ถึงวันนี้ เว็บ luangpudu.com / luangpordu.com ซึ่งมีการตั้งชื่อเล่นจากเพื่อน ๆ สมาชิกว่า "บ้านหลวงปู่อมยิ้ม" ก็เปิดประตูบ้านมานานกว่า ๓ ปีแล้ว มีเพื่อน ๆ มาเป็นสมาชิกร่วม ๙๐๐ คน

ลุงสิทธิ์มาสังเกตว่าลุงสิทธิ์เขียนโม้อยู่คนเดียวเสียเป็นส่วนมาก (เขียนไปตั้งกว่า ๕๐๐ กระทู้)  จึงอยากได้ยินเรื่องเล่าจากสมาชิกบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบการณ์ที่ตัวเองหรือคนใกล้ตัวเจอะเจอสิ่งกระทบต่าง ๆ แล้วอาศัยอุบายธรรมอะไรในการรักษาใจ

ลุงสิทธิ์ตระหนักเสมอว่าปัญญาแท้นั้นไม่ได้เกิดจากการอ่านมากหรือฟังมาก นั้นเป็นเพียงปัญญาขั้นต้น หากแต่เกิดจากการรักษาใจ (ผ่านการเจริญสติและปัญญา) ในเวลาที่เจอะเจอสิ่งกระทบซึ่งเป็นเหมือนแบบฝึกหัด ซึ่งถ้าผ่านแบบฝึกหัดมามาก สติปัญญาก็ยิ่งได้รับการฝึกฝนให้เฉียบคมมากขึ้น ดังที่ครูบาอาจารย์มักอุปมาว่า "สิ่งกระทบหรือแบบฝึกหัดเป็นเหมือนหินลับสติปัญญา"

นอกจากนี้ ลุงสิทธิ์ก็ยังเชื่ออีกว่า จุดอ่อน (กิเลส) เช่นความกลัวของแต่ละคน ย่อมแตกต่างกัน ปัญหาเล็ก ๆ ของคน ๆ หนึ่ง อาจเป็นปัญหาใหญ่ของอีกคนหนึ่ง สำหรับผู้ต้องการฝึกฝนอบรมตนแล้ว ย่อมไม่ปรารถนาให้จุดอ่อนเหล่านั้นติดตัวตัวเองไปจนตาย (แม้บางครั้งอาจให้เหตุผลให้ตัวเองสบายใจว่า เอาไว้ละทีหลังก็ตาม) การยอมรับในจุดอ่อนที่แตกต่างกัน จึงเป็นเรื่องสำคัญ แต่สิ่งที่เป็นจุดร่วมก็คือการเดินไปบนหนทางของการพัฒนาตน ทั้งเรื่องกายวาจา (ศีล) คุณภาพของจิต (สมาธิ) และปัญญา

ลุงสิทธิ์อารัมภบทมามากพอสมควร (หรืออาจเกินควร) แล้ว จึงอยากรับฟังเรื่องเล่าอันอาจจะเป็นประโยชน์แก่เพื่อน ๆ สมาชิก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชวนให้เศร้า แล้วระงับหรือบรรเทาความเศร้าไว้ได้ เรื่องที่ชวนให้โกรธ แล้วระงับหรือบรรเทาความโกรธไว้ได้ เรื่องที่ชวนให้ลุ่มหลง แล้วระงับหรือกลับตัวให้คลายหลงได้ ฯลฯ

น้องเอสกิโมซึ่งอยู่ขั้วโลกเหนือ อยู่กับกองหิมะ เจอะเจอผู้คนน้อย ก็ใช่ว่าจะมีสิ่งกระทบน้อยนะ เพราะสิ่งกระทบที่มาทางใจโดยตรง ก็อาจมีมากไม่แพ้ช่องทางตา หู ฯลฯ คุณพ่อน้องพลอยสวยก็คงมีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของผู้เป็นพ่อ และอีก ๆ หลาย ๆ คนที่มีลูกเล็กลูกโต สิ่งกระทบที่เจอะเจอในที่ใกล้ตัว หรือแม้แต่ในวัดในวา ฯลฯ สิ่งกระทบที่อยู่ในประเทศ และนอกประเทศ (กรณีนอกประเทศนี่คงต้องให้เป็นการบ้านของคุณคนแถวหลัง ป้าน้อง หลานเอมี่ รวมทั้งน้องเอสกิโม) หรือสิ่งกระทบในแวดวงที่ทำงาน ก็ต้องถามคุณ DRAGON ฯลฯ หรือจะเป็นแวดวงการศึกษา ....ต้องถามใครล่ะ  อีกทั้งประสบการณ์ของคนที่ทำบ้านให้เป็นวัดอย่างน้องพุทธธิดา (และเชื่อว่าอีกหลาย ๆ คน) สารพัดเรื่องที่น่าจะนำมาเล่าสู่กันฟัง 

