กระทู้นี้ขอเปิดเวทีร่วมรำลึกและขออนุญาตถ่ายทอด
เรื่องราวและเรื่องเล่าของศิษย์หลวงปู่ผู้หนึ่งที่ชื่อ
คุณจำนง เจริญฟูสถิตย์ หรือ "น้านง" ที่ผมรู้จัก

หนังสือ "หลวงพ่อดู่ พรหมปัญโญ เพชรแท้แห่งกรุงศรีอยุธยา" เล่มนี้
น้านง เป็นผู้เขียนเองทั้งหมด
สำหรับภาพปกน้านงขอถ่ายตอนที่ขออนุญาต
สร้างรูปเหมือนหลวงปู่ขนาดเก้านิ้ว

น้านงจัดทำเพื่อถวายหลวงปู่ เมื่อครั้งที่ท่านจะครบ ๙๙ ปี
ในวันที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๔๖ จะทยอยนำมาเล่าสู่กันฟัง

และขอเชิญศิษย์หลวงปู่ที่รู้จักคุณจำนง
มาร่วมถ่ายทอดเรื่องราวให้ศิษย์รุ่นหลังได้ฟังกัน ...

คุณจำนงไปวัดสะแกอย่างสม่ำเสมอ เป็นเวลานาน หลายสิบปี

เพียงแต่หลังจากหลวงปู่มรณภาพแล้ว อาจจะไม่ไปบ่อยเหมือนเมื่อก่อน

ซึ่งนอกจากหลวงปู่แล้วคุณจำนงยังคุ้นเคยกับพระหลายรูปที่วัดสะแก

แต่ที่ผมเห็นมีความสนิทสนมเป็นพิเศษ ก็หลวงน้าลำใย

ผู้ที่ออกทุนจัดทำหนังสือเล่มนี้

คุณจำนงเล่าว่า สมัยก่อนคนมาวัดสะแกยังไม่มากเหมือนสมัยนี้

คุณจำนงจึงจ่ายเงินเป็นรายเดือนให้ป้าสอิ้ง

เพื่อจัดทำอาหารถวายพระ  จากหนังสือคุณจำนงบอกว่ามี ๒ รูป

คือถวาย หลวงปู่ และหลวงน้าลำใย

ตอบคำถามสมาชิกเรื่องหลวงปู่เสกพระที่น้านงนิมนต์
หากศึกษาพระวินัยแล้ว หลวงปู่เสกพระไม่ผิดศีลไม่ผิดพระวินัย
แล้วเรื่องราวเป็นอย่างไร ...
คุณเมธาตอบไว้
ถ้าไม่ผิดเพี้ยน ได้กราบเรียนถามหลวงปู่แล้วได้คำตอบว่า

ศิษย์:     เรื่องน้านงนิมนต์หลวงพ่อเสกพระ เป็นยังไงครับ
หลวงปู่:  พระนี่ หลวงพ่อบุดดาฝากคนมาถวาย ข้าได้ประโยชน์
            พอข้าเสกเป็นพระขึ้นมา ... คนอื่นได้ประโยชน์
            ข้าเอาเขา (น้านง) เป็นลานลง ... ให้คนได้บุญกัน

สำหรับเรื่องนี้ได้กราบเรียนถามพระอาจารย์มานิตย์
ศิษย์อาวุโสท่านหนึ่งของหลวงปู่ ที่วัดสะแก ท่านมีความเห็นว่า
"ไม่ใช่(เรื่องเคร่งในศีล)แน่นอน
  น่าจะเป็นเพราะว่า(หลวงปู่)ท่าน
  ไม่ต้องการให้ใครเกิดจิตปรามาสพระที่ฝากมา
  จะเป็นบาปกับคนนั้นด้วย
  จึงรอให้มีคนทักเสียก่อนว่ายังไม่ได้เสก
  ท่านจึงเสกตอนนั้น"

