ภาพเก่าเล่าเรื่องภาพแรกนี้เป็นภาพที่คนที่เพิ่งมารู้จักหลวงปู่มักสงสัยว่าอะไรนะที่ปิดที่เท้าหลวงปู่ จะสันนิษฐานว่าเป็นแผ่นทองคำเปลวก็ไม่น่าใช่ เพราะหลวงปู่เป็นพระสงฆ์ ไม่ใช่พระพุทธรูปสักหน่อย

คำตอบก็คือเป็นแผ่นทองคำเปลวจริง ๆ

เพื่อป้องกันมิให้มีใครไปนึกปรามาสหลวงปู่ว่าทำตัวเหมือนพระพุทธเจ้าหรืออย่างไร  จึงขอเล่าที่มาไว้สักเล็กน้อย

เรื่องนี้เป็นเพราะภรรยาของ ผอ. โรงเรียนแห่งหนึ่งในอยุธยา (ภายหลังมาเปิดร้านทอง) เธอบนบานศาลกล่าวเรื่องใดก็ชักจะลืมเลือนไปแล้ว แต่ที่สำคัญคือเธอบนว่าหากเรื่องนั้นสำเร็จ เธอจะแก้บนด้วยการเอาแผ่นทองคำเปลวมาติดที่เท้าหลวงปู่

แน่นอนที่สุด หลวงปู่ท่านต้องปฏิเสธมิให้ใครมาทำอะไรเช่นนั้น แต่ด้วยการตื้อของเธอ ประกอบกับการขอร้องหลวงปู่ว่าเธอต้องรักษาสัจจะ ในที่สุดหลวงปู่ก็จำต้องใจอ่อนยอมให้เธอปิดทองคำเปลวที่เท้าท่าน

โบราณท่านว่า หากลาภจะเกิดขึ้นแล้ว ก็ควรให้เสมอหน้ากัน มิเช่นนั้นจะถูกกล่าวหาว่าเลือกที่รักผลักที่ชัง และเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจกับผู้ที่มิได้ลาภ ดังนั้น บรรดาผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้น เมื่อเห็นว่าหลวงปู่อนุญาตเธอผู้นั้นแล้ว ก็พากันทะยอยมาขออนุญาตหลวงปู่บ้าง ผลที่สุดจึงมีทองคำเปลวติดเต็มหน้าแข้งหลวงปู่

แต่จะมีใครรู้บ้างว่า หลวงปู่ท่านเมตตาอนุญาตให้ทั้ง ๆ ที่ท่านเองก็รู้ว่าใครก็ตามมาสัมผัสเท้าท่าน เท้าท่านก็จะบวมในไม่ช้า และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ วันรุ่งขึ้นเท้าท่านบวมขนาดว่ามองไม่เห็นตาตุ่ม

อาการเท้าบวมของหลวงปู่นั้นมิใช่เกิดจากแผ่นทองคำเปลว หากแต่ใครก็ตามที่สัมผัสโดนเท้าท่าน เป็นบวมทุกทีไป จึงเป็นสาเหตุให้ต้องคอยระวังบรรดาพวกที่ชอบจู่โจมกราบให้ถึงหน้าตักครูบาอาจารย์

เรื่องที่ใคร ๆ มาสัมผัสถูกเท้าหลวงปู่ไม่ได้นั้น ศิษย์อาวุโสบางคนก็ให้เหตุผลว่าหลวงปู่ท่านบริสุทธิ์มาก บริสุทธิ์เกินกว่าใคร ๆ จะมาสัมผัสถูกตัวท่าน  เรื่องนี้ก็สุดวิสัยที่ใครจะทราบสาเหตุอย่างถ่องแท้

เอาไว้มีโอกาสจะนำภาพเก่ามาเล่าเรื่องให้ฟังอีกครับ

ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำ การนั่งภาวนาแต่ละครั้งต้องกำหนดระยะเวลาอย่างน้อยคร้ังละไม่ต่ำกว่าครั้งละกี่นาทีหรือไม่ครับหรือควรนั่งภาวนาโดยกำหนดอย่างไรครับ พระที่ท่านสร้างไว้ทุกองค์สามารถนำมาเป็นพระกำน้่งได้หรือไม่ครบ ขอบคุณครับ

การนั่งภาวนา ตามที่หลวงปู่สอนนั้น ไม่มีกำหนดเวลาขึ้นอยู่กับ
ความพร้อมทั้งกายและใจของและคน จะ ๕ นาที่ ๑๐ นาที
หรือเป็นชั่วโมง ก็ตามแต่เหมาะสม

