วันก่อนไปเดินดูงานสินค้า OTOP ได้ไปเห็น "ขันลงหิน" ของตำบลบ้านบุ อ.บางกอกน้อย กรุงเทพฯ ซึ่งทราบว่าตอนนี้ในเมืองไทยเหลือทำอยู่แค่บ้านเดียวแล้ว (ไม่ใช่ทำแค่หมู่บ้านเดียว แต่เหลือทำอยู่แค่บ้านเดียว) ดังนั้นโอกาสที่จะสูญมีมากทีเดียว อาจเป็นเพราะทำยาก ไม่สามารถแข่งขันเชิงพาณิชย์

เสน่ห์ของขันลงหิน (สำหรับตัวเอง) คือเวลาเอานิ้วดีด จะมีเสียงก้องกังวานราวกับเสียงระฆัง รูปแบบสีสันก็คลาสสิคดี ว่ากันว่าภายหลังกรุงศรีอยุธยาเสียกรุง ชุมชนที่ทำขันลงหินก็อพยพมาอยู่ที่บางกอกน้อยนี้เอง

ขันลงหินเป็นโลหะผสมของทองแดงและดีบุกเป็นหลัก มีความแข็งพอสมควรทีเดียว แต่เอ.. มาเกี่ยวอะไรกับกระทู้ของหลวงปู่ล่ะ ใครรู้บ้าง

“อุปัชฌาย์ข้า สอนว่า ภาวนาได้เห็นแสงสว่างเท่าปลายหัวไม้ขีด ชั่วประเดี๋ยวเดียว เท่าช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น ยังมีอานิสงส์มากกว่าตักบาตรจนขันลงหินทะลุ”

*********************************

ผมนั่งภาวนาได้ไม่นาน เวทนาเยอะ  ฟุ้งซ่านมั่ง ปวดเข่ามั่ง

พี่สิทธิ์ช่วยเมตตาแนะนำด้วยนะครับ !

ลุงสิทธิ์กับคุณเพียงดินชวนคุยเรื่อง ขันลงหิน
สมัยที่ยังไม่รู้ความ คำว่า "ขันลงหิน" นึกว่าขันที่เป็นหินจริงๆ
มาได้ยินคำนี้อีกครั้งตอนที่หลวงปู่ท่านสอนให้ภาวนา
พุทธัง ธัมมัง สังฆัง ไตรสรณาคมณ์ ให้ทำไปๆ จะมีแสงสว่างเกิดขึ้น
หลวงปู่ยังย้ำหนักแน่นว่า ทำแล้ว"ต้อง"สว่าง ไม่ใช่แค่"จะ"สว่าง 

ท่านยังบอกอีกว่า แสงสว่างที่เกิดขึ้นเพียงสว่างแค่ "ปลายหัวไม้ขีด"
อานิสงส์ผลบุญนี้มีมากกว่า คนที่ไม่รู้จักการภาวนาได้แต่ให้ทานอย่างเดียว
เช่น ตักบาตรทุกวันๆ แต่ไม่ภาวนา ตักบาตรพระจนขันลงหินที่ว่า "ทะลุ" แล้ว
บุญยังไม่เท่ากับภาวนาจนเห็นแสงสว่างเท่าปลายหัวไม้ขีดไฟเลย
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล...

ขออนุญาตตอบแทนพี่สิทธิ์นะครับ คำถามของคุณสหายพันตานี่
มีเฉลยอยู่ที่พิพิธภัณฑ์หลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง คงมีคนถามแบบนี้เยอะ
ทางวัดจึงนำคำสอนหลวงปู่ชา มาเขียนไว้บนแผ่นไม้ขนาดใหญ่
คำตอบสรุปได้ความว่า ท่านให้หัดสังเกตอาการที่เกิดขึ้นแต่ละอย่างๆ
เช่น ปวดขา อะไรมันปวด ขาหรือใจ ที่สุดมันอยู่ตรงไหน
ตรงที่ปวดกับตรงที่ไม่ปวด ค่อยๆ ฝึกฝืนไป คนใหม่อย่าเพิ่งเอามาก
อย่าเพิ่งทำหลายอย่างพร้อมกัน เช่น จะเอาชนะปวดด้วย จะเอาชนะ
ง่วงด้วย เอาชนะฟุ้งซ่านด้วย เอาชนะขี้เกียจด้วย สุดท้ายไม่ชนะเลย
แพ้หมดทุกรายการ คนฝึกใหม่อย่าใจร้อน ค่อยๆ ทำตามแบบไป