เชิญทุกท่านช่วยกันทำให้บ้านหลวงปู่อมยิ้มที่เหมือนมีชีวิตอยู่แล้วนี้ให้มี "ชีวา" ด้วยนะครับ 

อนุโมทนาสาธุการยิ่งครับผม

ได้อ่านที่พี่สิทธิ์เล่า(แอบเห็นรูปถ่ายด้วยครับ ;) ) ช่างเป็นบรรยากาศแห่งธรรมสภาและปฏิบัติบูชาที่น่าชื่นใจหลายขอรับ

 ขออนุโมทนากับทุกท่านครับ

น้องพุทธธิดากล่าวยกกันเกินไป เอาว่าเป็นความเห็นของลุงคนหนึ่งก็พอ ซึ่งต้องรออ่านทัศนะของท่านอื่น ๆ ประกอบด้วย

ส่วนตัวเห็นว่า

"อมตธรรม หรือสัจธรรม คือ ธรรมที่ไม่มีวันตาย มันจริงของมันอยู่วันยังค่ำ มันประกาศตัวมันเองอยู่ตลอดว่ามันอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แต่เพราะที่ผ่านมาเรามีแต่ตานอก ตาในยังบอดอยู่จึงไม่เห็น ก็เพราะใจเจ้าของยังหลงสมมติ

มาบัดนี้ ได้อาศัยศาสนธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นดุจนิ้วชี้พระจันทร์ เปิดประตูใจให้คลายความมืดบอด คลายความหลงสมมติ ทำให้เริ่มมองเห็นความจริงของสิ่งทั้งปวง

...ประตูเปิดแล้ว ก็ด้วยใจที่เริ่มเป็นธรรม"

ขอบพระคุณ "อมตธรรม ประตูเปิดแล้ว" ข้อมูลที่ยังไม่พอ(ในความรู้สึก)ของพี่พุทธธิดา และได้รับการขยายจนเต็ม ล้นเหลือได้เผื่อแผ่แก่น้องด้วยครับ

วันนี้ขออนุญาตนำบุญใหญ่มาฝากให้พี่ๆได้ร่วมอนุโมทนากันครับ ที่ทำงานของน้องปุถุชนได้นำต้นผ้าป่า(หกแสนบาทถ้วน) ไปถวายแด่วัดพระศรีมหาธาตุฯ บางเขน เพื่อสมทบทุนในการบูรณะพระเจดีย์ศรีมหาธาตุ บรรยากาศทั้งคณาจารย์ นิสิตนักศึกษาและศรัทธาสาธุชนที่ร่วมในงานต่างอิ่มบุญกันถ้วนหน้าครับผม ไม่ทราบว่าอานิสงส์แห่งการบูรณะพระเจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ พระพุทธองค์ตรัสไว้อย่างไรบ้างหนอ...

ของเฉพาะตนหนอ...

ศรัทธาส่งต่อให้ความเพียร ความเพียรส่งต่อให้สมาธิ สมาธิส่งต่อให้ปัญญา

เข้าข่ายหมดไป ดับไป ไหมคะ

ท่านผู้ใจดีอาจนำมาเติมใหม่ ใครได้อ่านก็อดไม่ได้ที่อยากศึกษาและทำตาม

ขอบคุณทีมผู้ทำหนังสืออีกหลายๆครั้งค่ะ

การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมมานอนแต่หัวค่ำ แล้วภาวนาตอนดึกหรือตอนเช้ามืด นับว่ามีประสิทธิผลมาก แต่ต้องอาศัยความมีวินัยไม่น้อยทีเดียว ขอบคุณน้อง DRAGON ครับ

หากจะถามว่าพระพุทธองค์ทรงแนะนำให้สังเกตจากอะไร จึงจะรู้ว่าใครเป็นคนดี คำตอบก็คือ "ความกตัญญู" ดังธรรมบทที่ว่า "ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี"

และเนื่องจากเราอยู่ในหลายฐานะ ดังนั้น ความกตัญญูจึงแตกแขนงออกไปอีก เช่น กตัญญูต่อบุพการี กตัญญูต่อครูบาอาจารย์ กตัญญูต่อญาติหรือเพื่อนหรือใคร ๆ ที่มีพระคุณ กตัญญูต่อประเทศชาติและผู้มีคุณต่อแผ่นดิน รวมทั้งกตัญญูต่อธรรมชาติแวดล้อม

รูปข้างบนเป็นรูปของผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ให้ชายชรา (คุณพ่อของเขา) หนุนนอนที่หน้าตัก เป็นภาพที่น่าประทับใจ 

แต่ก็เป็นความจริงที่พบเห็นโดยทั่วไปว่า "กว่าจะตระหนักเห็นคุณค่าและแสดงความกตัญญูอย่างเต็มที่ เราก็มักรอจนสูญเสียหรือใกล้สูญเสียเขาไปแล้ว" พระพุทธเจ้าและหลวงปู่ครูบาอาจารย์จึงย้ำว่า "อย่าประมาท"