทวดจนนาทีสุดท้าย กล่าวคือ คุณปู่ผู้ที่เป็นหัวหน้าใหญ่ของครอบครัวนี้ เริ่มเจ็บป่วย ขณะที่ป่วยอยู่นั้น คนที่บ้านก็ตกลงกันว่าอีกวันสองวันจะพาไปหาหมอ แต่ยังไม่ทันไร วันรุ่งขึ้นคุณปู่ก็ชิงละสังขารไปเสียดื้อ ๆ
คุณปู่ไปด้วยอาการที่มีสติสัมปชัญญะรู้ตัวเป็นอย่างดี เพราะก่อนจะละสังขาร ท่านนอนตะแคงขวา พนมมือ บอกกับคนที่บ้านว่า “พระท่านมารับแล้ว”
ซึ่งทุกคนที่บ้านเชื่ออย่างยิ่งว่าพระที่มารับคุณปู่ก็คือหลวงปู่ทวดนั่นเอง คุณปู่ละสังขารไปโดยอาการสงบ และจากไปชนิดที่ไม่ต้องเสียเงินให้โรงพยาบาลเลย
สมาชิกทุกคนในบ้านต่างระลึกถึงคำพูดของหลวงปู่ที่่ว่า “ข้าเอารายชื่อไปฝากให้หลวงปู่ทวดท่านช่วยดูแล”
เล่าเรื่องนี้แล้วก็อดอิจฉา เอ๊ยนึกโมทนากับครอบครัวนี้ไม่ได้จริง ๆ |