ที่จริงแล้วหลวงปู่ไม่ได้สอนเพียง "นั่งภาวนา"
แต่ท่านสอนให้ "ภาวนา" ให้ได้ในทุกอิริยาบถ
ทั้ง ยืน เดิน นั่ง นอน
ดังนั้น การภาวนาจึงไม่มีกำหนดเวลา
ไม่มีเวลาเริ่ม ไม่มีเวลาเลิก
ทำตั้งแต่ขณะนี้ ถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิตนั่นเอง

*** เรื่องพระกำนั่งของหลวงปู่ ให้อ่านกระทู้เรื่องนี้
ของคุณพรสิทธิ์ เขียนไว้ละเอียดดีแล้วครับ

รูปหลวงปู่ขณะสรงน้ำในช่วงบ่ายแก่ ๆ โดยมักจะมีลุงแกละคอยอุปัฏฐากจัดหาน้ำร้อนมาถวาย และคอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ

จะสังเกตเห็นว่าหลวงปู่มิได้ใช้สบู่ และน้ำที่กระเด็นลงกะละมังก็เหมือนหลวงปู่เจตนามอบให้กับผู้ที่มาเฝ้าหลวงปู่ (ซึ่งอยู่นอกรัศมีกล้อง)

ตำแหน่งที่หลวงปู่สรงน้ำจะอยู่เยื้อง ๆ กับตรงที่หลวงปู่นั่งรับแขก ซึ่งปัจจุบันก็ได้มีการนำรูปหลวงปู่สรงน้ำไปติดไว้ตรงใกล้ ๆ บริเวณที่หลวงปู่สรงน้ำ

การเป็นอยู่ของหลวงปู่ช่างเรียบง่าย แต่บนความเรียบง่ายนี้เอง หลวงปู่ได้สงเคราะห์สิ่งอันเป็นสาระอย่างสูงแก่ผู้ใฝ่ธรรมทั้งหลาย

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มีส่วยร่วมในกระทู้นี้ ครับ ทำให้รู้จักหลวงปู่ได้ดียิ่งๆขึ้นไปอีก

ครับ

ค้นเจอรูปเด็กหนุ่มที่เขียนลงกระทู้ "อายหลวงปู่จริง ๆ" ที่เขาอายหลวงปู่ก็เพราะท่านเห็นการปฏิบัติของศิษย์ทุก ๆ คน แม้จะปฏิบัติอยู่ที่บ้านตนเอง ก็ไม่มีอะไรปิดบังญาณทัศนะของท่านได้

ในรูปเป็นวันที่เด็กหนุ่มดีใจมากที่สามารถชวนคุณพ่อและคุณแม่ของเขาไปกราบหลวงปู่ แล้วก็สังเกตได้ชัดเจนว่าหลวงปู่ท่านมีปฏิสันถารกับคุณพ่อคุณแม่เขาเป็นอย่างดี ทั้งกล่าวเรียกให้ดื่มน้ำชา ทั้งเมตตาสนทนาด้วย

เด็กหนุ่มเห็นเป็นโอกาส (ได้คืบเอาศอก) จึงหาญกล้ากราบขออนุญาตถ่ายรูปกับหลวงปู่ (ซึ่งปรกติแล้วท่านจะห้ามมิให้ถ่ายรูป) เหตุการณ์ก็เป็นดังคาด คือ ท่านพยักหน้าอนุญาต เด็กหนุ่มคนนั้นจึงไม่รอช้ารีบส่งกล้องให้คนที่อยู่ใกล้ ๆ ช่วยถ่ายรูปให้ (เสียดายรูปหลวงปู่เบลอไปหน่อย) จนได้เป็นภาพประวัติศาสตร์ของครอบครัวเด็กหนุ่มคนนั้นตราบกระทั่งทุกวันนี้

ซึ่งการสรงน้ำหลวงปู่สมัยก่อนนั้น หลวงปู่เมตตาอนุญาตให้สรงกันทั้งองค์เลยทีเดียว

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ 13/04/2555

เป็นไงบ้างค่ะ.....ชัดขึ้นไหมค่ะ สาธุ

กราบหลวงปู่

กราบพี่เด็กหนุ่มที่เขียนกระทู้ " อายหลวงปู่จริง" ปีใหม่ไทยปีนี้ นี้สงสัยว่า ต้องเรียกว่า ลุง แล้วนะครับ

และกราบขอบคุณพี่ Aimee 2500 สำหรับความชัดเจนของรูปถ่ายครับ

   ภาพหลวงปู่ชัดขึ้นทั้งภายนอก และภายในจิตใจเลยครับ

สวัสดีปีใหม่ไทยครับ