ถึงวันนี้ เว็บ luangpudu.com / luangpordu.com ซึ่งมีการตั้งชื่อเล่นจากเพื่อน ๆ สมาชิกว่า "บ้านหลวงปู่อมยิ้ม" ก็เปิดประตูบ้านมานานกว่า ๓ ปีแล้ว มีเพื่อน ๆ มาเป็นสมาชิกร่วม ๙๐๐ คน

ลุงสิทธิ์มาสังเกตว่าลุงสิทธิ์เขียนโม้อยู่คนเดียวเสียเป็นส่วนมาก (เขียนไปตั้งกว่า ๕๐๐ กระทู้)  จึงอยากได้ยินเรื่องเล่าจากสมาชิกบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบการณ์ที่ตัวเองหรือคนใกล้ตัวเจอะเจอสิ่งกระทบต่าง ๆ แล้วอาศัยอุบายธรรมอะไรในการรักษาใจ

ลุงสิทธิ์ตระหนักเสมอว่าปัญญาแท้นั้นไม่ได้เกิดจากการอ่านมากหรือฟังมาก นั้นเป็นเพียงปัญญาขั้นต้น หากแต่เกิดจากการรักษาใจ (ผ่านการเจริญสติและปัญญา) ในเวลาที่เจอะเจอสิ่งกระทบซึ่งเป็นเหมือนแบบฝึกหัด ซึ่งถ้าผ่านแบบฝึกหัดมามาก สติปัญญาก็ยิ่งได้รับการฝึกฝนให้เฉียบคมมากขึ้น ดังที่ครูบาอาจารย์มักอุปมาว่า "สิ่งกระทบหรือแบบฝึกหัดเป็นเหมือนหินลับสติปัญญา"

นอกจากนี้ ลุงสิทธิ์ก็ยังเชื่ออีกว่า จุดอ่อน (กิเลส) เช่นความกลัวของแต่ละคน ย่อมแตกต่างกัน ปัญหาเล็ก ๆ ของคน ๆ หนึ่ง อาจเป็นปัญหาใหญ่ของอีกคนหนึ่ง สำหรับผู้ต้องการฝึกฝนอบรมตนแล้ว ย่อมไม่ปรารถนาให้จุดอ่อนเหล่านั้นติดตัวตัวเองไปจนตาย (แม้บางครั้งอาจให้เหตุผลให้ตัวเองสบายใจว่า เอาไว้ละทีหลังก็ตาม) การยอมรับในจุดอ่อนที่แตกต่างกัน จึงเป็นเรื่องสำคัญ แต่สิ่งที่เป็นจุดร่วมก็คือการเดินไปบนหนทางของการพัฒนาตน ทั้งเรื่องกายวาจา (ศีล) คุณภาพของจิต (สมาธิ) และปัญญา

ลุงสิทธิ์อารัมภบทมามากพอสมควร (หรืออาจเกินควร) แล้ว จึงอยากรับฟังเรื่องเล่าอันอาจจะเป็นประโยชน์แก่เพื่อน ๆ สมาชิก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชวนให้เศร้า แล้วระงับหรือบรรเทาความเศร้าไว้ได้ เรื่องที่ชวนให้โกรธ แล้วระงับหรือบรรเทาความโกรธไว้ได้ เรื่องที่ชวนให้ลุ่มหลง แล้วระงับหรือกลับตัวให้คลายหลงได้ ฯลฯ

น้องเอสกิโมซึ่งอยู่ขั้วโลกเหนือ อยู่กับกองหิมะ เจอะเจอผู้คนน้อย ก็ใช่ว่าจะมีสิ่งกระทบน้อยนะ เพราะสิ่งกระทบที่มาทางใจโดยตรง ก็อาจมีมากไม่แพ้ช่องทางตา หู ฯลฯ คุณพ่อน้องพลอยสวยก็คงมีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของผู้เป็นพ่อ และอีก ๆ หลาย ๆ คนที่มีลูกเล็กลูกโต สิ่งกระทบที่เจอะเจอในที่ใกล้ตัว หรือแม้แต่ในวัดในวา ฯลฯ สิ่งกระทบที่อยู่ในประเทศ และนอกประเทศ (กรณีนอกประเทศนี่คงต้องให้เป็นการบ้านของคุณคนแถวหลัง ป้าน้อง หลานเอมี่ รวมทั้งน้องเอสกิโม) หรือสิ่งกระทบในแวดวงที่ทำงาน ก็ต้องถามคุณ DRAGON ฯลฯ หรือจะเป็นแวดวงการศึกษา ....ต้องถามใครล่ะ  อีกทั้งประสบการณ์ของคนที่ทำบ้านให้เป็นวัดอย่างน้องพุทธธิดา (และเชื่อว่าอีกหลาย ๆ คน) สารพัดเรื่องที่น่าจะนำมาเล่าสู่กันฟัง 

