ใครได้อะไรจากวันนี้บ้างครับ

เมื่อวานไปวัดสะแก คนมากจริงๆครับ หลังจากกราบหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ ก้ได้ไปกราบครูบาอาจารย์ที่ยังอยู่ และได้พูดคุยกันบ้างนิดหน่อย มีอยู่ตอนหนึ่งกำลังคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ ก็มีเสียงจิ้งจกทักเสียงดังมาก ก็เลยทำให้ตั้งสติใหม่ และได้คิดว่าเรื่องบางเรื่องเป็นเรื่องส่วนบุคคล เอามาโม้มากไม่ดี เลยต้องหุบปาก รักษาจิตต่อไป

ถามแต่คนอื่นไม่เล่าเรื่องของตนเอง

17 มกราคม  2555  ได้อะไรจากวันนี้วันที่หลายท่านเดินทางไปวัดสะแก

ผมไม่มีโอกาสไปแต่ความตั้งใจที่สูงสุดคือปฏิบัติบูชาครับ

(แท้ที่จริงแล้วก็เพื่อตนเอง)

วันนี้ตั้งใจกำหนดจิต  ตามจิต  และรักษาจิต

ได้เห็นอัตตาตัวโตๆตามทันดับได้

ได้เห็นโมหะรู้ถึงที่มาที่ไปแก้ไขได้

ที่โชคดีที่สุดตกค่ำได้มีโอกาสไปงานศพได้เห็น..............

วันนี้ 18 มกราคม 2555

ทำงานอยู่ฟังพระธรรมเทศนาของหลวงปู่เหรียญท่านกล่าวถึงโมหะ

โดนใจครับแล้วก็ทราบวิธีการดับคือ ปรมัถศีล   และพรหมวิหาร

รู้สึกโชคดีที่มีธรรม

17 มกรา ได้พุทธา ธัมมา สังฆานุสสติ

ได้เห็นความรักของศิษย์ที่มีต่อหลวงปู่

ได้เห็นความรักของหลวงปู่ที่มีต่อศิษย์

และทุกชีวิตที่เป็นเพื่อน เกิด แก่ เจ็บ ตาย

สุดท้ายได้เห็นจริงตามที่หลวงปู่ท่านว่า...

ตัวอนัตตา นี่แหละ! เป็นตัวเอก

ตรี โท เอก ทำให้ถึง "ตัวเอก"

ไม่รู้ว่าผมเข้าใจถูกหรือเปล่าว่า

อนัตตาที่คุณลุงเมธาว่ามาคือ

ตรงกลาง

๑๗ มกราคม ๒๕๕๕

ปีนี้ผมตื่นตั้งตั้งแต่ตีหนึ่ง(แอบงีบมาแล้วหน่อยหนึ่ง)

ตื่นขึ้นมาเพื่อสวดมนต์ และทำงานอย่างที่หลวงปู่ท่านเน้นย้ำ

แต่ก็ยังไม่พบอะไร ต้องค่อยๆทำไปอย่างที่อาเมธาแนะนำ

ตอนนี้ผมดีใจหน่อยหนึ่งว่า ผมนั่งสมาธิได้อย่างสม่ำเสมอแล้ว

ไม่รู้ว่านี่จะเป็น "มานะ" ที่เกิดขึ้นหรือเปล่า จนตีสามก็มาอ่าน

หนังสือธรรมะหาความรู้ใส่ตัว (ความจริงกลัวหลับยาว เลยหาอะไรทำแก้ง่วง)

