Web Laungpudu.com / Luangpordu.com ถือกำเนิดมาประมาณ ๖ เดือนแล้ว ยังไม่ได้ให้โอกาสสมาชิกแนะนำตัวเองเลย

คงจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย หากเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจในการชักนำแต่ละท่านให้เข้ามาสนใจศึกษาธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าและครูอาจารย์ทั้งหลาย รวมทั้งหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

สวัสดีค่ะคุณสิทธิ์ คุณเมธา และเพื่อนธรรม รวมถึงสมาชิกชาวเวปหลวงปู่อมยิ้มทุกท่าน ขออนุญาตแนะนำตัวเองก่อนนะคะ ดิฉันชื่อเสาวลักษณ์ ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของหลวงปู่ดู่ที่สมาชิกหลายท่านได้ share ประสบการณ์มานานหลายเดือนแล้ว ตัวดิฉันเองได้มีโอกาสไปกราบหลวงปู่ที่วัดสะแกตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ.2527 จากการแนะนำชักชวนของเพื่อนที่อยู่อยุธยาได้ร่วมถวายภัตตาหารเพลพร้อมกับญาติโยมที่มาจากทั้งในอยุธยาและจังหวัดอื่นๆ หลังจากหลวงปู่ฉันเพลเสร็จก็เป็นเวลาของญาติโยมนำอาหารที่หลวงปู่รับแล้วแต่ฉันไม่หมดมาร่วมรับประทานกัน บรรยากาศในครั้งนั้นทุกคนที่มาร่วมทำบุญจะมีจิตใจที่เป็นปิติเพราะได้ร่วมบุญกับหลวงปู่ที่มองทุกคนด้วยสายตาที่เปี่ยมเมตตา แรงบันดาลใจให้มาศึกษาธรรมะของหลวงปู่มีหลายอย่างแต่ที่แน่ที่สุดคือมีความรักและศรัทธาในองค์หลวงปู่ดู่มานาน ได้รับประสบการณ์จากความเมตตาของหลวงปู่ก็หลายครั้งไว้จะค่อยๆเล่าให้ฟังนะคะ อย่างไรก็ตาม ดิฉันยังคงเป็นบัวที่ยังไม่พ้นน้ำ (พยายามไม่ใช้คำว่าบัวใต้น้ำถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ตาม) ยังปฏิบัติแบบกระท่อนกระแท่น จะติดง่วงซะมากกว่า ก็ขอเป็นคนหนึ่งในสมาชิกของเวปนี้นะคะ (ต้องขอโทษ เมื่อบ่ายส่งแล้วแต่ทำไมมีแต่ความว่างเปล่าไปก็ไม่รู้ ขอส่งใหม่ค่ะ)

ยินดีต้อนรับครับน้องแหวว (เรียกว่าหลานแหววถึงจะถูก)

ตอนที่ลุง ๆ รู้จักหลวงปู่ก็อายุประมาณหนูแหววนี้แหละ

เมื่อรู้จักหลวงปู่ รวมทั้งคำสอนหลวงปู่ในวัยเดียวกัน ดังนั้น ก็ถือว่าไม่ได้เปรียบเสียเปรียบใช่ไหมครับ ทำให้มีการเรียนรู้ ๒ อย่างไปพร้อมกัน นั่นก็คือ การเรียนรู้วิชาทางโลก และการเรียนรู้ธรรมะหรือเรื่องชีวิต เพื่อจะได้ "เหยียบเรือสองแคม" อย่างสมดุลย์

มีเรื่องสนุก ๆ ในรั้วมหาวิทยาลัยก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้าง เผื่อลุง ๆ จะได้หวนระลึกถึงวันวาน (ที่อาจไม่ค่อยหวานนัก) แล้วนำมาเล่าสู่กันฟังบ้าง

สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้าเวปค่ะ ต้องการศึกษาธรรมของหลวงปู่ดู่ ดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนธรรมทุกคนค่ะ

ขออนุญาตเป็นตัวแทนเพื่อน ๆ สมาชิกเว็บหลวงปู่อมยิ้ม กล่าวต้อนรับคุณสิทธิลาภครับ เข้าใจว่าคงเคยได้ศึกษาคำสอนหลวงปู่จากหนังสือตามรอยธรรม ย้ำรอยครูฯ มาบ้างแล้วนะครับ