เชิญทุกท่านช่วยกันทำให้บ้านหลวงปู่อมยิ้มที่เหมือนมีชีวิตอยู่แล้วนี้ให้มี "ชีวา" ด้วยนะครับ 

เรื่องเล่าของป้าน้องทำให้ระลึกถึงบทสนทนาระหว่างพระพุทธองค์กับพระสาวกที่พบเห็นในพระสูตรหลาย ๆ แห่ง มีใจความดังนี้ 

สิ่งทั้งหลายทั้งปวง เที่ยงหรือไม่เที่ยง ...ไม่เที่ยงพระเจ้าข้า

สิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์หรือเป็นสุข ...เป็นทุกข์พระเจ้าข้า

สิ่งที่เป็นทุกข์ ควรหรือที่จะยึดถือว่าเป็นเราเป็นของเรา ...ไม่ควรพระเจ้าข้า

ขอบคุณพี่รพินทร์ครับ ทำให้ทราบความประมาทในอีกบริบทหนึ่ง

ขออนุญาตนำพี่ๆตัดเข้าสู่ช่วงโฆษณาเบาๆนะครับ

   เช้าของวันวิสาขบูชา ๒๕๕๖ ณ บ้านหลังน้อยอยู่ในซอยลึก ในจำนวน ๓,๐๐๐ กว่าหลัง ใจกลางรังสิตคลองสาม 

   เช้านี้ช่างสดใส เพราะเป็นวันสำคัญของสมเด็จพ่อและหลวงปู่ดู่ เนื่องด้วยได้หยุดพักแบบยาวๆ สองคนสามี ภรรยา จึงได้จัดการกับบ้านอันเป็นเครื่องอยู่อาศัยชั่วคราว ให้แลดูเจริญตาแก่ตนเองแลผู้พบเห็น

   เสร็จสรรพ ฝ่ายสามี เกิดวิตกกังวลในใจว่า "นี่ก็ ๒,๖๐๐ พุทธชยันตีแล้วหนอ อีกทั้งจะครบ ๒ เดือนแล้ว ที่เราได้ปฏิบัติภาวนาไตรสรณคม ทั้งอรรถและพยัชนะเราก็พอรู้บ้าง แต่พระธรรมแท้ๆนั้นยังไม่ปรากฎแจ้งแก่ใจ หากเราสิ้นลมในวันนี้ คงไม่อาจให้อภัยตัวเองอย่างแน่นอน"

   ด้วยกลัวการเกิดใหม่ เขาจึงรีบค้นหาหนังสือธรรมะ ที่พอมีตามบ้าน หวังเพียงได้พบพระธรรมแท้ๆเท่านั้น.....หยิบมา วางลง หยิบแล้ว วางไว้ ยังไม่ใช่

   ก่อนที่เขาจะถอดใจ พลันสายตาก็พบหนังสือเล่มใหญ่ หน้าปกบอกไว้ว่า "พระธรรมเทศนา โดยท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน"  จึงนำไปปัดฝุ่นที่เกรอะกรัง อันแสดงได้ว่าหนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ได้มา ไม่เคยพบพานกับการสัมผัสของผู้ใดเลย.....๑๔.๔๑ น. เขาเหลือบมองดูเวลา ฝนฟ้ากระหน่ำอย่างรุนแรง ไม่เกรงใจแม้แต่วันสำคัญเช่นนี้

   เขาค่อยๆเปิดดู หวังเพื่อพบสิ่งที่ปรารถนาที่สุด... ณ สารบัญนี้เอง สายตาเขาต้องอิ่มเอมอย่างเต็มตากับหัวข้อเทศน์ที่ว่า"ทางจะให้รู้ธรรม"

   ไม่รอช้า เขาค่อยๆบรรจงอ่าน โดยพยายามอ่านอย่างเด็กอนุบาลหัดอ่านตามคุณครูสอน เพื่อใจจะได้พิเคราะห์ข้อธรรม อย่างถึงใจ

   จากเต็มตา มาเต็มล้นหัวใจเมื่ออ่านจบ โอหนอ...จริงอย่างที่ท่านว่า"พระธรรมก็คือกุญแจไขทุกข์"

   รอยยิ้มมันเสนอหน้า เต็มใบหน้าอย่างมิได้เสแสร้งแกล้งทำ

   เย็นแล้ว ฝนหยุดตก สองคนสามีภรรยา ปั่นจักรยานออกจับจ่ายหาของจำเป็นมาบำรุงร่างกาย ฝ่ายสามีก็พร่ำบอกถึงสิ่งที่พึ่งอ่านพบมา ตลอดเส้นทางจึงได้ยินแต่แว่วเสียงสนทนา เรื่องราวของท่านพระอาจารย์มั่น พระอาจารย์มหาบัว แลอิงปฏิปทาหลวงปู่ดู่ อย่างนอบน้อมสำรวมระวัง

