เปิดดูบันทึกเก่าๆ มีเรื่องอยากเล่าให้เพื่อนสมาชิกฟังเรื่องหนึ่ง
เป็นข้อคิดสะกิดใจที่หลวงปู่เคยสอนไว้ ...

ได้คุยกับศิษย์หลวงปู่คนหนึ่ง เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่รู้จักกันมากว่า 30 ปี
พี่คนนี้บ้านเกิดอยู่อยุธยา เป็นโรงไม้แถวหลังสถานีรถไฟ
เป็นคนที่พาผมมาวัดสะแกและทำให้ผมได้รู้จักหลวงปู่
สำหรับผมแล้ว ถือเป็นหนี้บญคุณที่ใช้ไม่มีวันหมดทีเดียว
ช่วงหนึ่งเขาได้เล่าความรู้สึกประทับใจที่มีต่อหลวงปู่ว่า... 

ก่อนบวชครั้งที่สอง ได้มากราบนมัสการหลวงปู่ที่วัดสะแก
เรียนท่านว่า
ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนทำอะไรตามใจ
จึงคิดอยากบวชวัดที่ดูมีวินัย
เป็นวัดใหญ่แห่งหนึ่งแถวปทุมธานี
(ที่กำลังเป็นข่าวดังช่วงเดือนที่ผ่านมานี้)
ดูแล้วมีความเป็นระเบียบเรียบร้อย
คนนับพันทำอะไรได้พร้อมกัน
น่าจะได้ฝึกฝนตนเองได้ดี
หลวงปู่ท่านมองอย่างเมตตาก่อนจะตอบว่า 

"ทำไมต้องให้คนอื่นเขามาบังคับเราด้วย" 

เขาจึงได้คิดว่า... มีวินัย ไม่มีวินัย มันอยู่ที่ "ใจ" เรานี่เอง
สำคัญที่ตรงนี้!!!

จากนั้นเขาก็ได้เล่าให้หลวงปู่ฟังเรื่องการทำความเพียร
ความตั้งใจปฏิบัติภาวนา หลวงปู่ท่านก็ได้ให้โอวาทว่า 

"ข้าว่าตึงไว้ก่อน ดีกว่าหย่อนเกินไป"

จึงขอฝากไว้ให้เป็นแนวทางปฏิบัติให้ได้พิจารณากัน

ผมขอเข้ามาขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่หลวงปู่ท่านส่งมาเตือนสติผมอีกแล้ว หลังจากที่ช่วงนี้ผมรู้สึกจะวุ่นวายกับสถานการณ์ของโลกว่า มันน่าจะเกิดสงครามโลกครั้งที่ 3 จนวัน ๆ เอาแต่นั่งอ่าน คอยติดตาม คอยวิเคราะห์ข่าวทั่วมุมโลก จนการปฏิบัติธรรมมันย่อหย่อนลงไปกว่าเดิม แถมพอมานั่งปฏิบัติก็จะบ่นว่า เอ...ทำไมมันถึงยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกินกับการทำสมาธิ เลยเหมือนจะเริ่มท้อ ๆ ถอย ๆ เว็ปนี้ก็ไม่ได้เข้ามาเหมือนจะลืมไปเลย วันนี้เลยตั้งใจว่า ต้องเข้ามาที่เว็ปนี้ก่อน เลยเจอคำเตือนกระตุกสติจากองค์ท่านหลวงปู่

กราบน้อมบูชาคุณ องค์ท่านหลวงปู่
ขอบพระคุณ เจ้าของกระทู้ครับ

หลวงปู่สอนให้เรา
หมั่นทำ หมั่นนึกถึงพระไว้
ไม่ว่าเราจะ"ทำเป็น" หรือ "ทำไม่เป็น"
(ถึง เป็น ได้ ที่ท่านสอนไว้)