ปรกติสมาชิกเว็บเขามีนัดปฏิบัติภาวนาร่วมกัน (ที่บ้านตัวเอง) ในเวลา ๔ ทุ่ม ทุกวันพระ ถือเป็นการสร้างวินัยในการปฏิบัติให้กับตนเอง ถ้าไม่ติดอะไรก็เรียนเชิญปฏิบัติร่วมกันครับ

ขออนุญาตเป็นตัวแทนเพื่อน ๆ สมาชิกเว็บหลวงปู่อมยิ้ม กล่าวต้อนรับคุณสิทธิลาภครับ เข้าใจว่าคงเคยได้ศึกษาคำสอนหลวงปู่จากหนังสือตามรอยธรรม ย้ำรอยครูฯ มาบ้างแล้วนะครับ

ปรกติสมาชิกเว็บเขามีนัดปฏิบัติภาวนาร่วมกัน (ที่บ้านตัวเอง) ในเวลา ๔ ทุ่ม ทุกวันพระ ถือเป็นการสร้างวินัยในการปฏิบัติให้กับตนเอง ถ้าไม่ติดอะไรก็เรียนเชิญปฏิบัติร่วมกันครับ

สวัสดีครับ พี่สิทธิ และสมาชิกทุกท่าน ผมสมาชิกใหม่ขอแนะนำตัวครับ  ผมได้รู้จักองค์หลวงปู่ดู่ราวๆปี40-41จากหนังสือศักดิ์สิทธิ์ เรื่องราวของหลวงปู่ เขียนโดยคุณ น.นิรนาม ไม่ทราบชื่อจริงคือใคร  รู้จักหลวงปู่แรกๆศรัทธาท่านถึงขั้นตัดรูปเล็กๆของท่านจากหนังสือมาเลี่ยมพลาสติกห้อยคอ แล้วยังโดนหลอกเช่าพระหลวงปู่ปลอมอีกเยอะมาก(ที่ขึ้นธรรมธาตุปลอมเป็นฟูๆใยๆเกล็ดน้ำแข็ง หลายท่านคงเคยเห็น)ผมรู้ความจริงจากนักปฏิบัติธรรมท่านหนึ่ง คือ อ.ศิวพล บัวศรี ตอนนั้นท่านยังไม่บวช ท่านให้ข้าวเสกหลวงปู่มาสามเม็ด เกศาหลวงปู่สามเส้น  คุณเนาว์ นรญาณ และคุณรณธรรม ก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณทางธรรมของผมเช่นกัน ทั้งสามท่านผมไม่เคยเห็นตัวจริง มีแต่คุยทางโทรศัพย์  ผมได้ไปวัดสะแกครั้งแรกในชีวิตเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาครับ ด้านการปฏิบัติผมกำหนดรู้ลมเข้าออกพร้อมพุทโธเป็นส่วนมาก ไม่จริงจังเต็มที่สักเท่าไหร่พอเป็นนิสัยปัจจัยเท่านั้น โดย คิดได้ตอนไหนก็ทำตอนนั้น ที่อยู่ผมไม่ค่อยเหมาะนั่งแบบจริงจัง เพราะเสียงดัง พอนั่งเคลิ้มๆไปหน่อยตกใจอยู่เรื่อย  คุณพี่สิทธิ์ช่วยชี้แนะด้วย  ขออนุโมทนาบุญกับคุณพี่สิทธิ์และสมาชิกทุกท่านนะครับ

สวัสดีครับคุณคนอุดร

ชื่อกัลยาณมิตรที่คุณคนอุดรเอ่ยชื่อมานั้น ที่รู้จักมักคุ้นกันดีก็คือคุณรณธรรม ซึ่งผมยกให้เขาเป็นพหูสูตรตัวจริง น้องเขาวางตัวเป็นธรรมชาติ และมีความอ่อนน้อมถ่อมตน รู้จักครูบาอาจารย์มาก มีวินิจฉัยแยกแยะธรรมคำสอนได้ดี