หลวงปู่ดู่ท่านก็ไม่เคยสั่งไว้ว่า
ภาวนานี่ต้องได้สองสามชั่วโมงอย่างต่ำ
ถ้าไม่ถึงนี้ ห้ามลุกเด็ดขาด
เปล่าเลย! ท่านไม่เคยสอนแบบนั้น
ผู้ที่มีกำลังน้อยก็ค่อยหัดไป ปวดเมื่อยก็ขยับปรับเปลี่ยนได้
แต่อย่าใช้ทุกขเวทนาเล็กๆน้อยๆ มาเป็นข้ออ้าง
ในการพิจารณา ในการทำความเพียร 
ขอคุณสหายพันตาลองพิจารณาดู แล้วมาเล่าสู่กันฟังนะครับ

หากใครได้มีประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเองตามที่หลวงปู่สอน
ภาวนาไตรสรณาคมณ์จนเห็นแสงสว่างเท่า "ปลายหัวไม้ขีด"
ก็ต้องขออนุโมทนาด้วย เพราะได้ช่วยสืบทอดพระศาสนา
ด้วยการปฏิบัติบูชา ถวายพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และหลวงปู่

ปีใหม่นี้จึงขอเชิญชวนให้ศิษย์หลวงปู่ทั้งหลาย
ตั้งใจให้แน่วแน่ ภาวนากันอย่างน้อยให้สว่าง
ได้เท่า "ปลายหัวไม้ขีด"
มารวมกันถวายหลวงปู่กันเถอะ!

แหม! น้องสหายพันตาเข้ามาปุ๊บก็ตอบถูกเลย

สมัยก่อนเขาตักบาตรกันแทบชั่วชีวิตกว่าขันจะทะลุ

พิจารณาดูสิ บุญใหญ่ที่ไม่ต้องไปเสียสตุ้งสตังส์ที่ไหนเลย

เพียงแต่ต้องขยันปฏิบัติหน่อย
หลวงปู่บอกว่า "ถ้าขี้เกียจก็หมดกัน"

ปัญหาของน้องสหายพันตาก็ได้รับคำตอบจากลุงเมธาแล้วนะครับ

ก็ขอร่วมกับคุณเมธาเชิญชวนพวกเราร่วมปฏิบัติบูชาคุณพระรัตนตรัย รวมทั้งหลวงปู่ จะปฏิบัติที่บ้านก็ดี ที่วัดก็ดี หรือจะถือโอกาสช่วงข้ามปีนี้ก็ยิ่งดี ถือเป็นแสงสว่างข้ามปีทีเดียว

ไม่ต้องเกรงใจนะครับ ถ้าหัวไม้ขีดเล็กไป จะเอานีออน  spot light ฯลฯ ก็ไม่ต้องยั้ง ไม่ต้องเกรงใจลุง ๆ ทั้งหลายนะครับ

ผมเห็นภาพของคุณพี่เมธาแล้ว  มันสว่างดีนะครับที่ปลายหัวไม้ขีด ตอนแรกผมไม่ได้คิดอย่างที่คุณพี่เขียนไว้แต่คิดอีกอย่างหนึ่งครับ

เป็นภาพ "ขันลงหิน" ที่เรียบ ๆ มิมีลวดลายค่ะ

ดูเผิน ๆ เหมือนกับจะเป็นขันทองเหลือง แต่เจ้าของยืนยันว่านี่แหละ "ขันลงหิน" ของแท้อายุประมาณห้าทศวรรษ ได้รับมอบจากท่านเจ้าคุณวัดสุวรรณาราม บางกอกน้อย (สมัยนั้น)

ขันลงหินที่คุณเพียงดินได้รับมรดกจากท่านเจ้าคุณปู่ ดูคล้ายใบข้างบนนี้นะครับ

ถ้ายังไง จะพิจารณานำไปประดิษฐานที่อาศรมสายไหมก็ยินดีครับ

คุณพลอยคิดได้เป็นอรรถเป็นธรรม
เป็นไตรลักษณ์ได้ก็ขออนุโมทนาด้วยครับ

 ภาษาวัยรุ่นขอบอกว่า กด Like เลยครับ

ปีนี้ต้องทำงานข้ามปี จะอาศัยการกำหนดรู้ลม หายใจได้ไม๊ครับ

แค่รู้ว่าลม เข้า หรือ ออก หน่ะครับ ต้องอยู่เฝ้าโรงงานหน่ะครับ

คงออกมานั่งเป็นกิจลักษณะไม่สะดวกนัก