คำว่า "... เป็นลานลง" นี้
เป็นอีกหนึ่งคำที่เป็น "ภาษา" หรือคำพูดที่หลวงปู่ใช้
คุณเมธาเคยเล่าว่า
บางครั้งหลวงปู่ท่านจะสอนใครบางคนที่มาวัด
เรื่องใดเรื่องหนึ่งที่เขาไม่ได้คิดมาก่อน
พูดไปตรงๆ เขาก็อายคนอื่นในเวลานั้น
จึงมีเหตุการณ์บางครั้งที่หลวงปู่คุยกับศิษย์
เพื่อสอนอีกคนหนึ่งที่นั่งฟังอยู่ท่ามกลาง
ผู้ฟังหลายๆ คน บริเวณกุฏิท่าน
ยามเช้าหลังจากที่ท่านฉันภัตตาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ที่ทราบเช่นนี้เพราะพอตกกลางคืน
หลวงปู่ท่านได้เล่าให้ศิษย์ฟังโดยขยายความ
ถึงเหตุการณ์เมื่อช่วงเช้าหรือตอนกลางวัน
แล้วท่านก็สรุปว่า
"ที่ข้าพูดเรื่องนี้ .... ข้าขอเอาแกเป็นลานลง"
ใครที่เคยเป็น "ลานลง" ของหลวงปู่
คงรู้ดีว่า หลวงปู่ที่รักยิ่งของพวกเรานั้น
ท่านมีเมตตา ไม่มีประมาณ ...

เกี่ยวกับเหตุการณ์ไฟไหม้ที่วัดสะแก

คุณจำนงเขียนเล่าไว้ในหนังสือว่า

เมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๒๘-๒๕๒๙ ไฟไหม้กุฏิหลวงตาใหญ่

ท่านเจ้าคุณโบราณคณิสสร อดีตเจ้าอาวาสวัดสะแก

ศพของท่านยังอยู่ในกุฏิ ตอนไฟไหม้ก็ช่วยกันหามโลงศพ

ของท่านออกมา แล้วจึงฌาปานกิจภายหลัง

เมื่อไฟไหม้ก็มีที่ว่าง ทางวัดจึงดำริสร้างวิหารที่มีอยู่ในปัจจุบัน ...

กุฏิท่านเจ้าคุณอยู่ตรงข้ามกุฏิหลวงปู่ ซึ่งคุณจำนงได้เล่าให้ฟัง

ในภายหลังที่ได้ถามหลวงปู่ว่า

ตอนไฟไหม้ ทำไมหลวงปู่ไม่ออกมาจากกุฏิ

คำตอบของหลวงปู่ที่คุณจำนงเล่าให้ฟัง ผมจำได้ประมาณว่า

         "ออกไปได้ยังไง มีของเขาฝากไว้เยอะ"

ในเรื่องเดียวกันนี้พี่เมธาถามหลวงปู่ ท่านตอบว่า

         "ถ้าปล่อยให้ไหม้จะเสียของ

          ทั้งของสงฆ์ ของที่ชาวบ้านจะได้ประโยชน์"

เรื่องที่ 9: (หลวงพ่อดู่) ท่านชักชวน

นั่งสมาธิให้เห็น แสงสว่างเท่าหัวไม้ขีด
ดีกว่าตักบาตรจนบาตรทะลุ

บันทึกโดยคุณจำนง เจริญฟูสถิตย์

       เดินทางปลอดภัย

พนัมมะเห พนัมมะเห พนัมมะเห อิติปิโสภะคะวา ยาตรายามดี

       วันอาทิตย์ชัยศรี สวัสดีลาโภ นะโมพุทธายะ

หมายเหตุ: วันเปลี่ยนไปตามวัน เช่น วันอาทิตย์ หรือ วันอังคาร

คาถาเดินทางปลอดภัยนี้ พิมพ์อยู่ในหน้าสุดท้ายของหนังสือ

แต่ในหนังสือพิมพ์ตกคำว่า "คะ" ไป จึงขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้อง