ส่วนคุณเนาว์นั้น ได้เคยร่วมทำหนังสืองานพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่สิม วัดถ้ำผาปล่องด้วยกัน (ผมรับผิดชอบส่วนของการเรียบเรียงประวัติและบันทึกธรรมของหลวงปู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจดหมายที่ท่านส่งไปสอนพระเณรที่วัดอโศการาม เพราะท่านเคยรักษาการณ์เจ้าอาวาสภายหลังที่ท่านพ่อลีมรณภาพ ส่วนคุณเนาว์รับผิดชอบเรื่องเกร็ดเรื่องราววัตถุมงคลของหลวงปู่สิม) คุณเนาว์เองก็มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาและรู้จักครูบาอาจารย์มากเช่นกัน

อ้าวไปเล่าเรื่องคนอื่นซะหลายบรรทัด (ตามประสาคนแก่ที่ชอบคิดถึงเรื่องเก่า ๆ)

เรื่องการปฏิบัติของคุณคนอุดรนั้น ดูเหมือนว่าเจ้าตัว (คือคุณคนอุดร) เอง ก็เฉลยปัญหาของตัวเองเสร็จสรรพ คือ เพราะเราเลือกที่จะปฏิบัติแบบพอเป็นนิสัยปัจจัย ผลหรือสมบัติจากการปฏิบัติมันก็เลยยังไม่มีให้ชื่นใจเต็มที่นัก ทางแก้อยู่ที่ไหน ...อยู่ที่ปฏิบัติตามที่หลวงปู่แนะนำว่า ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ทำ ด้วยความตระหนักว่าธรรมที่เราตั้งใจปฏิบัตินั้นจะมาเป็นที่พึ่งฝากเป็นฝากตายได้จริง เป็นของที่ต้องรักษายิ่งกว่าวัตถุสิ่งของมีค่าภายนอก

ส่วนเรื่องปัญหาที่บ้านมีเสียงรบกวนการปฏิบัตินั้น หากเป็นปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้ เราก็ต้องมาปรับใจเราแทน คุณคนอุดรเคยทราบไหมว่า ช่วงที่หลวงปู่มีชีวิตอยู่นั้น ในวัดสะแกเองก็มิใช่สถานที่สงบสงัดแต่อย่างใดเลย ชาวบ้านที่นั่นยังคงมีค่านิยมจัดงานมหรสพ ไม่ว่างานบวช งานศพ ฯลฯ เสี่ยงปี่พาทย์หรือดนตรีสมัยใหม่ แทบจะหันลำโพงมาที่กุฏิหลวงปู่

การที่ต้องปฏิบัติในท่ามกลางความไม่สงบสงัด ทำให้นักปฏิบัติต้องใช้กำลังใจและการประคองจิตมากกว่าภาวะแวดล้อมที่เอื้อ หลายเท่านัก แต่ผลที่ได้จากความบากบั่นของผู้ภาวนามันก็คุ้มค่ามากนะครับ คือความสงบที่ได้มันจะอยู่กับเราได้นาน อีกทั้งนำมาเป็นเครื่องเตือนใจเราว่า ยุคนี้เป็นยุคตลาด (มีแต่ความอึกทึกครึกโครม) เราก็ต้องภาวนาให้ได้ ต้องสงบให้ได้ในท่ามกลางเสียงเหล่านี้ แพ้บ้าง ชนะบ้าง ก็ฝึกตัวเองไปเรื่อย (ถ้าไม่เห็นคุณค่าของการฝึกก็จะไปไม่รอด ...ต้องบอกตัวเองว่ามนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐก็เพราะการฝึกตัว หากไม่ฝึกฝนอบรมตน มนุษย์ก็หาประเสริฐไม่)

ผมพูดเล่ามาเสียยาวเชียว ขอบคุณคุณ supa ที่ช่วยกล่าวทักทายปราศัยผู้มาใหม่

หวังว่าบ้านหลวงปู่อมยิ้มหลังนี้จะบ้านที่ให้อุบายธรรมและกำลังใจกับสมาชิกทุกท่าน ในการฝึกฝนอบรมตนเพื่อให้มีตนเป็นที่พึ่ง

