เนื่องจากมีข้อจำกัดในการเปิดกระทู้ใหม่ ๆ เพราะเว็บนี้มี limit การตั้งกระทู้ได้ไม่เกิน ๑,๐๐๐ กระทู้ (= เว็บเศรษฐกิจพอเพียง) ซึ่งปัจจุบันก็เต็มแล้ว เวลาจะตั้งกระทู้ใหม่ ๆ ทีหนึ่งก็ต้องไปหาลบกระทู้เก่า ๆ ออกไปแทน

ดังนั้น จึงอยากรวมคำถาม (ปุจฉา) ใหม่ ๆ ไว้เสียที่เดียว แต่มีข้อแม้ว่าควรพิจารณาว่าเป็นคำถามเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมของตนเองจะดีมาก หรือถามเพื่อแก้ข้อสงสัยในข้อธรรม 

กระทู้นี้ตั้งใจว่า ให้สมาชิกปุจฉา แล้วคุณอาเมธาเป็นผู้ตอบ

(สำหรับปุจฉา-วิสัชนาที่กระจายอยู่ในกระทู้เก่า ๆ ขณะนี้ผู้ช่วยครูกำลังช่วยกันรวบรวมไว้ภายใต้ heading ที่จะตั้งขึ้นใหม่ ถัดจาก download หนังสือธรรมะ)

ใครจะเริ่มถามเป็นคำถามแรกเอ่ย

อาการนี้เกิดขึ้นได้แต่ไม่บ่อย
เท่าที่พบโดยทั่วไปมีไม่เกิน 5% ของคนที่ภาวนา
อย่าไปฟังมากให้เป็นกังวล
ส่วนขั้นไหน ก็อย่าเพิ่งอย่าไปสนใจเช่นกัน

อีกตัวอย่างหนึ่งของ "สังขารมาร"
คือ วิจิกิจฉา หรือ ความลังเลสงสัยในการปฏิบัติ
เช่น ขณะภาวนาเมื่อเริ่มเข้าสู่ความสงบ
แล้วมี อาการทางกาย + อาการทางจิต เกิดขึ้น
ด้วยความที่ไม่รู้จัก ไม่เข้าใจ ว่าสิ่งนี้เป็นอย่างไร
ใจจึงคิดปรุงนึกถึงเรื่องต่างๆ ส่วนใหญ่ปรุงไปให้เป็นทุกข์
มากกว่าปรุงไปให้เป็นบุญเป็นกุศล

จะแก้อย่างไรดี ถ้าจิตมีลักษณะอย่างนี้ขณะที่ภาวนา ...
อันดับแรก คือ รับรู้ รับทราบว่าเกิดอะไรขึ้น
ข้อต่อมา เหมือนทางแยกซ้าย - ขวา 
ไปได้ทั้งสองทาง ถ้าทำถูก สุดท้ายจะกลับมาเป็นทางเดียวกัน
หลวงปู่ดู่ท่านใช้คำว่า "รวมสามให้เป็นหนึ่ง"
หลวงตามหาบัว ท่านก็มีเทศน์ไว้ ...
ปัญญาอบรมสมาธิ สมาธิอบรมปัญญา

ทางแยกซ้าย
ใช้กำลังสมถะหรือสมาธิเข้าข่ม
พยายามหยุดคิด หยุดนึก ฝึกจิตแบบนี้
เรียกว่า สมาธิอบรมปัญญา

ทางแยกขวา
ใช้กำลังปัญญา ใช้ความจริงมาพิจารณา
พิจารณาว่าพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีจริง
สิ่งไม่ดีเกิดขึ้นที่กายที่จิต ไม่มีอะไรจะเหนือไปกว่า
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอยึดเอาคุณพระ
แทนความคิดสังขารมารทุกๆ เรื่อง
ขอตายถวายชีวิตกับ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
นี่!!! หลวงปู่สอนไว้แบบนี้
หากทำได้แบบนี้ ท่านเรียกว่าปัญญาอบรมสมาธิ

ค่อยๆ ทำความเข้าใจ ฝึกทำเรื่อยไป ...

พุทธธิดาโปรดศึกษาเพิ่มเติม
"ปัญญาอบรมสมาธิ สมาธิอบรมปัญญา"
ท่านหลวงตามหาบัวท่านอธิบายไว้อย่างละเอียดดีแล้ว
สามารถค้นดูได้จาก Google

หากยังมีข้อสงสัย ลุงสิทธิ์จะช่วยตอบหลังไมค์ครับ :)

กราบขอบพระคุณพี่สิทธิ์ครับผม

ด้วยตระหนักว่าทุกวันคือวันสำคัญทุกวินาทีมีค่าไม่ควรเนิ่นช้า และเช้านี้ยิ่งสำคัญใหญ่ เมื่อกาย+ใจได้รับคำสอนเพื่อน้อมนำปฏิบัติขัดเกลา

เป็นกระทู้ที่มีประโยชน์มากๆครับ สาธุครับ

สาธุกับความเห็นของน้องเหลิมและน้องปุถุชนครับ
คนที่มีความเห็นถูกตรงย่อมไม่มองข้ามบุญแม้เล็กน้อย ดังนั้น แม้จะมุ่งเน้นการเจริญปัญญาอันเป็นบุญใหญ่ ก็ย่อมไม่ละเลยบุญจากการทำทานและรักษาศีล

ตรงกันข้าม คนที่มุ่งเน้นบุญจากการทำทานอยู่เป็นปรกติ บางทีอาจละเลยบุญที่ยิ่งขึ้นไปอีก นั่นก็คือบุญจากการรักษาศีล และการเจริญปัญญา

สำหรับข้อสงสัยในข้อที่สองนั้น หลวงพ่อชาท่านเรียกว่าเป็นความคิดของไส้เดือน ไส้เดือนมันคิดว่าดินจะหมดโลก ไม่พอให้มันกิน ซึ่งเป็นความคิดที่ไม่อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง ผลไม้ที่อยู่บนต้นเดียวกันก็ยังสุกไม่พร้อมกัน การที่ว่าผู้ชายทั้งโลกจะมามีศรัทธาออกบวชกันหมดจนสังคมอยู่ไม่ได้นั้น จึงเป็นความคิดที่มิได้ตั้งอยู่บนพื้นนฐานของความจริงเช่นกัน เป็นความคิดของไส้เดือน!