ชมภาพนี้แล้ว มีกำลังใจ นึกถึงพุทธวจนะที่กล่าวถึง การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก

ลู่วิ่งหมายเลขห้าและการทำจริงที่หลวงปู่สอน

โลกของงานดีไชน์มีธรรมะหรือธรรมะมีอยู่ทุกแห่ง

โยคะ/อิริยาบทปิดบังทุกข์

ใช้อิริยาบทให้เกิดประโยชน์โดยหัดรู้สึกตัวกับอิริยาบทต่างๆ

ขอบคุณน้องปุถุชนสำหรับเรื่องเล่าที่เป็นธรรมบันเทิงชวนให้ได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปตลอดเรื่อง (ยิ่งเรื่องท่าศพอาสนะนี่ เป็นท่าถนัดของลุงสิทธิ์เขาเชียวแหละ ^__^)

ขอบคุณคุณ supa ผู้หมั่นตรึกในธรรม เห็นด้วยว่าธรรมะมีอยู่ทุกแห่ง แต่ขอเสริมว่า "อธรรม"ก็มีแฝงในทุกแห่ง เป็นธรรมคู่แข่งขันกันครับ

วันนี้อยากชวนคุยชวนพิจารณาเรื่อง "เหมือนกันแต่ต่างกัน"

๑. นั่งสมาธิเหมือนกัน แต่คนหนึ่งกำลังรวมใจให้สงบ อีกคนหนึ่งกำลังพิจารณาธรรม อีกคนหนึ่งกำลังนั่งฝันนั่งจินตนาการ อีกคนหนึ่งกำลังครุ่นคิดกับสิ่งที่ชอบใจที่เพิ่งเกิดขึ้นในระหว่างวัน ฯลฯ

๒. สวดมนต์เหมือนกัน แต่คนหนึ่งกำลังน้อมระลึกถึงพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ และพุทธโอวาท อีกคนหนึ่งกำลังสวดทางขลังหวังความสำเร็จสมปรารถนาหรือละลายกรรมชั่ว ฯลฯ

๓. รักษาศีลเหมือนกัน แต่คนหนึ่งทำเพื่อความสงบของกายวาจา เพื่อจะได้เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรมที่ดีงาม อีกคนหนึ่งทำเพื่ออวดเคร่งแล้วคอยจ้องจับผิดคนอื่น ฯลฯ

๔. ศึกษาธรรมเหมือนกัน แต่คนหนึ่งศึกษาเพื่อเป็นแผนที่ทางเดินชีวิต อีกคนหนึ่งศึกษาเพื่อให้คลายความสงสัยใคร่รู้ อีกคนหนึ่งศึกษาเพื่อจำไปสอบ อีกคนหนึ่งศึกษาเพื่อไว้อวดรู้ ฯลฯ

.......

ใครมีมุมมองอื่น ๆ อีกบ้างครับ ที่น่านำมาพิจารณาเป็นข้อเตือนใจ และเพื่อการ "ไม่ติดกับดัก"

คนไม่สวมพระห้อยคอ คนหนึ่งชาวพุทธตามIDแต่ไม่ศรัทธาศาสนาเลยไม่ห้อยพระ คนหนึ่งปากบอกว่าพระอยู่ที่ใจ อีกคนหนึ่งตั้งใจไม่สวมพระแล้วตั้งสติให้ระลึกถึงพระ

คนถึงวัด คนหนึ่งไปเที่ยววัด คนหนึ่งไปทำบุญใส่บาตร คนหนึ่งไปพร้อมนุ่งขาวห่มขาว อีกคนหนึ่งตั้งใจไปหามุมสงบในวัดภาวนา

กินยาเหมือนกัน แต่คนหนึ่งกินยาเพื่อหวังว่าโรคที่เป็นอยู่จงหาย อีกคนหนึ่งกินยาด้วยมุ่งว่าเชื้อโรค ตัวพยาธิ ฯลฯ จงตาย ฯลฯ

แต่งตัวดูดีเหมือนกัน แต่คนหนึ่งมุ่งให้ถูกกาลเทศะ อีกคนหนึ่งมุ่งให้ดูเด่นกว่าคนอื่น ฯลฯ