ซึ่งผมและเพื่อน ๆ กลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำ ก็จะฝึกฝนอบรมตนเองไปพร้อม ๆ กันกับทุก ๆ ท่าน โดยมีพระพุทธเจ้าและหลวงปู่ดู่เป็นยอดกัลยาณมิตรของพวกเราทุกคนเหมือนกันครับ

ขอต้อนรับสู่บ้านหลวงปู่อมยิ้ม บ้านที่ให้ความอบอุ่นและความปรารถนาดีให้แก่กัน

ที่ปรากฏเป็นสองนิกาย ปัจจัยสำคัญก็คือทิฏฐิของคนไม่เสมอกัน ฝ่ายพระเถระอันมีพระมหากัสสปะเป็นหัวหน้า เห็นว่าควรคงพระวินัยไว้ดังเดิม (คือยอมลำบากในการรักษาข้อวินัย ดีกว่าปล่อยให้ยืดหยุ่น เพราะเกรงจะเลยเถิดกันไปเรื่อย ๆ) ฝ่ายนี้จึงเรียกว่าเถระวาท

อีกฝ่ายหนึ่ง เห็นว่าบางอย่างก็ต้องยืดหยุ่นไปตามสภาพการณ์ (ซึ่งก็มีเหตุผล รวมทั้งมีทั้งข้อดีและข้อเสีย) เรียกภายหลังว่าอาจาริยวาทบ้าง มหาสังฆิกะบ้าง มหายานบ้าง พระกลุ่มนี้เห็นว่าอาบัติบางอย่างเป็นเรื่องเล็กน้อยที่พระพุทธเจ้าก็น่าจะอนุญาต

มันเป็นความจริงที่มิอาจทำให้ทุกคนในโลกมีความเห็นอย่างเดียวกัน

ถ้ามองในภาพกว้าง การที่เรามีมหายาน ก็ทำให้พุทธศาสนาแผ่กว้างไกลไปในจีน เกาหลี และญี่ปุ่น ฯลฯ ได้ แต่สิ่งที่นักวิชาการสมัยนี้ (โดยเฉพาะญี่ปุ่น) ยอมรับอย่างเต็มที่ก็คือ คำสอนของมหายานมิใช่พระพุทธพจน์แท้ หากแต่เถราจารย์แต่งขึ้น อาจารย์แต่ละยุคก็จะแต่งพระสูตรขึ้นมาใหม่ (จึงเรียกว่าอาจาริยวาท) ทำให้หากจะหาพระพุทธวจนะแท้ ๆ ก็ต้องมาสืบค้นจากพระไตรปิฎกของเถรวาท (เมืองไทย) ดังนั้น เมื่อคราวที่เมืองไทยจัดทำซีดีพระไตรปิฎก (ฉบับบาลี) เสร็จ พวกที่มาซื้อมากที่สุดจึงเป็นนักวิชาการพุทธศาสนาจากญี่ปุ่นและชาติตะวันตก

เสริมเป็นเกร็ดความรู้อีกนิดว่า ทางมหายาน เขามีนิกายยิบย่อยมาก (มากตามอาจารย์ในแต่ละยุค) บางพวกให้เรียกชื่อนิกายย่อย ๆ ไม่ให้เรียกมหายานก็มี เพราะเรื่องของทิฏฐิมานะ ทุกวันนี้ ยังสรุปไม่ได้ว่ามหายานนั้นถือกำเนิดจากทางลังกาหรือแคว้นคันธาระ (ตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย)

ในอดีต ทุกครั้งที่มีความพยายามจะรวมนิกายเข้าด้วยกัน ก็จะเกิดเป็นนิกายใหม่ขึ้นมาอีก !

สวัสดีครับคุณพงไพร

อยู่ในพงไพรเสียนานนะครับ กว่าจะก้าวออกจากพงไพรมาทักทายกันบ้าง

เรื่องอภินิหารในวัตถุมงคลหลวงปู่นั้น คงมีกล่าวขานกันไม่รู้จบ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั่นก็คืออภินิหารแห่งธรรมของท่านที่เปลี่ยนชีวิตคนให้พ้นจากโมฆบุรุษ โมฆสตรี ...หัวใจของการเปลี่ยนชีวิตเขาเหล่านั้นอยู่ที่ไหน ต้องค้นเอาเองครับ