คาถานี้ คุณจำนงบอกผมว่าได้มาจากหลวงปู่ครับ

เรื่องที่ 10: ญาณหยั่งรู้

พูดถึงเรื่องญาณหยั่งรู้ เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๔
ผมกับคุณเชวงศักดิ์มาวัดสะแกด้วยกัน
ผมขับรถ เขานำทาง วันนั้นเรามาวัดสายกัน
ประมาณ ๑๐.๓๐ น.
คุณเชวงศักดิ์อธิษฐานจิตขอให้หลวงพ่อคอย
จะเอาอาหารไปถวายท่าน
ธรรมดาหลวงพ่อฉันอาหารมื้อเดียวประมาณ ๘-๙ น.
พอไปถึง ภัตตาหารตั้งรอเตรียมพร้อมเต็มไปหมด
ครั้นคุณเชวงศักดิ์ถวายภัตตาหาร
หลวงพ่อลงมือฉันทันที เพราะเกินเวลามามากแล้ว
คุณเชวงศักดิ์อยากรู้ว่าหลวงพ่อจะรู้ไหม
ผลสุดท้ายต้องยอมหลวงพ่อ

บันทึกโดยคุณจำนง เจริญฟูสถิตย์

เรื่อง ยาพระพุทธเจ้า

น้านงอาจจะเป็นบุคคลที่ชอบใจหรือไม่ชอบใจของใครบางคน
แต่สำหรับผมแล้ว น้านงเป็นตัวอย่างของศิษย์หลวงปู่
ที่ผมรู้จัก เวลาที่มากราบหลวงปู่ สังเกตดูว่า
ไม่เพียงแต่น้านงจะซักถามหลวงปู่ถึงข้อสงสัย
อย่างตรงไปตรงมา เช่น ผีกินครั้งหนึ่งอิ่มไปได้กี่วัน ฯลฯ
หลวงปู่จะชวนน้านงคุยและสอนข้อธรรมไปด้วย
เรื่องนี้ไม่มีในหนังสือ แต่เป็นเรื่องที่น้านงเล่าให้ฟัง
ช่วงหลังที่สุขภาพหลวงปู่เริ่มไม่แข็งแรง
น้านงเรียนหลวงปู่ว่า จะขออนุญาตถวายยาบำรุงให้ท่าน

หลวงปู่: กินก็ตาย ไม่กินก็ตาย
น้านง:   เขาว่ายานี้ดี กินแล้วดีมีกำลัง
หลวงปู่: มีแต่ยาพระพุทธเจ้าเท่านั้น กินแล้วไม่ตาย
           มีคนเขานิมนต์ข้าให้อยู่ถึงร้อยปี
น้านง:   หลวงพ่อรับนิมนต์มั้ย
หลวงปู่: แล้วแต่สังขารเขา เราไปห้ามเขาไม่ได้
           เมื่อไรก็เมื่อนั้น

(บันทึกโดย คุณเมธา พรพิพัฒน์ไพศาล)

สาธุ...ครับ

ยาพระพุทธเจ้า...กินแล้ว ไม่เกิด... ไม่แก่... ไม่เจ็บ.. ไม่ตาย...

ขออนุญาตจดความรู้สึกเมื่อได้อ่านยาพระพุทธเจ้า ไว้เตือนใจตนตามรอยพี่เหลิม ครับผม

 ยาแผนโบราณ ยาแผนปัจจุบัน ยาผีบอก บำรุงขันธ์เลี้ยงโรคให้ดื้อยา
ยาพระพุทธเจ้า ยาวิเศษฆ่ากิเลสตัดวงจรชีวิตหายว่ายวน
คือยาพระธรรมเนรมิต มิได้สำเร็จเพียงคิดเพียงเทียวอ่านตำราแลสรรพคุณ
หากจะรักษาได้ชะงัดนั้นต้องขยันปรุงเอง ต้องหมั่นทำจริง

น้อมระลึกคำสอนหลวงปู่เมื่อศิษย์ถามหาความสุขที่แท้จริง (ที่พี่เมธาบันทึกเสียงไว้)
หลวงปู่เมตตาตอบว่า
"ธัมมะ ธัมมะ มีอย่างเดียวเท่านั้น ศีล สมาธิ ปัญญา ถ้าเราได้แล้วละก็ มันก็ เย็น"