เอ... ชักจะไปในเรื่องโลก ๆ กลับมาเรื่องธรรมดีกว่า

ศึกษาพุทธวจนะ (พุทฺธวจน) เหมือนกัน แต่คนหนึ่งมุ่งศึกษาให้รู้หลักคำสอนที่เป็นชั้นต้น เพื่อให้ทั้งรู้หลักปฏิบัติด้วยตนเอง รวมทั้งมีดุลยพินิจสามารถแยกแยะคำสอนที่ได้ยินได้ฟังในชั้นหลังว่าอันไหนสอดคล้องหรือไม่สอดคล้องกับพุทธวจนะ แต่อีกคนหนึ่งมุ่งศึกษาพุทธวจนะด้วยทิฏฐิว่า พวกเราเป็นผู้เข้าเฝ้าพระพุทธองค์โดยตรง แต่ชนเหล่าอื่น (ที่มิได้ศึกษาพุทธวจนะ) ได้เข้าหาเพียงแค่ระดับครูอาจารย์ ฯลฯ

เข้าวัดเหมือนกัน แต่คนหนึ่งเข้าวัดเพื่อมุ่งทำบุญ อีกคนหนึ่งเข้าวัดเพื่อมุ่งศึกษาและปฏิบัติศีล สมาธิ และปัญญา อีกคนหนึ่งเข้าวัดเพื่อหาลาภ หารายได้ อีกคนหนึ่งเข้าวัดเพื่อหาสักการะ อีกคนหนึ่งเข้าวัดเพื่อหาเหยื่อ ฯลฯ 

เมื่อยังไม่มีเพื่อนสมาชิกมาเล่าเรื่องต่อ ลุงสิทธิ์ก็ขอพูดเล่าเรื่องสัพเพเหระไปพลางก่อนนะครับ

วันนี้จะเล่าให้ฟังถึงหลวงปู่ที่น่าเคารพรักอีกองค์หนึ่ง ท่านชื่อหลวงปู่ทา จารุธัมโม วัดถ้ำซับมืด อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา  น่าเสียดายว่าปัจจุบันท่านมรณภาพไปแล้ว

คราวที่ลุงสิทธิ์พร้อมด้วยกลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำ มีโอกาสไปกราบท่านเมื่อหลายปีก่อน ด้วยความประทับใจในจริยาวัตรและความน่ารักของหลวงปู่ พวกเราไม่เคยพบเคยเห็น หลวงปู่ผู้มีอายุร่วม ๑๐๐ ปี แต่ยังคงรักษาข้้อวัตรปฏิบัติ ไม่ว่าจะนั่งสมาธิ เดินจงกรม สวดมนต์ทำวัตร ฉันมื้อเดียว ฯลฯ โอ้โฮ ไม่คิดว่ายังจะมีครูบาอาจารย์ที่ท่านประพฤติปฏิบัติเป็นแบบอย่างมาอย่างยาวนานเท่านี้

พวกเราจึงได้นัดแนะกันขออนุญาตอัดเสียงท่านในเวลาที่ท่านให้โอวาทหรือสนทนาธรรม หลวงปู่มีปฏิภาณและความจำดีเยี่ยม ภายหลังท่านพระอาจารย์ชยสาโรได้ขอโอกาสพาพระภิกษุต่างชาติทั้งอังกฤษ อิสราเอล อเมริกา มาเลเซีย ฯลฯ ไปกราบหลวงปู่ โดยท่านอาจารย์ชยสาโรเน้นตั้งคำถามเกี่ยวกับอุบายที่จะจัดการกับนิวรณ์เป็นรายข้อ ตั้งแต่กามฉันทะ จนถึงวิจิกิจฉา ซึ่งหลวงปู่ได้ตอบไว้หาฟังได้จาก CD ธรรมะหลวงปู่ทาที่กลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำได้จัดทำเผยแพร่ และมีผู้นำไปเผยแพร่ต่อใน internet

มีครั้งหนึ่งที่กลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำมีโอกาสสนทนากับหลวงปู่ตามลำพัง ลุงสิทธิ์ได้เรียนถามหลวงปู่มีใจความว่า เวลาคนเจ็บป่วยใกล้ตาย ทุกขเวทนามันแสบร้อน จะวางใจอย่างไร

หลวงปู่ตอบเป็นกลอนในทันที ซึ่งลุงสิทธิ์ยังจำได้ขึ้นใจจนทุกวันนี้ว่า

"สังขารไม่เที่ยง
หลีกเลี่ยงเสียให้พ้น
อนัตตาไม่ใช่ตน
อย่ากังวลว่าร่างกาย"

หากเพื่อน ๆ สมาชิกน้อมนำไปพิจารณาอยู่เนือง ๆ ก็คงเกิดประโยชน์ไม่น้อยครับ  

เรียนสมาชิกที่สนใจ
พอดีไปพบ CD ธรรมะคำสอนของหลวงปู่ทา ที่เพื่อน ๆ (กลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำ) เคยจัดทำเผยแพร่ และหมดไปนานแล้ว  

ผู้ใดสนใจก็แจ้งความจำนงพร้อมชื่อที่อยู่ไว้ในกระทู้นี้ได้เลย
ลงชื่อก่อนได้ก่อนครับ (มีเหลือแจกเพียง ๘ แผ่น)