ตี่สี่กว่าๆ ก็อาบน้ำแต่งตัว เอาดอกไม้มาถวายหลวงปู่ก่อนเดินทางไปวัด

หกโมงครึ่งก็ถึงวัด โอโห คนเต็มลานวัดเลยตั้งแต่หน้าพิพิธภัณฑ์ล้นไปไกล

ผมว่าไกลเกือบ ๑ กิโลเมตรเมตรเลย มองไปยังเห็นคนอยู่ลิบๆ

ชักท้อใจเหมือนกัน แต่ก็ตั้งใจมาแล้วนิครับ จะหันหลังกลับก็ใช่ที่

อุตส่าห์นั่งมอไซด์รับจ้างมาทนหนาวมาถึงละ อย่างน้อยขอกราบท่านได้ก็ยังดี

แต่ผิดคาดครับผม กุฏิว่าง เจอแต่หน้าญาติธรรมที่คุ้นเคยกันดี

หลายท่านก็เคยเจอทุกวันพุธตอนเพล เอาเป็นว่าเจอแต่หน้าเดิมๆ

เลยได้คำถามว่า "คนเขามาวัดวันนี้กันเพื่ออะไร แล้วเรามาทำไม"

พอกราบหลวงปู่เสร็จก็ไปหาอะไรรองท้องนิดหน่อย ก็ต้องขออนุโมทนา

กับท่านเจ้าของโรงทานทุกร้านด้วย จากนั้นก็ได้ถวายภัตตาหารเช้าแก่คณะสงฆ์

ทีนี้ละครับท่านผู้อ่านมีโอกาสไปช่วยคณะทำงานแจกแหวน ทำหน้าที่วัดเบอร์แหวน

เจอสารพัดความเป็นคนเลยครับ ทั้งดีและไม่ดี ฝ่ายไหนมากกว่าอย่าว่ากัน

เอาเป็นว่าเราอยากอยู่ฝ่ายไหน ก็ทำตนแบบนั้น เป็นเรื่องที่สามที่ได้จากวันนี้

จากนั้นก็ฟังคณะสงฆ์เจริญพุทธมนต์เป็นมงคลแก่ตัว ได้มีโอกาสกราบหลวงพี่ชาญ

สนทนาธรรมกันพักหนึ่ง ก็กราบลาหลวงปู่กลับออกมา

ที่เล่ามาซะยาวก็อยากให้ท่านๆทั้งหลายได้พอเห็นภาพ ถึงแม้จะไม่ได้ไปด้วยตนเอง

ก็ส่งจิตน้อมคารวะครูอาจารย์อยู่ที่บ้าน ทำงานตามที่หลวงปู่ท่านแนะนำไว้

ก็ขอโมทนากับทุกท่านด้วยนะครับ

ขอบคุณหมีน้อยที่ช่วยเล่าบรรยากาศของวันงานให้เพื่อนสมาชิกได้เห็นถาพ ในโอกาสวันคล้ายวันมรณภาพหลวงปู่ ซึ่งมีการจัดงานติด ๆ กันกับครูบาอาจารย์ท่านอื่น ๆ คือ หลวงพ่อเกษม เขมโก ลำปาง วันที่ ๑๕ ขยับมาวันที่ ๑๖ ก็หลวงพ่อชา สุภัทโท อุบลราชธานี พอ ๑๗ ก็วัดสะแก อยุธยา

เรื่องการแจกแหวน (ที่จัดสร้างใหม่ทุกปี) คุณศักดิ์ชัยพูดเล่าให้ฟังว่าด้วยความที่เขาเป็นคนชอบแหวนหลวงปู่มาก อยากจะให้ผู้ที่ศรัทธาหลวงปู่มีแหวนใส่กันทุก ๆ คน ครั้นจะไปหาแหวนสมัยท่านมาแจกก็หมดปัญญา จึงสร้างเอาใหม่แล้วมาขอบารมีหลวงปู่ ซึ่งในปีนี้มีพิเศษตรงที่ได้นำแหวนทั้ง ๑๐,๐๐๐ วงเศษ ไปขอให้หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จ. สิงห์บุรี อธิษฐานจิตให้ โดยได้ถวายแหวนให้ท่านไว้แจกลูกศิษย์ด้วยจำนวน ๑,๐๐๐ วง

