เพื่อเป็นของขวัญในวาระขึ้นพุทธศักราช ๒๕๕๖ เว็บหลวงปู่อมยิ้มขอมอบไฟล์รวมคำตอบของคุณเมธาที่วิสัชนาแก่เพื่อนสมาชิกตลอด ๑-๒ ปีที่ผ่านมา

ต้องขอขอบคุณบรรดาผู้ช่วยครูที่ช่วยรวบรวมและลำดับข้อเพื่อให้ง่ายต่อการศึกษา โดยเนื้อหาทั้งหมดได้รับการตรวจทานจากคุณเมธาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

สุดท้าย ต้องขอขอบคุณคุณเมธาเป็นอย่างสูงที่ช่วยให้ธรรมทานแก่พวกเราตลอดมา และหวังว่าจะ "ตลอดไป" ด้วย

เราไม่รู้ว่าคำสอนของพระพุทธองค์ และธรรมโวหารของหลวงปู่ดู่จะค่อย ๆ คลาดเคลื่อนไปมากน้อยเพียงใด เพราะเหตุปัจจัยคือลาภสักการะและผลประโยชน์ต่าง ๆ รวมทั้งด้วยทิฏฐิมานะของคนเรา แต่พวกเราหวังว่าจะมีส่วนช่วยกันรักษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ รวมทั้งคติธรรมคำสอนของหลวงปู่ดู่ให้คงอยู่อย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ตามกำลังสติปัญญาและความสามารถ

ครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบท่านหนึ่งกล่าวว่า "อาจารย์" ที่แท้จริง มิใช่ "ผู้ที่พูดเก่ง สอนเก่ง" หากแต่ "อาจารย์" ในทางพระพุทธศาสนา หมายถึง "ผู้ที่อบรมตนเองดีแล้ว"

อาจารย์จึงเป็นผู้ที่สามารถเป็นแบบอย่างชีวิตอันดีงาม สมดังพระพุทธประสงค์ที่ว่า "จงเที่ยวไปเพื่อประกาศพรหมจรรย์" ซึ่งก็คือแบบอย่างการเนินชีวิตอันประเสริฐ ได้แก่การดำเนินชีวิตด้วยศีล สมาธิ และปัญญา ครบถ้วนทั้งด้านพฤติกรรมที่งดงาม วาจาที่งดงาม จิตใจที่งดงาม และปัญญาความเห็นที่ถูกตรง

ลุงสิทธิ์รู้จักมักคุ้นกับลุงเมธามานานปี ขอกล่าวยืนยันในคุณสมบัติข้างต้นของคุณเมธา

ขอให้เพื่อน ๆ ได้รับประโยชน์จากธรรมบรรณาการครั้งนี้ตามควรแก่ธรรม

วันนี้วันพระ วันนี้วันพุธ
หยุดอยู่ เดินหน้า ถอยหลัง
"พุทธัง ธัมมัง สังฆัง"
นั่ง ยืน เดิน นอน
สอนใจตัวเอง ...

พี่เมธาครับ

    สัญญาสามารถใช้เป็นฐานเพื่อพิจารณาปัญญาได้ ใช่หรือไม่ครับ ถ้าใช่ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าจะไม่หลง ครับพี่

     ที่จริงไม่อยากถามเลยครับ  เพราะถามคำถามที่ปฏิบัติไม่ถึง แต่ผมอยากรู้จริงๆ ครับ

                                       รังสิต

รังสิตยังจำเรื่องปัญญา ๓ อย่างได้นะครับ

สุตมยปัญญา     =  ปัญญาเกิดจากการฟังหรือศึกษาเรียนรู้
จินตามยปัญญา  =  ปัญญาเกิดจากการคิด พิจารณาเรื่องราวต่างๆ
                        ให้ลงตามหลักความเป็นจริง
ภาวนามยปัญญา =  ปัญญาที่ทำให้โกรธโลภหลง ลดลง  
                        จนหมดจากใจ

สัญญาใช้เป็นฐานเพื่อพิจารณาปัญญาได้อย่างแน่นอน
เพราะเป็นตัวช่วยสำคัญในการศึกษาเรียนรู้
ตัวอย่างคือ การบวชทุกวันนี้
พระอุปัชฌาย์ต้องบอกกรรมฐาน ๕ ไว้ให้พิจารณา
ผู้บวชก็ต้องอาศัย"สัญญา" เรียนรู้ จดจำไว้
= สุตมยปัญญา

ต่อมาก็นำมาคิด พินิจพิจารณา ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง
ฟังคนอื่นเล่าไม่เท่าเห็นได้ด้วยใจตนเอง
เห็นตามความจริงว่าสกปรก ไม่สวยไม่งาม
ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา พิจารณาเข้าไป ๆ ทุกวัน ๆ
= จินตามยปัญญา

ใจที่พิจารณาเรื่องราวต่าง ๆ ให้ลงหลักความจริงอยู่เสมอบ่อย ๆ
ก็จะค่อยๆ ลดละโกรธโลภหลง ให้ลดลงจนหมดจากใจไปในที่สุด
= ภาวนามยปัญญา

จะรู้ได้อย่างไรว่าหลงหรือไม่นั้น
เปรียบได้กับเรากินข้าวจะรู้ได้อย่างไรว่าอาหารเป็นพิษหรือไม่
รู้ได้เพราะปวดท้อง ท้องเสีย ไม่สบายภายในท้อง ฯลฯ ฉันใด
ใจเราก็ฉันนั้น หากเราปฏิบัติไป ๆ ใช้ชีวิตแต่ละวัน ๆ แล้ว
หากเรารู้สึกได้ว่าโกรธลดลง โลภลดลง หลงลดลง
ตัวกูของกูเล็กลง ปัญญานั้นๆ ไม่ทำให้หลงครับ

ขอบพระคุณครับพี่เมธา

               รังสิต