ทุกๆครั้งที่เราระลึกถึง
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
และกล่าวไตรสรณคมณ์ จะออกเสียงหรือไม่ก็ตาม
จะเกิดเป็นองค์พระ "พระใน" ขึ้นที่จิตผู้นั้น
หากเรามีญานรู้เห็น ก็จะเห็นแสงสว่าง
และเห็นองค์พระขึ้นที่จิต ณ วินาทีนั้นทันที
เอหิปัสสิโก
พระธรรมท่านท้าพิสูจน์
หลวงปู่เคยย้ำกับผมว่า

"ทำนี่ ต้องเป็น ไม่ใช่จะเป็น
  แกเอาจริงมั้ยล่ะ"

หากใคร "ทำเป็น" อย่างที่หลวงปู่สอนไว้
ไก่ในสุ่มทำเป็นตามท่านเมื่อใด
ก็คงพูดว่า

"รู้งี้ ... เอาจริงตั้งนานแล้ว"

จับจิตจับใจเหลือเกิน

สาธุ สาธุ สาธุ _/!\_

น้อมนมัสการพระรัตนตรัย มีหลวงปู่เป็นที่สุด 

จะหาคำใดมากล่าวแทนความในใจขณะนี้ครับ 

อ่าน คห.๒๑ ของพี่ Admin บทสนทนาคืนวันอาทิตย์ก็ย้อนกลับมาให้ทบทวน
"ศิษย์ทั้งสองของหลวงปู่นี่ ไม่ธรรมดาจริงๆ"
เสียงคุณภรรยาดังขึ้นเมื่อผมอ่านกระทู้ข้อคิดคืนวันอาทิตย์ ให้เธอฟังจบลง

หลวงปู่มีศิษย์ที่เป็นประจักษ์พยานธรรมและประจักษ์พยานบุคคล
ศิษย์ผู้ได้ที่พึ่งแก่ตนแล้วยังเผื่อแผ่เป็นร่มเงาแก่ผู้แสวงหาธรรมมาคุ้มกันใจ
หลวงปู่คือพระผู้เป็นอยู่โดยธรรม  พี่สิทธิ์กล่าวไว้นั้นยังคงประดับใจไม่ลืม

ทุกวินาทีที่เข้ามาบ้านหลวงปู่อมยิ้ม หากถามว่า "เวลาที่ดีที่สุดอยู่ตรงไหน"
จะตอบใจยังไง  เพราะความสุขมีอยู่ในทุกๆ จังหวะเวลา
แอบมองเป้าหมายของการปฏิบัติ "เส้นทางนี้ไกลมากจริง"
เสียงจากกระทู้ เรื่องสำคัญที่สุดในพุทธศาสนา พี่ supa ว่าไว้นั้น

ที่เคยมองเห็นแค่แสงรำไร  ที่เคยรู้สึกว่าไกลเกินเอื้อม
มาครั้งนี้ "เอื้อมสุดหรือยัง" ความรู้สึกนี้จึงไม่ธรรมดา ไม่เคยเป็น

กราบขอบพระคุณครูทั้งสองด้วยใจ ครับผม

รอเฉลยจากครูค่ะ

วันนี้ วันพระ
มาเฉลยกระทู้กันนะ

คำสอนหลวงปู่สองตอนนี้
ตรงกับมงคล 38 ทุกข้อเลย
ตั้งแต่ข้อที่ 1. ไม่คบคนพาล
ถึงข้อ 38. จิตเกษม

วันนี้ วันพระ
มาภาวนากันนะ

วันนี้ วันพระ
มีหลวงปู่อยู่ในใจกันนะ

ตนของตนเตือนตนด้วยตนเอง

= ไม่ประมาท

ไม่มีใครเตือนเราได้ดีเท่าตัวเราเองเน้อ ...

สาธุ...ขอน้อมรับคำเตือนของพี่ Admin ไว้เตือนตนค่ะ

เป็นจริงดังว่า...เพราะไม่มีใครอยู่กับกายเรานี้ตลอด 24 ชม. นอกจากจิตเราเอง

และหากเราไม่ตั้งใจแก้ไขตนเอง...ใครก็แก้ให้ไม่ได้