คุณศักดิ์ชัยไม่ได้ทำพิธีอะไรมากมาย เพราะไม่ได้มีเจตนาไปในทางขลัง หากแต่ต้องการให้เป็นสัญลักษณ์ของความดีงาม เป็นสิ่งระลึกถึงหลวงปู่เท่านั้น และในการแจกแหวนก็พยายามให้กระทบกระเทือนผู้ที่มากราบสักการะหลวงปู่น้อยที่สุด จึงมีการวางแผนการแจกจ่ายและการจัดคิวไม่ให้ไปบังหนทางที่ใคร ๆ จะไปกราบสักการะหลวงปู่ที่หน้ากุฏิ

เนื่องจากผมเองก็ไม่ได้ไป ไม่ทราบหมีน้อยพอเล่าได้ไหมว่าภาพบรรยากาศของคนที่มาเข้าคิว บังหรือกระทบด้านหน้ากุฏิมากน้อยเพียงใด

แต่สิ่งที่คาดว่าเกิดขึ้นแน่ ๆ คือบรรดาผู้ที่ได้รับแหวนบางท่าน จะนำไปขายคนที่อยู่ท้ายแถวเพื่อแลกกับการที่ต้องยืนรอคิวนาน ๆ (คงทำกันเป็นอาชีพทุกปี)

แล้วก็ภาพที่ชาวพุทธควรรู้ทันและไม่ควรไปสนับสนุนคือพระสงฆ์ (ต้องเรียกว่าแต่งกายเลียนแบบสงฆ์) ที่ปะปนเข้ามาในงานเพื่อหาลาภ หาของถวาย บ้างดักอยู่ตรงปากประตูวัดเพื่อขอโดยสารรถออกไปพร้อมกับบอกบุญค่าเดินทาง (แต่งชุดธุดงค์ แต่ขอค่ารถ?)

โลกทุกวันนี้มีแต่เรื่องที่ต้องพิจารณา จะเอาศรัทธานำลิ่วไม่ได้ 

อนัตตา ในความหมายที่หลวงปู่สอน คือ
ให้เราเข้าถึงความไม่ยึดมั่นถือมั่น ว่านี้คือตัวเรา
นี้คือของของเรา หรือ ตัวกู ของกู นั่นเอง

ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ลูกไก่เถื่อนก็จะเริ่มเรียนรู้ว่า
ภาวนา ไม่ได้แปลว่า ให้ "ท่อง"ไตรสรณาคมน์ไว้ตลอด
แต่ให้ฝึก "ระลึก" ถึง พุทธัง ธัมมัง สังฆัง
ทั้งในอิริยาบถยืน เดิน นั่ง นอน
ถามว่า "ระลึกไปทำไม"
ตอบว่า "ระลึกไว้ ไม่ให้โกรธ โลภ หลง"
ดังตัวอย่างที่ลูกไก่เถื่อน ได้ประสบแล้วนี่เอง

ที่หลวงปู่สอนไว้หล่ะครับ  "โลกเท่าแผ่นดิน  ธรรมเท่าปลายเข็ม" 

สำหรับการแจกแหวนที่อาสิทธิ์ กล่าวถึง

ปีนี้คนมารับมากมาย ดังเช่นทุกปี

ก่อนที่จะเริ่มการแจกก็มีชาวบ้านมาแต่เช้า บางคนนอนรอก็มี

ระหว่างที่รอเตรียมการนั้น ผู้มารับแหวนก็ตั้งหัวแถวอยู่ที่หน้าพิพิธภัณฑ์

ไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับภายในบริเวณโรงทาน หอสวดมนต์ หรือกุฏิเลย

อาจจะมีบ้างที่เข้ามารับอาหารไปรับประทานแต่ก็ส่วนน้อย

คงกลัวคนแย่งคิว จนเวลาประมาณ 8:45 น

ก็เริ่มการแจก โดยมีเจ้าหน้าที่จัดคนเป็นกลุ่มประมาณ กลุ่มละ 10-20 คน

เดินจากหน้าพิพิธภัณฑ์ ข้ามมายังบริเวณเต๊นท์ โดยมีช่องทางเดินชั่วคราว

กั้นด้วยลำไม้ไผ่